sábado, xaneiro 23, 2010

A Participación Cidadá en Ferrol presenta o seu Regulamento nun acto festivo


Este Sábado 23 de Xaneiro de 2010, pola tarde, celebrara-se un Acto Viciñal-Institucional para presentar o recentemente aprobado Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol, todo un suceso participativo co movimento viciñal como protagonista. E se sumamos todo isto ao inicio do proceso dos orzamentos participativos, podemos dicir que na cidade encetou-se un camiño moi importante para o movimento cidadá ferrolá. Neste pasado ano asentaron-se uns alicerces sociais que se continúan a súa andaina poden garantir un futuro máis esperanzador para a poboación ferrolá, con máis saúde, democracia e benestar.

A Comisión Provisional de Control do Regulamento de Participación Cidadá, remite-nos a transcrición do Limiar do Regulamento onde se recolle a esencia e filosofía que inspirou o mesmo. Tamén achegamos o enlace ao Blogue onde se van colgando actividades, convocatorias e un importante relatorio de asuntos relacionados coa participación cidadá no Concello de Ferrol.


PREÁMBULO DO REGULAMENTO DE PARTICIPACIÓN CIDADÁ DO CONCELLO DE FERROL

LIMIAR

O vixente Estatuto de Autonomía de Galicia asígnalles aos poderes públicos galegos a responsabilidade de promover as condicións para que a liberdade e a igualdade do individuo e dos grupos en que se integra, sexan reais e efectivas, remover os obstáculos que impidan ou dificulten a súa plenitude e facilitar a participación de todos os galegos e galegas na vida política, económica, cultural e social.

As diferentes institucións internacionais así coma a Declaración Universal dos Dereitos Humanos e Recomendacións do Consello de Europa fomentan a Democracia Participativa e promoven o fomento e implicación da cidadanía nas decisións publicas.

A veciñanza do municipio de Ferrol, a través dos grupos de análise e propostas e comisións de traballo, presentamos este Regulamento de Participación Cidadá despois de ser aprobado por unanimidade polo Pleno Municipal o pasado día 9 de xullo do 2009, que ten como destinatarios esta mesma cidadanía co fin de fortalecer a democracia participativa.

Este punto de partida iniciouse un 28 de maio do 2008 e a posterior convocatoria dun FORO CÍVICO onde estivo presente un amplo sector do tecido asociativo da cidade de Ferrol coa participación de máis de 70 entidades e organizacións culturais, veciñais, deportivas e sociais para aspirar a ter un verdadeiro e ambicioso Regulamento de Participación Cidadá.

Este regulamento invita a toda á veciñanza a participar na política local desde a democracia participativa de forma individual, colectiva, vinculante e compatible coa democracia representativa.

Pensamos que a intervención activa da cidadanía nas políticas públicas da Administración local enriquece e dignifica a democracia representativa mediante os orzamentos participativos, asembleas de barrio, foros cívicos, consellos sectoriais, comisións de reclamacións ou a figura do Valedor/a Veciñal.

Entendemos que a participación cidadá debese ampliar á aquelas decisións importantes que afecten a toda á cidadanía como as ordenanzas municipais, o respecto dos espazos públicos e medio ambiente, defensa das institucións públicas ou as políticas sociais.

A garantía deste Regulamento de participación cidadá radica na forte presenza asociativa ferrolá que, como todos e todas sabemos, ten un amplo e diverso tecido socio-cultural, polo que estamos seguros de manter viva a súa vixencia e aplicación.

Comisión Provisional de Control do Regulamento de Participación Cidadá

Enderezo do Blogue da Comisión Viciñal:

www.participacion-ferrol.blogspot.com

Enviado por:
Comision veciñal
-comision.gap@gmail.com-
23 de janeiro de 2010 01:12
____________________________

Lembrade que este sábado 23 de Xaneiro de 2010, ás 20:30 horas, terá lugar no Teatro Jofre o Acto de presentación do Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol, con diversas actuacións e intervencións.
________________________________

venres, xaneiro 22, 2010

O BNG solicita a convocatoria do consello escolar municipal para contestar o borrador de decreto do galego no ensino



Elia Rico, concelleira do BNG, considera que a situación que está a vivir a comunidade educativa como consecuencia da presentación por parte da Xunta do Borrador de Decreto do Galego no Ensino ten a entidade suficiente para ser abordada polo Consello Escolar Municipal. Coa súa inhibición o goberno local volve a demostrar unha clara falta de axilidade á hora de pulsar a realidade educativa e artellar os mecanismos necesarios para a súa análise e reflexión colectiva.

O BNG advirte que non quedan moitos días para estudar o borrador do Decreto que busca relegar, unha vez máis, a nosa lingua no ensino, xa que o prazo para formular as alegacións que se consideren a este documento tal e como vén recollido nas bases do Decreto, remata o venres 29 de xaneiro.

Elia Rico, calificou de falacia os argumentos de quen afirma que o Galego se estaba a impor no ensino e censurou que baixo o suterfuxio da necesidade imperiosa de estudar ingles, como 3ª lingua oficial deste país, se rebaixen as cotas do galego. Defende, tamén, a necesidade de garantir o 50% das materias en galego como defendia a Lei de Normalización Lingüística aprobada por unanimidade no Parlamento Galego.

O BNG considera que a Xunta esta a facer deixadez das súas funcións ao pretender deixar en mans das familias a responsabilidade de valorar cando os seus fillos comezan a ter ensino en galego, canto e de que modo.

A concelleira nacionalista considera que é preciso que o Consello Escolar Municipal de manifeste ante este claro atropelo da lingua Galega no ensino, Cre que existen motivos sobrados para que sintamos a necesidade de defender o que nos define como pobo.

Enviado por:
Novas BNG Comarca Ferrolterra
-sedenacional@bng-galiza.org-
22 de janeiro de 2010 03:24
____________________________________

Web do BNG en Ferrol Terra:
http://www.bng-galiza.org/opencms/opencms/BNG/ferrolterra/seccions/portada/
______________________________________

A Paz Cuestión de Fondo. Exposición na que se afonda en temas como a pobreza, o racismo e a violencia




Do 18 ao 20 de febreiro de 2010
a exposición estará na sala de exposicións da primeira planta do Ateneo Ferrolán.

As láminas, que presentan dous debuxos en cada un dos paneis, son obra de 28 autores procedentes de 16 países diferentes. En clave visual e, nalgúns casos verbal, as caricaturas móstrannos os prexuízos que operan acerca da idea de paz, do racismo, das diferenzas sociais ou da guerra. Verdades en miniatura que retratan a sociedade contemporánea é a proposta desta exposición colectiva internacional, que non só serve de repaso á realidade actual, senón tamén como punto de debate cargado de sátira e ironía para amosar a cruenta realidade.

A pobreza é unha forma de inxustiza social, un xeito de violencia estrutural que nega as condicións mínimas de desenvolvemento humano e xera situacións de exclusión, racismo e violencia. A pobreza debuxa un mapa de continuos conflitos entre os seres humanos, o cal provoca un maior afastamento da posibilidade de convivir en paz. Así mesmo, a falta de oportunidades impide á sociedade medrar en condicións de dignidade, o que aumenta as diferenzas sociais e agudiza o abismo entre pobre e ricos. De aí se desprende que máis da cuarta parte da poboación mundial viva en situación de pobreza e que os países industrializados a sufran dun xeito insistente e en continuo crecemento.

O Fondo Galego de Cooperación e Solidariedade entende que o desenvolvemento sostible non é posible nun contexto de pobreza, violencia e racismo. Por iso, con esta exposición quere contribuír a crear un clima de opinión favorable á promoción dunha nova orde económica internacional, sen excluídos nin perdedores.

Ateneo Ferrolán, fundado en 1879.
www.ateneoferrolan.org

Enviado por:
Ateneo Ferrolán
-webmaster@ateneoferrolan.org-
22 de janeiro de 2010 13:36
______________________

O BNG propón completar as necesidades de saneamento no barrio de Canido e melloras na rúa Celso Emilio Ferreiro

O portavoz do BNG, Xoán Xosé Pita, considera, no texto da proposta, que é unha anacronía que existan, a día de hoxe, vivendas que carecen do servizo de saneamento, dándose a paradoxa de estar asentadas nunha zona situada xusto no medio de canalizacións deste tipo.

O BNG lembra que na actualidade estan en execución, obras de renovación deste servizo que non contemplan nen garanten a conexión ao saneamento das vivendas situadas na ladeira noroeste do barrio de Canido tanto no presente como nun futuro. A parte baixa desta ladeira, ( unha marxe da rúa Celso Emilio Ferreiro, rúa Ronda, Rivas de abaixo, Entre Muros) continuará sen canalización de saneamento.

O BNG considera que as actuais obras de saneamento na zona de Canido non se axustan ao que sería desexábel para o seu futuro funcionamento e conexión coa estación depuradora e que o Concello debería revisar este proxecto co obxectivo de aminorar no posíbel os verquidos na enseada da Malata.

Rúa Celso Emilio Ferreiro

O portavoz municipal Xoán Xosé Pita, destacou que resulta lamentábel o estado no que se atopa a rúa Celso Emilio Ferreiro máis alá das obras de saneamento que se estan a realizar na mesma. Para o BNG cumpre acelerar estes traballos, que se se demoran máis do programado, e acometer neste víal un proxecto global de humanización debido ao volume de tránsito, tanto de peóns como de vehículos, que soporta.

Enviado por:
Novas BNG Comarca Ferrolterra
-sedenacional@bng-galiza.org-
22 de janeiro de 2010 03:24
____________________________________

Web do BNG en Ferrol Terra:
http://www.bng-galiza.org/opencms/opencms/BNG/ferrolterra/seccions/portada/
______________________________________

Denuncian despedimentos maxivos e ilegalidades en Gamesa, no seu centro de traballo d'As Somozas


  • ESQUERDA UNIDA DENUNCIA  AOS DESPEDIMENTOS EN GAMESA  
  • EU  RECLAMA UNHA  ACTUACIÓN PRONTA E DECIDIDA DA INSPECCIÓN DE TRABALLO PARA ATALLAR A CONTRATACIÓN TEMPORAL EN FRAUDE DE LEI
  • ESQUERDA UNIDA RECLAMA UNHA INTERVENCIÓN DA ALCALDÍA DAS SOMOZAS A PROL DAS E DOS TRABALLADORES
  • ESQUERDA UNIDA  AMOSA  A SÚA SOLIDARIEDADE  COA PLANTILLA DE GAMESA E EN PARTICULAR COS TRABALLADORES E TRABALLADORAS DESPEDIDAS

O Grupo Municipal de EU denuncia  a situación que se está vivir na empresa Gamesa Innovation & Technology, situación caracterizada pola brutal redución de plantilla e pola realidade inaceptable da existencia de contratación eventual en fraude de lei.

Realidade de despedimentos e ataques aos dereitos dos traballadores e que semella contraditoria cos beneficios da empresa obtidos o anos pasado, coas axudas públicas recibidas e pola perspectiva positiva  dun sector aínda novo. Redución de plantilla dun 40%  que se compadece mal coa redución da produción das palas que non chega a un terzo ( de 31 palas a 22 semanais ): esto é, un nidio incremento da carga de traballo por empregad@.

Esquerda Unida quere denunciar a pasividade cómplice da alcaldía das Somozas, que resta nun silenzo obxectivamente cómplice coa empresa, toda vez que non fai nada na defensa das e dos traballadores da empresa. O fútbol non pode esgotar todas as inquedanzas da alcaldía.

A propia inspección de traballo  requiriu á empresa para que transforme en indefinidos  os contratos  temporais que carecen de causa válida ou que superasen o período máximo de duración estabelecido legalmente, debendo acreditar o cumprimento do devandito requerimento.

Esquerda Unida reclama da Inspección de Traballo que actúe con urxencia para facer real as demandas das e dos traballadores que están a ser despedidos sen atender as esixencias legais. A realidade deste días é que xa foron despedidos todos os traballadores con contrato temporal, os últimos aínda nunha data como a do 8 de xaneiro. Malia que boa parte dos mesmos estaban asinados en fraude de lei, porque como de novo recolle un escrito da Inspección de  Traballo,  compróbase que hai traballadores vencellados  á empresa en virtude dunha sucesión de contratos de duración terminada por períodos prolongados de tempo sen que conste a sustantividade da obra identificada ao respeito da actividade propia da empresa, o que fai pór en dúvida  a causa para a temporalidade do contrato.

Esquerda Unida entende indispensable unha actitude inflexible dos poderes públicos coas empresas que se aproveitan das axudas públicas – de todas e todos nós – para en troques incurrir en fraude de lei e en deslocalizacións das súas producións.


Enviado por:
eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
22 de janeiro de 2010 13:50
Prezad@s amig@s: achegamos un Informacións de Esquerda Unida en apoio da plantilla de Gamesa, que vén de sufrir unha xeira brutal de despedimentos e reclamando unha actitude enérxica e decidida da inspeción de traballo e da propia alcaldía das Somozas diante dos despidos de eventuais en fraude de lei. Grazas pola vosa atención. Unha aperta, Ramiro Marier
_________

Web de Esquerda Unida:
http://www.esquerdaunida.org/

________________

xoves, xaneiro 21, 2010

Rotundo suceso da xornada de loita en defensa do Galego e contra do Decretazo

Milleiros de traballadores e traballadoras do ensino público secundaron a folga contra as bases do Decretazo, milleiros tamén foron o alumnado que se sumou á convocatoria e milleiros foron as persoas que participaron na grande manifestación que seguro vai ter, xunto a toda a xornada de loita, do 21 de Xaneiro de 2010, en defensa do galego, unha relevancia que a vai colocar nun lugar moi importante da historia da nosa Lingua e do noso pobo.

O goberno do PP, instalado na Xunta de Galicia desde hai case un ano, pretende lexislar contra a nosa Lingua, contra o idioma propio da Galiza, contra a súa necesaria protección e promoción, unha lingua minorizada que segundo datos e análise, segue perdendo falantes a pasos axigantados, a favor do castelán. Mentres se persiguem as políticas de inmersión lingüística, e de promoción do galego no ensino, existe umha abafante imposición do castelán a través dos medios de comunicación, tanto impresos como os audiovisuais: radio e televisión; publicidade, publicacións, filmes, ensino, administración, xudicatura, relacións económicas, ...

Os medios "próximos", preocupan-se en demasía pola suposta mermada pluralidade do movimento Queremos Galego; dan-lle case absoluto protagonismo aos partidos políticos, reforzando o argumento de Feijoo conforme esta era unha mobilización de "pataleo" de quen perdeu as eleizóns, cando é un logro do movimento social e sindical compartido por máis de 500 organizacións de base, centos de delegados e delegadas estudiantis, organizacións de nais e pais, e os sindicatos do ensino que chamaron á folga.


[Para ampliar clicar acima da foto]

Así foi a xornada segundo algúns medios de comunicación que utilizan a nosa lingua na súa principal edición:

Vieiros.-
Ducias de milleiros de persoas toman Compostela para defenderen a lingua - Despois dunha xornada de folga masiva no ensino público e de ver como a capital de Galiza se colapsaba coa chegada de manifestantes nun día laborábel, o PPdeG teima en pechar os ollos e falar de "presións" contra a "maioría social" - ROTUNDO ÉXITO DA MOBILIZACIÓN CONTRA O 'DECRETAZO'
http://www.vieiros.com/nova/77981/ducias-de-milleiros-de-persoas-toman-compostela-para-defenderen-a-lingua

RadioFusión.-
O Obradoiro da lingua galega - Milleiros de estudantes e profesores encheron este mediodia a Praza do Obradoiro de Santiago de Compostela, secundando a convocatoria da Plataforma Queremos Galego contra as bases para o decreto do plurilingüismo.
http://www.radiofusion.eu/manager.php?p=FichaNova&ID=4732

GaliciaConfidencial.-
O PP cre que o 50% do Obradoiro foi presionado - Éxito cuantitativo da protesta de Queremos Galego, pero a diversidade ideolóxica da plataforma comeza a reducirse ante o protagonismo do BNG.
http://www.galiciaconfidencial.com/nova/5213.html

A Nosa Terra.-
Queremos Galego enche o Obradoiro - A Policía Local reduce a protesta a 30.000 persoas e a Xunta a folga a 'menos do 50 por cento'. Con todo, a loita a prol da lingua galega colleita o seu terceiro éxito en poucos meses, tanto no número de manifestantes como na diversidade ideolóxica dos colectivos que a apoian. Cifra o seguimento da folga nun 90% e en 60.000 os manifestantes.
http://www.anosaterra.org/nova/40483/queremos-galego-enche-o-obradoiro-.html

GZnacion.-
O ensino en galego foi respaldado por milleiros de persoas en Compostela - Foron moitos miles de galegas e galegos os que ateigaron a praza do Obradoiro contra o "decretazo" do PP. O rexeitamento á política lingüística da Xunta quedou patente nas protestas e reivindicacións lanzadas por líderes e demais participantes na xornada - "FRACTURA SOCIAL"
http://www.gznacion.com/web/noticia.php?id_noticia=16604&id_cat=5

Galicia Hoxe.-
Decenas de miles de manifestantes contra o decreto sobre o uso do galego no ensino - Foron 60.000 segundo a organización e 30.000 segundo a Policía local - PROTESTA
http://www.galicia-hoxe.com/index_2.php?idMenu=166&idNoticia=508398

A Peneira.-
Unhas 80.000 persoas desaprobaron no Obradoiro o borrador de Núñez Feijóo - 'Se aínda somos galegos é por obra e graza do idioma'. Dicíano os paraugas, as faixas, os adhesivos, os carteis. Dicíano as preto de 80.000 persoas que este xoves percorreron as rúas de Compostela para manifestarlle á Xunta a súa postura en contra das…
http://www.apeneira.com/dixital/content/view/1526/232/

Galería Fotográfica.-

Enlace co carrusel de diapositivos da Manifestación
[Fuco Buxan A.C.]
_____________________

martes, xaneiro 19, 2010

Haití: un desastre non tan natural


Por Manoel Santos [*]
18.01.2010

Mentres Haití chora, albíscanse demasiados intereses, como indicaba Klein, de quen ve nos desastres da xente oportunidades de negocio. Haití non precisa máis ocupación militar, como propuxo Zapatero, senón unha verdadeira misión de solidariedade.

"Debemos ter totalmente claro que esta traxedia -que é en parte natural e en parte non- non debe, baixo ningunha circunstancia, usarse para: un, endebedar aínda máis a Haití, e dous, impulsar políticas corporativistas impopulares en favor das nosas empresas. Non é unha teoría da conspiración. Fixérono unha e outra vez". Son palabras de Naomi Klein no programa Democracy Now!, de Amy Goodman.

En efecto, a terríbel traxedia que esnaquizou Haití está causada por un desastre de orixe natural, un gravísimo terremoto. Mais é evidente que as descomunais dimensións da desfeita -50.000 ou máis mortes- non teñen nada que ver con ese "castigo divino" que "sempre se ceba nos máis pobres", como tenden a argumentar analistas e xornalistas corporativos, e si coa situación de extrema vulnerabilidade que vive esa media illa caribeña.

Cómpre salientar primeiramente que a presenza da Misión da ONU para a Estabilización de Haití (Minustah) dende hai cinco anos e medio, con 7.300 cascos azuis, 2.000 policías e 500 funcionarios internacionais, non parece que tivera efecto ningún sobre a mellora das condicións de vida dos haitianos e haitianas, mais si foi eficaz para a estabilidade das transnacionais que instalan alí maquiladoras e explotan os recursos naturais illáns.

Feitos constatábeis son a redución da esperanza de vida -de 52,6 anos a 49,1 entre 2002 e 2005- ou que o 80% da poboación segue a vivir por baixo do limiar da pobreza e está desempregada. Amais, o 75% das casas, que seguen a ser de madeira ou lata, carecen de saneamento, non hai servizos de recolleita de lixo, soamente o 24% dos partos son atendidos por médicos e, o que é clave na devastación do sismo, só o 2-3% da terra ten algún tipo de cuberta forestal, polo que non ten sostén e a erosión reduce decisivamente a capacidade de produción de alimentos dunha poboación que medra de continuo.


[Para ampliar clicar acima da imaxe]

Se a isto engadimos as políticas neoliberais practicadas na rexión, primeiro co endebedamento co FMI propiciado nos ano 80 por Duvalier e despois coa intervención dos Estados Unidos en 1994 e as políticas de axustamento estrutural e liberalización comercial, concluiremos que moitos deses 50.000 mortos están no debe do Imperio do Mercado. De feito, Haití ponse sempre como exemplo do efecto aniquilador destas políticas. En 1970 producía o 90% da súa demanda alimentaria, sendo autosuficiente en arroz. Hoxe importa preto do 55% dos alimentos e é o principal importador de arroz estadounidense.

Mentres Haití chora, albíscanse demasiados intereses, como indicaba Klein, de quen ve nos desastres da xente oportunidades de negocio. Haití non precisa máis ocupación militar, como propuxo Zapatero, senón unha verdadeira misión de solidariedade. Precisa a anulación da débeda ilexítima que aínda se lle está a cobrar. Precisa axuda real, e non máis préstamos do FMI ou do Banco Mundial, e precisa reparación, do destruído por suposto, mais tamén das débedas históricas -sociais e ecolóxicas- que o mundo ten coa primeira nación negra, libre, da historia da humanidade.

Publicado en Altermundo.org

[*] Manoel Santos [1969], é o Director e fundador de Altermundo. Biólogo e escritor. Activista ecolóxista. Dirixe o suplemento mensal altermundista do xornal Galicia Hoxe, membro da Plataforma Medioambiental de Corrubedo, ... [Ler Máis]

________________________

Denuncian verquidos reiterados na praia ferrolá de Cariño


  • O GRUPO MUNICIPAL DE EU DENUNCIA  UN TERCEIRO  VERQUIDO   NA PRAIA DE  CARIÑO
  • EU INSTA AO GOBERNO MUNICIPAL  A  ESCLARECER OS INCIDENTES E PROCEDER Á LIMPEZA DO AREAL
O Grupo Municipal de EU   quere denunciar  a reiteración duns verquidos -  até en tres ocasións -   acaecido na praia de Cariño, e que están a producir serios trastorno á veciñanza.

A nosa organización quérese facer eco deste malestar das e dos veciños diante duns verquidos que producen alomenos un terrible cheiro e sobre os que semella necesario cursar unha investigación acerca da súa procedencia. As impresións da veciñanza os relacionan con algunha das empresas instaladas no  Porto Exterior.

Obra no noso poder unha mostra do areal de Cariño que non deixa lugar á dúvidas acerca do inaceptable da situación, que imposibilita o emprego deste areal para a vida cidadá.

Esquerda Unida quere demandar da Concellería de Medio Ambiente  que esclareza  canto antes os repetidos incidentes medioambientais que están a producir trastornos na veciñanza e que comprometen o areal de Cariño.

No entanto, o no Grupo Municipal quere requerir do Goberno Municipal unha rápida acción de limpeza do devandito areal. O noso Grupo Municipal  interesarase por estes incidentes na vindeira Comisión de Medio Ambiente.

Ferrol, martes 19 de xaneiro de 2010

Informacións do Grupo Municipal de ESQUERDA UNIDA

Enviado por:
eu-ferrolterra@esquerdaunida.org
19 de janeiro de 2010 15:08


Prezad@s amig@s: achegamos informacións do Grupo Municipal denunciando uns verquidos, reiterados, no areal de Cariño; asemade instamos ao Goberno Municipal a esclarecer as causas dos verquidos e a proceder a inmediata limpeza da zona. Grazas pola vosa atención. Saúdos, Ramiro Marier

____________________

domingo, xaneiro 17, 2010

Solidaridade coa folga do ensino, día 21 de Xaneiro


Folga xeral no ensino

O xoves 21 de xaneiro, nas rúas de Santiago de Compostela, a cidadanía terá a oportunidade de demostrar ao goberno da Xunta de Galicia comandado polo señor Feijoo, o rexeitamento a política lingüística adoptada por este dende a súa chegada ao poder fai pouco menos dun ano.

A folga está convocada pola plataforma cidadá Queremos Galego, a cal a Asociación Cultural Fuco Buxán está adherida. Esta plataforma nace coa intención de poñer a nosa lingua no espazo que se merece, ante unha situación actual máis que preocupante, fomentada sen dúbida pola política levada a cabo polo Partido Popular de Galicia cun novo decreto que intenta priorizar, de novo, a lingua castelá frente a galega, encuberta na idea de ofrecer un terzo das materias en inglés, feito totalmente imposible de levar a cabo nos centros educativos.

A A.C. Fuco Buxán apoia a folga xeral do día 21, sabendo que é necesario poñer tódala forza da que dispón a cidadanía na defensa da nosa lingua e, a súa vez, da nosa cultura dos continuos ataques, xa avisados na campaña electoral, polo partido que actualmente goberna en Galicia.

A demostración pola maior parte da cidadanía do desencontro coas reaccionarias ideas que está a levar a cabo o goberno da Xunta de Galicia, debe facerlles mudar a súa política lingüística. Deben comprender que a actitude de continuos ataques cara a nosa identidade, non é a línea adecuada para gobernar Galicia.

Manifestación 21 de xaneiro ás 11.30 na Alameda de Santiago.

Autobuses desde FERROL
Teatro Jofre. Saída de Ferrol ás 10 h. Saída de Santiago ás 14 h.
Contactar Telefonos: 981 35 87 50 -Local Comarcal da CIG en Ferrol-
689 39 28 61 -Ana-


Máis información:
http://www.queremosgalego.org/

--
fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es


Enviado por:

Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
fucobuxan@gmail.com
17 de janeiro de 2010 22:40

__________________________

Ao final vai resultar que si que se acaba o petróleo…


Si que se acaba o petróleo

Unha reflexión que quería compartir convosco para que non a perdamos de vista nas loitas polo noso país.

Manuel Casal Lodeiro

17.01.2010



Asociación -Véspera de Nada- por unha Galiza sen Petróleo


Ao final vai resultar que si que se acaba o petróleo …

[Esta entrada podería tamén terse titulado A enganosa curva de Hubbert ou É a enerxía neta, ¡estúpidos! parafraseando a George Mobus].

Levo tempo preocupado -como outra xente- polo efecto da caída da taxa de rendemento enerxético (TRE ou EROI en inglés) na era do petróleo escaso que comeza tras o Teito do petróleo. Desque escoitei ao noso compañeiro Xoán Doldán -un dos referentes da Economía Ecolóxica en Galiza- falar do tema e vin as gráficas que practicamente poñían no 2015 o momento en que costará máis enerxía poñer a disposición da sociedade un barril de petróleo (extracción, refino, transporte) que a propia enerxía que ese barril achega, non deixo de darlle voltas ás implicacións que isto ten para os que tentamos albiscar cómo será a transición a un mundo sen esta materia de incomparable utilidade enerxética.



Parece que todos concordan en que a TRE está caendo de maneira irremediable.

Gráfica do descenso da Taxa de Rendemento Enerxético (TRE) do petróleo

Que efectos ten isto na Transición da que tanto falamos os que pescudamos nisto do Teito do Petróleo? A primeira luz a esta cuestión deuma Doly García, a matemática de orixe galega que fixo unha necesaria corrección aos famosos modelos matemáticos que deron pé ao informe Limits to Growth (que xa vai pola súa terceira actualización). García fixo que o modelo tivese en conta que o petróleo non é un recurso máis e que a evolución imparable á baixa do seu rendemento enerxético (baseado no principio económico de best first: o primeiro petróleo que se extrae é o máis barato en termos económicos, é dicir, o de máis poder enerxético) ten un efecto determinante sobre a utilidade real das cantidades de petróleo que se poñen a disposición da economía mundial.
García de feito achegoume algo moi valioso para a miña reflexión e os meus cálculos: unha función que estima a evolución do rendemento enerxético en función do petróleo que queda en cada momento. Outra xente tiña feito cálculos semellantes aos meus e inclúo tamén algunhas das súas gráficas.

Evolución da enerxía neta en comparación coa produción de petróleo

A conclusión é dramaticamente obvia: a aba dereita da curva de Hubbert, é dicir, a segunda metade do petróleo, non vai ser a efectos prácticos simétrica como di a teoría do agora afamado xeólogo e como nos presentan as máis coñecidas gráficas sobre o peak-oil, que mesmo representan unha pendente máis suave na parte dereita cá na esquerda. Quere dicir isto que aínda que nos quede o 50% de todo o petróleo existente (se cadra non está de máis lembrar que hai unha cantidade finita de petróleo no planeta e non se pode fabricar máis), non quere dicir que vaiamos a dispoñer cada ano de cantidades paralelas ás que obtivemos na fase ascendente da curva. Por que? Simplemente porque a enerxía neta (calidade) que obteremos deses barriles será cada vez menor, seguindo unha curva exponencial que multiplicará a súa deceleración á propia curva de caída da función que Hubbert predicía para a cantidade de petróleo por producir.

A curva da enerxía neta do petróleo en relación coa curva de Hubbert

Se observamos o gráfico de David Murphy publicado en The Oil Drum, veremos a alarmante asimetría a efectos de enerxía neta (é dicir: útil) que fornecerá o petróleo a partir do Teito: a enerxía equivalente á que nos daba en 1970 (50% da que nos dá actualmente) xa non será a que teremos en 2035, senón en 2020; e para 2030 xa teremos que apañarnos con non máis enerxía petroleira da que tiñan en 1920!!

Isto contradí de maneira contundente os prantexamentos dalgúns autores (p.ex. John Michael Greer, co seu The Long Descent) que albiscan un lento decrecer enerxético ao longo do que resta de século e falan mesmo de xeracións ata que abandonemos de todo o uso do petróleo. Aquí é moi significativa a evolución de David Holmgren, o co-fundador do concepto da Permacultura que tan pertinente é á hora de abordar un novo modelo de vida e produción despetrolizado. Non hai moitos anos, no seu libro acerca dos principios teóricos da Permacultura (Permaculture. Principles and Pathways beyond sustainability) Holmgren tamén nos falaba dun longo proceso que faría que os nosos netos ou bisnetos tivesen que vivir sen ese tesouro do petróleo que tan doadas nos fixo as cousas á nosa especie durante apenas 150 anos. Porén, no seu recente Future Scenarios. How communities can adapt to Peak Oil and Climate Change (2009), un Holmgren máis actualizado na cuestión da TRE afirma (p. 50):

"As implicacións desta información [acerca da evolución do retorno ou rendemento enerxético] son tan impactantes que a inxenua e simplista idea de que se nos acaban o petróleo e o gas natural (no canto de que estamos no teito da súa produción) pode estar máis preto da realidade do que mesmo os máis pesimistas propoñentes do teito do petróleo anunciaban hai unha década".


De aí o título que escollín para este post: en realidade o petróleo non se nos acaba, pero vai ser como se fose así, porque non o imos dar extraído, trasportado, refinado… Enerxeticamente vainos resultar demasiado custoso. E a velocidade á que nos diriximos cara a ese escenario é moi elevada. O comezo da Derradeira Gran Depresión (porque a economía mundial xa non terá nunca máis combustible de abondo para recuperar os niveis anteriores) deunos unha tregua moi enganosa nesta cuestión, que nos vai resultar peor a nivel civilizatorio, porque nos agachará a realidade durante máis tempo (unha billa medio pechada lanza máis tarde o aviso de que o viño no pipo se vai acabando). Cando sexa evidente que non hai petróleo asequible suficiente será demasiado tarde: temos toda unha civilización montada a medida desta materia única! Así, cando a maquinaria da economía mundial queira remontar, demandará máis petróleo, que custará máis ca nunca poñer no mercado. O efecto económico é inevitable: outro pico por riba dos 100 dólares/barril ou mesmo dos 150. E a conseguinte nova fochanca financeiro-produtiva. E unha nova caída dos prezos do petróleo cando se contraia a demanda unha vez máis como consecuencia desta nova suba, pero rebotando de novo cada vez nun nivel de prezos máis alto (desta volta foi nos 40 dólares, o duplo do seu nivel medio durante máis de 20 anos!). A elevación en forma de dentes de serra é algo que dan por descontado practicamente todos os analistas do peak-oil. Pero non todos parecen contar con que ao longo de todo este proceso haberá algo que non deixará de seguir un inexorable camiño: a descendente TRE.

Modelo de depresión económica en escaleira provocada polas subas do petróleo

Algúns autores teñen marcado nunha TRE igual a 3
o punto crítico por baixo do cal xa será imposible manter unha sociedade de tipo industrial como a actual. Outros sitúano en 5. Obter menos de 3 barriles por cada barril de enerxía que gastamos non é de abondo para manter unha complexidade estrutural semellante á actual, advirten. Sen o masivo trasporte actual, sen as institucións e servizos públicos, sen o vasto tecido empresarial e comercial, sen a versátil produción petroquímica (agroquímicos incluídos), a nosa especie retrocederá a un estado agrícola de baixo consumo enerxético e sumamente local, se cadra con illotes tecnolóxicos de industrias críticas ao servizo dunha élite (coido que de tipo fascista ou neofeudal) que manterá os seus privilexios para flotar por riba dun mar de caos social. O informe Hirsch para o goberno estadounidense marcaba nun mínimo de 20 anos o periodo necesario antes de que chegase o teito do petróleo, para acometer de maneira dirixida e planificada unha trasformación nunca antes vista na nosa Historia. Pero o Teito da enerxía neta chegou xa, con toda probabilidade segundo apuntan os expertos, e non tivemos nin un só minuto de anticipación para tomar medidas desta magnitude.

Evolución do petróleo como fonte non renovable e a súa relación coa economía (modelo teórico)

George Mobus explica (vid. gráfica anterior) que a situación financeira está absolutamente influída polo fenómeno da enerxía neta decrecente que sostén a economía e afirma que non é ético seguir concedendo créditos en base a imposibles crecementos económicos futuros: non só porque non se vaian poder pagar os xuros, senón porque o principal dos préstamos tampouco será posible devolvelo nun contexto de enerxía neta en caída libre.
Segundo esta análise só nos queda un lustro ou dous para ver como o petróleo deixa de alimentar o tecido industrial e a sociedade consumista mundial. A preparación dirixida desde o poder parece algo ilusorio visto por unha banda o resultado do cumio de Conpenhague sobre un problema do que levamos décadas sabendo, e por outra polas afirmacións cada vez máis sólidas (Colin Campbell, Michael Ruppert) de que os gobernos dos países máis poderosos levan tempo sendo conscientes do que se achega e ocultándoo do coñecemento público.

A curva da enerxía neta do petróleo

Moito me temo que non teremos tempo para un longo descenso (John Michael Greer), para a adopción de Protocolos internacionais como o de Uppsala (Colin Campbell, Richard Heinberg) ou para pausadas Transicións municipais (Rob Hopkins, PostCarbon Cities) e que bateremos bruscamente cun escenario de obrigada reconstrución social desde abaixo baseándonos nos restos dunha civilización en ruínas e nunha recuperación dos xeitos de vida sustentables que a nosa especie abandonou por un breve lapso de 150 anos para converterse en detritívora, crendo que podería crecer exponencialmente coma un cancro para sempre sobre unha biosfera finita; un periodo que os historiadores da fin de século poderán chamar a Era do Homo Colossus (William Catton), a Era do Petróleo ou simplemente a Era da Estupidez. …Iso se saen algúns ou algunhas do pescozo de botella evolutivo ao que nos encamiñamos (Catton de novo) con gañas e recursos para adicarse á profesión de historiadores nalgún tipo de modestísima universidade do futuro.

Fonte: http://vesperadenada.org/2010/01/17/ao-final-vai-resultar-que-si-que-se-acaba-o-petroleo/







Véspera de Nada nace coa intención de tender pontes entre todos aqueles colectivos, iniciativas e persoas que buscan un futuro para a nosa terra nun contexto ben achegado de escaseza enerxética. [Ler Máis]


http://www.vesperadenada.org

Enviado por:
Manuel Casal Lodeiro (Véspera de Nada)
-vesperadenada@redegalega.org-
-espalla@redeanticapitalista.org-
17 de janeiro de 2010 12:03

____________________

Haití: Morrer nun terremoto é cousa de pobres


Por Bernardo Gutiérrez [*]
17.01.2010


O 17 de Outubro de 1989, San Francisco sufriu un forte terremoto. A súa magnitude foi de 7,1 na escala Richter, moi similar ao sufrido por Haití fai uns días (7,3). Morreron 60 persoas. O 19 de setembro de 1985 México foi golpeado por un terremoto devastador dunha magnitude nunca vista, 8,1 graos na escala Richter. A megapoblada e pobre Cidade de México sufriu un golpe durísimo. O número de mortos ascendeu a 7.000. Que curioso: parece que morrer nun terremoto é cousa de pobres. Canto menos recursos ten un país, máis persoas morren. O de Haití, onde os mortos poderían chegar a 200.000, vai camiño de convetirse no máis letal da historia. En Xapón, un tremor de 7,2 graos de intensidade, como o do 17 de xaneiro de 1995 en Kobe, provoca 5.600 mortos. En Haití, trémea terra e os miserables bidonvilles , barrios de casas de hojalata, se demoronan como un castelo de naipes, como conta Liberation (francés). O mundo, en masa, acudiu en masa a axudar ao primeiro país libre de América Latina. Pero dubido moito que alguén do máis alto escalafón vaia á raíz do problema. Que ninguén asuma a responsabilidade colectiva da traxedia. E moito menos que reconstrúan o país con outra orde de relacións co mundo. FronteraD fai un interesante repaso histórico de Haití: "En 1790 a entón Saint Domingue era o orgullo das finanzas francesas. 12.000 persoas libres -entre brancos e mulatos- xestionaban o traballo de 500.000 escravos. As 13 colonias que entón tiña Inglaterra (Estados Unidos) non xeraban tantos ingresos a Londres como esta diminuta media illa". Francia, que agora pide condonar a débeda, sentou as bases do seu desenvolvemento sobre a miseria de países esquilmados sobre Haití. Desde que o xeneral Jean Jacques Dessalines declarase a independencia en 1804, 23 tiranos, inspirados nos seus mestres franceses, desfilaron polo poder. Entre eles, o clan dos Duvalier. François Duvalier, Papa doc, e o seu fillo Jean Claude, Baby doc, exiliado na súa vida de luxo parisiense, saquearon as arcas do país. Pero hai moitos máis. A Casa Branca ordenou unha estupenda invasión de Haití en 1915, para pacificar as súas cidades, cobrar as débedas do Citibank e arranxar aquela Constitución que prohibía a venda de plantacións aos estranxeiros. Non foi a única vez: papa Bush apoiou o golpe de estado contra Jean-Bertrand Aristide en 1991 do xeneral Raoul Cédras. O seu fillo, Baby Bush, recortou a axuda a Haití. E, por que non, apoiou outro golpe de estado no ano 2004. Bill Clinton, o presunto salvador que apoiou a restitución de Aristide, apontoou á semi-illa obrigándoa a aceptar as duras medidas neoliberais que fracasaron en toda América Latina. Pero dá igual. Quen mellor que os gurús Bill Clinton e George Bush para axudar a Obama nas tarefas de reconstrución de Haití? Quizá, para estudar a folla de ruta, deberían analizar o terremoto de 8,4 graos de maginitud que arrasou Sicilia en 1268, na idade media á que foi condenado a vivir Haití, esa era tenebrosa onde os pobres morrían como cascudas ao máis lixeiro tremor da terra.

[*] Bernardo Gutiérrez (Madrid, 1975), fotografo e xornalista.


Web profesional
http://www.bernardogutierrez.es/
e Blogue
http://alfacentauro.info/
_______________________

Denuncia do Comité Cidadán de Emerxencia no Xulgado de Garda, polo incumplimento da normativa vixente, na entrada do gaseiro GNL “Ibérica Knutsen” na Ría de Ferrol



Hoxe sábado 16 de xaneiro, o noso Coordinador, Manuel Rodríguez Carballeira, en representación do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, presentou unha denuncia no Xulgado de Garda, polo incumplimento da normativa vixente, na entrada do gaseiro GNL “Ibérica Knutsen” na Ría de Ferrol, ocorrido o día de onte.

Dito gaseiro ten unha capacidade de 173.000 m3, sendo o máximo permitido 140.000 m3, segundo establece a cláusula 2ª da Resolución da Dirección Xeral de Política Enerxética e Minas, de 13 de febreiro de 2004, pola que se aprobou o proxecto de execución das instalaciones da Planta de Recepción, Almacenamento e Regasificación de GNL, presentada por Reganosa..

O CCE considera que a entrada deste buque supuxo un grave risco para a cidadanía do entorno da Ría, e un incumplimiento flagrante e doloso da autorización de construcción e que a tolerancia delo pode acarrear responsabilidades personais para os organismos de control.

Preveendo estas circunstancias, o CCE, como xa fixemos público, cursou escrito ao Ministerio de Industria, o pasado día 14, solicitando a adopción das medidas oportunas para impedir a entrada na ría de dito buque.

A denuncia foi presentada contra as seguintes persoas e entidades:

- Capitán do buque “Ibérica Knutsen”.

- Dirección General de Política Energética y Minas.

- Autoridade Portuaria de Ferrol – San Cibrao.

- Promotores de la Planta de Gas de Reganosa.


¡ PLANTA DE GAS FORA DA RÍA ¡

Para apoiar e colaborar co Comité Cidadán:


Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
www.comitecidadan.org




Enviado por:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
16 de janeiro de 2010 21:07
____________________

sábado, xaneiro 16, 2010

Haití: A continuada catástrofe dun pobo



"As mortes violentas aquí son mortes naturais.
Morreu froito da súa contorna
."
Dr. Magiot en "Os Comediantes" de Graham
Greene

Estimadas amigas e amigos,

Non hai palabras que poidan describir a catástrofe. Como adoita suceder, a pobreza e as carencias básicas multiplican os danos dos fenómenos naturais. O que noutros países sería unha traxedia, en Haití é o acabose. Unha nación cuxa historia é unha secuencia interminable de desgrazas na que se mesturan colonialismos, ocupacións militares, saqueos de recursos, devastación forestal ou furacáns. Agora, como acorde final dunha tráxica partitura, un terremoto que aniquila vidas e termina por destruír o pouco construído. A miseria convértese en nada. Á dor súmase a certeza de que dentro de 10 días, os medios de comunicación, as cancillerías, case todo o mundo, comezarán a esquecerse dos haitianos, outra vez librados á súa propia e terrible sorte.

Carlos
Redacción de SERPAL
Servizo de Prensa Alternativa.


HAITI: a continuada catástrofe dun pobo.
Por Carlos Iaquinandi Castro, redacción de SERPAL.
13.01.2010

Faltaban poucos minutos para as cinco da tarde cando o chan en Porto Príncipe, capital haitiana, comezou a sacudirse como unha xigantesca alfombra. Edificios e febles e precarias vivendas caeron no medio de berros e expresións de angustia. Rapidamente instalouse o horror, o medo, o desconcerto entre a poboación. O territorio máis empobrecido e abandonado de América Latina, converteuse nun gemido colectivo. Unha parte importante das súas case dez millóns de habitantes perdeu as súas poucas pertenzas. Ao momento de redactar esta crónica, non se sabe cantos miles de persoas morreron baixo os cascallos ou como consecuencia de diversas feridas. Todos os gobernos, en especial os dos países desenvolvidos anuncian o envío das súas axudas. Pero 24 horas logo da traxedia, os xornalistas que intentaban cruzar a fronteira da illa desde a República Dominicana, relataban que os postos permanecían pechados e afirmaban que a capital, situada a só 15 kms do epicentro do terremoto e as súas réplicas permanecía illada. A carencia de infraestruturas básicas dificultará e nalgúns casos fará imposible que a axuda máis elemental chegue a quen o necesitan.

O terremoto rexistrou unha magnitude preliminar de 7 na escala Ritcher de 1-10 e segundo os primeiros datos dos científicos parece haberse producido sobre unha falla xeolóxica na que unha de dúas superficies adxacentes verticais desprazouse horizontalmente sobre a outra. Centros de estudos xeolóxicos e sísmicos dos Estados Unidos indican que é o terremoto máis forte que ocorre en Haití desde o ano 1770.

Prólogo ao novo desastre

Os nosos irmáns haitianos viven unha das traxedias máis graves da súa dolorosa historia, iniciada co coloniaje e a explotación imposta por dous imperios, España primeiro, Francia despois. Esta última non perdoou a heroica independencia da primeira república negra en 1804 e aplicou logo leoninas indemnizacións que Haití debeu pagar durante case medio século. Os enfrontamentos entre os ex escravos que residían nas zonas rurais e a elite mulata das zonas urbanas derivaron nunha inestabilidade permanente. Aos motines e golpes palaciegos, sucedéronlle dúas ocupacións militares norteamericanas para defender os intereses das súas propias empresas e apoderarse do control aduaneiro. Despois veu a terrible ditadura de Francois Duvalier, co terror cotián da súa propia milicia, os "tonton macoutes", sucedido polo seu fillo que prolongou o despotismo familiar (1957-1986). En tempos máis recentes, a frustrada esperanza en Aristide, o cura adscripto á teoloxía da liberación que liderou un proceso de cambio democrático, pero que terminou acusado de corrupción e autoritarismo como os seus antecesores. Os sucesos que precederon ao seu abandono do cargo e do país, deron lugar a unha intervención de forzas das Nacións Unidas como "misión de Paz", e o compromiso de asistencia de axuda internacional. Transcorridos varios anos, os bos propósitos demostraron ser insuficientes. A estrutura estatal mantense baixo mínimos grazas ás achegas do exterior. A corrupción corroe os mecanismos de axuda, mentres unha elite privilexiada e absolutamente minoritaria controla economicamente o país. O 4 % da súa poboación controla o 64% da súa riqueza.

Organismos e comisións internacionais reúnense periodicamente, pero os resultados non se corresponden con tanta deliberación nin espazo mediático. A propia forza militar da ONU foi reiteradamente acusada de diversos delitos, incluíndo desvío de diñeiro en beneficio propio, represión indiscriminada ou violacións de mulleres e nenos. Tras a chegada dos "auxilios" da forza internacional, o desemprego e a miseria seguen aumentando, do mesmo xeito que a débeda externa do país. Os escasos e últimos servizos públicos privatizáronse e restrinxido a quen economicamente poden acceder a eles. Empresas estranxeiras, en especial canadenses, norteamericanas, francesas ou brasileiras, explotan os recursos naturais. Decenios de políticas neoliberais destruíron a capacidade produtiva nacional. En 1970 Haití producía practicamente o 90% da súa demanda alimentaria, e actualmente, importa case o 55 %. Nas últimas décadas, estímase que máis de dous millóns de haitianos radicáronse no exterior, fuxindo da miseria e da falta de futuro. O número total é impreciso, pero soamente en Estados Unidos calcúlase que viven alí un millón e medio de haitianos. Outro número importante vive e fai os traballos máis duros na Rep. Dominicana. O envío de remesas de diñeiro ao seu país (uns 700 millóns de dólares) é a principal entrada de divisas e é a vía de subsistencia de milleiros de familias.

O xornalista español Vicente Romeu, que estivo en Haití en varias oportunidades nos últimos anos, recordaba hoxe que en cada viaxe atopou unha situación peor que a anterior. Preguntábase que será dos miles de poboadores de Citei Soleil e outros barrios misérrimos que perderon o pouco que tiñan. Evocaba zonas devastadas polos 2 furacáns e 2 tormentas tropicais que azoutaron o país no 2008. Xa naquel entón, as axudas demoráronse e os poboadores vagaban polas rúas desconcertados, sen rumbo. Afirma Romeu que a mellor descrición da situación da xente entón, foron as palabras do camarógrafo de Televisión Española que lle acompañaba quen tras tomar as últimas imaxes expresou: "xa podo dicir ás miñas fillas como é o inferno e onde está". O xornalista redondeou estes apuntes indicando que é imposible que podamos imaxinar a dimensión da situación actual, tras a enorme catástrofe, por máis que vexamos imaxes ou escoitemos relatos.

Haití ten algo menos de dez millóns de habitantes. Deles, máis da metade vive con menos dun dólar diario. Case un 80 por cento da súa poboación vive baixo o nivel de pobreza. O país carece practicamente de infraestruturas. Só 2 de cada 10 habitantes ten algunha forma de traballo remunerado. A renda anual per cápita é de 450 dólares (Banco Mundial, 2005). A superficie forestada é de só un 2%. Máis do 80 por cento da poboación está desocupada ou con tarefas ocasionais. Os poucos traballos relativamente estables son os postos do aparello estatal e os das explotacións cafetaleras, de mango e outros cultivos. Salvo edificios oficiais, relixiosos e os dalgúns grandes empresas ou comercios, as construcións son precarias e a maioría das vivendas son de chapas, madeiras ou cartóns. Hai pouco máis dun ano unha escola derrubouse sen terremoto algún provocando case un centenar de mortos, a maioría deles nenos. Imaxinemos o efecto do sismo e as súas réplicas. Cando a Natureza golpea á pobreza, os danos e a dor multiplícanse.

Tres millóns de afectados

Os primeiros relatos testemuñais indican que centos de miles de persoas pasaron a noite á intemperie na área da capital; porque as súas casas derrubáronse total ou parcialmente, ou porque temen novas sacudidas. Moitos deles sofren un shock que practicamente os mantén ausentes da realidade. Outros intentan organizar o rescate de miles de persoas que teñen feridas abertas ou fracturas ou se atopan atrapados por cascallos. A capacidade asistencial normalmente moi reducida, está totalmente excedida. Responsables gobernamentais pediron que un barco hospital de gran capacidade atraque en Porto Príncipe. O coordinador de Médicos Sen Fronteira na capital haitiana Hans van Dillen indica que hai milleiros de persoas feridas nas rúas con traumatismos, queimaduras ou feridas diversas que non poden recibir asistencia. Afirmou que dous dos tres hospitais existentes resultaron moi afectados polo terremoto, e engadiu que as instalacións desta ONG son das poucas que se atopan operativas. É urxente dispor de albergues provisionais, garantir a subministración de auga potable e tomar medidas urxentes para previr a propagación de enfermidades e infeccións. O Comité Internacional da Cruz Vermella estima que os efectos do terremoto afectan de diversas formas a uns tres millóns de persoas.

O Palacio Presidencial, unha das construcións máis notables da capital derrubouse parcialmente; tamén quedaron destruídos polo sismo a Catedral e a sede da Misión de Estabilización das Nacións Unidas. Entre as vítimas recoñecidas, os partes oficiais mencionan ao xefe da misión da ONU, o tunisiano Hedi Annabi e o arcebispo da capital, Sergi Miot. Pola súa banda, Brasil confirmou a morte da misioneira Zilda Arns, de 75 anos. Médica pediatra de profesión, participaba dun encontro no que se discutirían métodos para combater a desnutrición infantil. Arns, fundadora da Pastoral de nenos en Brasil, era irmá do arcebispo emérito de Sao Paulo, cardeal Paulo Evaristo Arns, un recoñecido defensor dos dereitos humanos durante a ditadura militar que gobernou ese país entre 1964 e 1985. Tres dos mellores hoteis da capital, derrubáronse parcialmente. Nun deles figura como desaparecida a esposa dun xeneral chileno que integra a forza das Nacións Unidas en Haití. Pero estes apuntes refírense á zona céntrica da capital, onde están as construcións máis sólidas e onde existían algunhas infraestruturas propias dunha zona urbana. Pero a centenares de metros esténdense barrios onde as vivendas son elementais, precarias e carécese dos servizos básicos, como o caso de Citei Soleil. Alí o drama é pavoroso. Practicamente nada queda en pié. A xente deambula con rostros de angustia ou desconcerto entre corpos de mortos e feridos.

Hoxe Haití volveu ás primeiras planas dos diarios e a encabezar coas súas desoladoras imaxes os telexornais en todo o mundo. A nova catástrofe, o terremoto máis devastador en 240 anos é o triste mérito para esa reaparición. Moitos descubrirán a realidade daquel país insular, ata agora vagamente recoñecido como un lugar distante e exótico. Se teñen interese e un mínimo de paciencia, asomaranse á súa dolorosa historia, desde o parto como primeira república negra do planeta, unha loita dos escravos que liderados por Toussaint Louverture derrotaron a Napoleón ata os nosos días.

Ese pobo irmán necesita hoxe a solidariedade internacional, non só a dos gobernos que pronto esquecerán a traxedia e moitos incumprirán -como tantas veces - os seus compromisos humanitarios proclamados, senón a dos pobos. As de todos os que sentimos esa dor como propio, como parte dos que sofre a nosa América Latina en busca dun futuro mellor. Como escribiu fai anos Noam Chomsky : "Nas nosas vidas o paraíso atopado por Colón e que enriqueceu a Europa pode converterse nun deserto desprovisto de vida. Nunca é tarde para deter ese destino. Se chega a ocorrer, os poderosos non terán ningunha dificultade en lavarse as mans de toda responsabilidade; os que se beneficiaron dunha boa educación poden escribir o guión agora mesmo. Se chega a ocorrer, só poderémonos culpar a nós mesmos".

_________________________________

13 de Xaneiro de 2010
Enviado por SERPAL
Servizo de Prensa Alternativa
Subscrición gratuíta a
c.e. serpal@wanadoo.es

www.serpal.info
_________________________________________________

* SERPAL non necesariamente comparte na súa integridade os artigos que publica e cuxo autor e orixe xeralmente indícanse. A liña editorial de SERPAL, en todo caso, queda expresada na presentación que adoita prologar os artigos, ou na información preparada exclusivamente pola nosa redacción.
_____________________________________________________

* Atención: SERPAL non envía correos con arquivos adxuntos aos seus subscritores. Se reciben algún con esas características non é enviado por SERPAL. Grazas.
_____________________________________________________

* Subscricións gratuítas: solicitalas ao e-mail: serpal@wanadoo.es Por favor, citar cidade e país de residencia, e mencionar se o subscritor ten algunha actividade social ( sindicato, asemblea, movemento, organización campesiña, estudantil, etc.) Grazas.
_________________________________________________________

Se Ud. comparte a importancia de difundir o contido deste texto, fotocópielo, circúleo por Internet, difúndao por todos os medios. Grazas. SERPAL, Serv. Prensa Alternativa. /


Contra o silencio dos cordeiros, comunicación alternativa
________________________________

O Comité Cidadán de Emerxencia, voltou de novo a concentrar-se para denunciar e protestar pola entrada na Ría do buque gaseiro "Iberica knutsen", cargado con GNL-LNG para Reganosa


[Para entrar na Galería clicar acima da imaxe]

O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, voltou de novo a concentrar-se para denunciar e protestar pola entrada na Ría do buque gaseiro "Iberica knutsen", cargado con GNL-LNG para Reganosa. Foi o primeiro buque gaseiro do ano e o 59 desde que entrara o Galicia Spirit en Maio de 2007.

Na concentración denunciou-se, unha vez máis, as irregularidades da chegada deste buque, non só polo arriscado de entrar co temporal que había, senon por superar en moito a capacidade permitida para este tipo de buques na normativa do Porto, para que estes podan entrar na Ría, sendo ao do buque de 173.000 m³, e a permitida de 140.000 m3. Mais isto non é novo xa ten pasado outras veces sen que as autoridades tomen medidas, para impedir esta situación de alto risco. Deste xeito Reganosa, coa complicidade da administración, ven a aumentar o perigo potencial que xa de por si ten a presencia da planta regasificadora construida irresponsabelmente en Punta Promontorio, no concello de Mugardos. Os contínuos incumprimentos da normativa establecida incrementan a situación de risco e perigosidade a que constantemente está sometida a población de Ferrol e comarca.

Tamén se anunciou a presentación dunha ampliación da denuncia presentada ante a Comisión de Peticións do Parlamento Europeo que vai tratar a nosa Petición 1322/2007 na Reunión Plenaria da Comisión de Peticións dos vindeiros 27 e 28 de Xaneiro de 2010 que por certo non fora arquivada como así espallaron a todos os ventos os medios e axencias convencionais, sen dementi-lo con posterioridade.

Por outra banda solicitou-se apopio económico ante o pago do peritaxe [4.000 €] que obrigou a facer un dos tribunais de Madrid que leva un dos contenciosos que seguimos mantendo contra Reganosa, no aspecto da seguridade dos buques e a imposibilidade destes de saír a alta mar polos seus propios medios, e en calquer momento, en caso de emerxencia.


Fonte da galería Fotográfica:
http://picasaweb.google.es/reganosa.ferrol

Enlace coa Galería Fotográfica para poder baixar as Fotos

______________________

O Comité Cidadán de Emerxencia, necesita apoio económico, para que poida desenvolver a súa actividade
NOVA CONTA DO COMITÉ CIDADÁN DE EMERXENCIA
Para axudas económicas pode-se ingrear na seguinte conta corrente do Banco Santander:
Luz Marina Torrente e outros
Para ingresar desde unha oficina bancaria desde dentro do Estado:
00493315772894017995
Para ingresar desde unha oficina bancaria desde fóra do Estado:
ES 71 00493315772894017995


Blog solidario coa veciñanza de Meá

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol

comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

_____________________________

venres, xaneiro 15, 2010

Galería fotográfica da entrada na Ría de Ferrol do "Iberica knutsen"


[Clicar acima da imaxe para entrar na Galería de Diapositivos]



Enlace coa Galería fotográfica para baixar as fotos


Enviado por:
suso
-susopazos@yahoo.es-
15 de janeiro de 2010 18:05
______________________________

Enlace relacionado:

Colectivo Ártabra 21: Un novo gaseiro coa súa perigosa carga ten pensado entrar na Ría de Ferrol, este Venres 15 de Xaneiro de 2010: O Comité Cidadán convoca unha acción de protesta e denuncia
___________________________________

Acordo para a programación dos Actos de Difusión do Regulamento de Participación Cidadá


ACTOS DE DIFUSIÓN DO REGULAMENTO DE PARTICIPACIÓN CIDADÁ



Últimos acordos tomados na reunión da Comisión Provisional de Control do Regulamento de Participación Cidadá (xoves 14.01.10):

PROGRAMA (20, 21, e 22 XANEIRO): ANIMACIÓN DE RÚA NOS BARRIOS


Entidades que participan (días previos ao Jofre):
  • Compañía de teatro “Ghazafelhos”
  • Asociación Cultural A Revolta de Trasancos.
  • Asociación Agarimo.
  • Asociación cultural Trópico de Grelos, con Blo-Afro.
  • Grupo de 10 cabezudos (da A.VV. Caranza), que portarán os veciños e as veciñas de diversos barrios.

Mércores 20 de Xaneiro - Barrio da Magdalena. Saída ás 18,30 horas. Dous itinerarios que conflúen no Cantón:
  • A Revolta + 5 cabezudos, saindo do Local social da A.VV. Esteiro – San Amaro – Praza do Callao – Rúa Lugo- Galiano – Praza de Armas - Cantón

  • Agarimo + 5 cabezudos, saíndo do Local social da A.VV. Ferrol Vello – San francisco – Praza Amboaxe – Real – Cantón.
  • Actuará no Cantón compañía de teatro “Ghazafelhos”, co espectáculo “contos para escagarriñarse” (45 min.).

  • En caso de choiva: Fundación Caixa Galicia.

Xoves 21 Xaneiro - Parroquia de Serantes. Saída ás 17,30.

  • Itinerario: Rotonda Sexto Pino ate estrada de Covas pola Avenida 19 de Febreiro e retorno á Pista Polideportiva (Agarimo + 10 cabezudos).

  • Actuará na pista polideportiva a compañía de teatro “Ghazafelhos”.

  • En caso de choiva: interior do Local da A.VV. San Salvador de Serantes

Venres 22 de Xaneiro Barrios de Ultramar e Inferniño. Saída ás 17,30.

  • Itinerario: Praza de Ultramar – Rúa Perú – Igrexa O Rosario – Rúa Fontemoura -Praza do Inferniño (Agarimo + 10 cabezudos).

  • Actuará na Praza do Inferniño “Bloco-afro” (da Asociación Trópico de Grelos) (9 músicos) e a compañía de teatro “Ghazafelhos”.

  • En caso de choiva: C.C. Carvalho Calero.

Outras actividades preparatorias:

Luns 18 de xaneiro:
  • Inicio da pegada de carteis nos barrios do Inferniño e Ultramar ás 17,45 horas.
  • Reunión ás 18,00 horas no C.C. Carvalho Calero, convocada polas asociacións veciñais de Inferniño e Ultramar, co obxecto de convocar a todas as entidades cidadás da zona para difundir as actividades (4 días)


Publicidade:
  • 500 carteis,
  • 5000 volandas.
  • Pendente: publicación do Regulamento e o Glosario (2000 exemplares, hoxe en imprenta), que serán distribuidos no Teatro Jofre.
  • Realizarase unha presentación ante os medios, con carácter previo ao sábado 23 a publicación, xunto aos representantes do Colexio Profesional de Ciencias Políticas e Socioloxía de Galicia, que redactaron o glosario de termos sobre democracia e cos que se iniciou unha vía de colaboración.
  • Circular a todas as asociacións para o acto do 23.


ESCALETA - SÁBADO 23 DE XANEIRO NO TEATRO JOFRE

  • Inicio. 20,30.
  • Presentación do acto, xornalista Raúl Salgado (guión e enlace de todas as actividades, que explicará a cronoloxía do proceso).
  • Intervencións esporádicas en clave de comedia, coa actriz e monologuista Cristina Moreira.
  • Grupo de jazz-tango “Tiempo4”
  • Intervención de Mapi Venancio, veciña participante do grupo de traballo que conformou o GAP (hoxe membro da Comisión Provisional de Control do RPC).
  • Karlotty e Guillermo Ferrandez, poesías baixo a temática da participación cidadá.
  • Pechará as intervencións o Alcalde, que entregará o documento do Regulamento aos 12 membros da Comisión Provisional de Control.
  • Finaliza o acto coa actuación da Banda Municipal de Concello de Ferrol e da Banda do Tercio Norte.
* Orzamento total para todas as actividades (artísticas e de publicidade): 12.000 euros.

Agradécese a difusión destas accións, co obxecto de realizar un CHAMAMENTO A TODA A CIDADANIA para acudir tanto o sábado 23 ao TEATRO JOFRE como ás actividades de animación nos distintos barrios.

Área de Participación Cidadá E DEPORTES
Maica Rodríguez Freire, técnica en Participación Cidadá
Praza de Armas, s/n. 1º andar. 15402 Ferrol
Tel.: 981.944.015 / Móbil: 696.112.691
participacion@ferrol.es


Enviado por:
Participación Cidadá
-participacion@ferrol.es-
15 de janeiro de 2010 12:00
____________________

Conferencia Jordi Pedret e presentación da revista "Razón Socialista": Venres 15 de Xaneiro




Organizado por A.C. Fuco Buxá, este Venres 15 de xaneiro 2010, ás 20 h, na Galería Sargadelos – Ferrol, tera lugar unha CONFERENCIA: “A esquerda necesaria”, por Jordi Pedret Grezner, Deputado do PSC e Vicepresidente da ONG “ACSUR- Las Segovias”e presentación do nº 27 de “Razón Socialista”a Revista de “Fuco Buxán”, presentada por Manuel Cendán (Directivo da A.C. Fuco Buxán) e José Torregrosa (Director da Revista).

Blog de Jordi Pedret :
http://jordipedret.blogspot.com/


Novo número de "Razon Socialista" nº 27:





fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es

_____________________________

Despois das vacacións do nadal, volve O Recuncho, o programa (nº 23) da Asociación Cultural Fuco Buxán en Radio Filispim (93.9 fm)



.
Sábado 16 de Xaneiro de 11 a 13 horas en Radio FilispiM, 93.9 FM

Cos seguintes contidos:
  • Entrevista en directo a Jordi Pedret, Deputado do PSC e Vicepresidente da ONG “ACSUR- Las Segovias”.

  • No estudo de Rádio FilispiM: o compañeiro Nes, membro de Adega, Massa Crítica e Mercadiño de Troco o cal nos falará de ecoloxismo e do traballo que están a facer estas organizacións.

  • Entrevista telefónica con Esmérita Ramírez, actriz cubana que nos falará do movemento cultural actual na illa e recitará uns poemas.

  • Coma de cotiá a sección de José Torregrosa: " O despertar da razón"

  • Na sección poética: José Martí.
"O recuncho", o programa  da asociación cultural Fuco Buxán en Radio FilispiM, 93.9 FM
Tódolos programas en www.recunchofuco.blogspot.com

fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es

_____________________________

Música ó vivo no Ateneo Ferrolán con JOCKEYS




O sábado día 16 de xaneiro de 2010 ás 20hs. e con entrada de balde, o grupo JOCKEYS ofrecerán un concerto no que interpretarán temas propios e tamen versións da música pop-rock dos anos 60, 70 e 80, e se cadra algún que outro mais recente: 90, 2000, etc.

JOCKEYS fundouse no ano 1968, permanecendo en activo ata o ano 1973. O seu repertorio compoñíase de versións do por-rock da época e de temas propios. Algúns dos grupos versionados eran: Los Salvajes, Los Mitos, Los Mustang, Lone Star, entre os españois, e polo que respecta os extranxeiros: Beatles, Rolling Stones, Schocking Blue, Credence Cleawater Revival, The Animals, Moddy Blues, Ohaio Express, etc. Os temas propios caracterizábanse por seguir a mesma línea que a música pop-rock que se facía na época dos 60 e 70, e son, nunhos casos, cancions melódicas tipo baladas e noutros temas alegres e movidos. No ano 2006, catro dos primeiros compoñentes, xunto con dous novos compañeiros, deciden retomar novamente o grupo, có obxetivo de recordar, interpretando en vivo e totalmente en directo, a música da primeira época do mesmo, así coma compoñer novos temas propios, algúns deles en galego. Ademaís nas suas actuacións van incorporando versións de grupos do pop-rock de épocas maís recentes: Dire Straits, Los Secretos, La Guardia, Fito y Fitipaldis, etc.

Manuel Ameneiros Rodríguez (Jockeys), Tel. 650 409 927.
www.myspace.com/grupojockey39s

Ateneo Ferrolán
Telf.: +34 981 357 970 | Fax: 981 354 098
Dirección Postal: Rúa Magdalena 202-204, 1º. CP.15402 - FERROL (A Coruña) | Apdo. Correos: 303


____________________


ANUNCIO DE AXENDA

Xuntanza no Ateneo:

Venres día 15 de xaneiro ás 19:00 horas.

Reunión da Xunta Xestora da PLATAFORMA QUEREMOS GALEGO comarcal.

__________________________________

xoves, xaneiro 14, 2010

O Instituto Galego de Estatística publica o IPC do mes de Decembro de 2009 e o Informe sobre as variacións do IPC

O índice xeral correspondente ao mes de decembro de 2009 en Galicia mantívose constante con respecto ao mes anterior, o mesmo que no conxunto do Estado. A suba dos prezos con respecto a decembro de 2008 foi do 0,9%, unha décima mais que no conxunto do Estado.

A variación interanual da inflación subxacente (índice xeral sen alimentos non elaborados nin produtos enerxéticos) sitúase no 0,2%, dúas décimas superior á rexistrada en novembro e unha décima menor que a rexistrada a nivel estatal.
En termos de taxa interanual, son os grupos de “Transporte” (4,1%), “Bebidas alcohólicas e tabaco” (11,3%), “Hoteis, cafés e restaurantes” (1,8%), e “Outros bens e servizos” (1,9%) cunha achega de 1,3 puntos, os que repercuten máis positivamente na subida do 0,9% do índice xeral. O grupo de “Alimentos e bebidas non alcohólicas” (-2,0%) resta 0,4 puntos á variación do índice xeral.

O IGE editou un documento onde se presenta as variacións do índice de prezos de consumo xeral, por grupos e por provincias. Asemade, tamén se facilitan prediccións para o mes seguinte do IPC xeral, alimentación e non alimentación.

... Para máis información:

Acceder ou Baixar o INFORME SOBRE AS VARIACIÓNS NOS INDICES DE PREZOS DE CONSUMO - Decembro 2009 - Santiago de Compostela, 14 de xaneiro de 2010 - Folleto de 12 páxinas en formato -pdf-

Pode-se solicitar o Folleto impreso: Solicitar
__________________