Artigos de André Abeledo - Ucraína e o efecto bolboreta - A guerra que non se quixo evitar - Entre o PP de Madrid e a prensa afín a Ayuso veñen de dar un golpe de Estado a dirección do seu propio partido

Ucraína e o efecto bolboreta. A guerra non é unha película de bos e malos, é sempre unha traxedia

A guerra sempre é unha derrota para os pobos, dá igual onde, Siria, Palestina, Irak, Libia, o Sáhara Occidental, a Ucraína e todas as malditas guerras de hoxe e de onte.
 
Unha guerra non é unha película de bos e malos, é sempre unha traxedia, unha derrota para a humanidade.

Rusia é responsable de comezar unha guerra a gran escala. Pero a unha escala menor esa guerra xa tiña comezado en 2014, na República Popular de Donetsk e entón era a Ucraína a que bombardeaba a República autodeterminada e a unha poboación de orixe ruso.

Pero algunha responsabilidade terán tamén os que teñen estado animando a Ucraína a botarlle un pulso a Rusia en nome de Occidente.

Algunha responsabilidade terán os que teñen estado armando a Ucraína.

Algunha responsabilidade terán os que apoiaron o Euromaidán, a chamada Revolución da Dignidade, que é o nome dado a unha serie de manifestacións e disturbios de índole nacionalista, con filoNAZIS nas rúas da Ucraína, que no seu clímax derrocaron ao presidente electo Víktor Yanukóvich do prorruso Partido das Rexións.

Algunha responsabilidade terán os que lembraron a diplomacia cando o lume xa estaba acendido e as posibilidades de apagalo eran poucas ou ningunha.

Porque economicamente vai ser unha desfeita para Europa, pero a guerra  está na Ucraína e os que lle prometeron protección usaron ao goberno Ucraíno como instrumento para desestabilizar a zona, e tamén a Rusia.

Agora as consecuencias económicas serán devastadoras, especialmente en Europa.

No efecto bolboreta, si se parte de dous mundos ou situacións globais case idénticos, pero nun deles hai unha bolboreta aleteando e no outro non, a longo prazo, o mundo coa bolboreta e o mundo sen a bolboreta acabarán sendo moi diferentes. Nun deles pode producirse a gran distancia un tornado e no outro non suceder nada en absoluto.

Pois na Ucraína agora está aleteando un pterodáctilo.
---

A guerra que non se quixo evitar

É cuestión de días que as tropas Rusas estean as portas de Kiev.

Non é algo do que alegrarse porque en toda guerra morren inocentes.

En calquera guerra existen moitos culpables e morren demasiados inocentes.

Se cadra si a comunidade internacional houbese actuado con contundencia para defender a vida dos habitantes da República Popular de Donetsk, de Járkov, de Donbás, e houbese condenado todo ataque contra a poboación civil e denunciado con contundencia o acoso a poboación de orixe ruso, ao seu idioma, a súa cultura, non tiñamos chegado a este punto sen retorno.

Na Ucraína se ten estado xogado con un xogo de equilibrios moi perigoso, se ten apoiado un golpe de Estado filoNAZI, a un goberno NAZI, a grupos armados NAZI-FASCISTAS, se ten apostado pola confrontación, por botar un pulso para ver ata conflito se podería chegar, se ten tirado da corda ata rompela.

Entremos ou non na guerra sobre o terreo, a guerra afectará as nosas vidas e a nosa economía, algo inevitable nunha economía global.

Toda guerra é un fracaso para a humanidade e cando o lume do conflito inténtase apagar con gasolina o incendio está servido.

Un conflito total entre Rusia e a OTAN sería un desastre total para toda Europa.

Pero a verdade, unha vez estoupa un conflito armado as consecuencias son sempre imprevisibles, sobre todo si o conflito remata por internacionalizarse.
---

Entre o PP de Madrid e a prensa afín a Ayuso veñen de dar un golpe de Estado a dirección do seu propio partido

Pablo Casado un ultradereitista neoliberal que ten feito unha oposición sucia e ata desleal co Estado español, pero que ten amosado ter máis dignidade que todos aqueles que o teñen traizoado.

Vai a ser que Pablo Casado e catro máis eran os únicos que tiñan algo de honor e lealdade dentro do PP... máis xa o botaron, agora  quedan persoas que teñen decidido que investigar a corrupción é algo a castigar e tapar a corrupción é o correcto.

Non son do PP, estou no polo oposto, pero dende fora ao ver como se apuñalan, como as ratas abandonan o barco, como se traizoan, como minten e como tapan a corrupción e a xustifican, non podo deixar de sentir vergoña allea.

Agora Feijóo, ese que sabía que a marca PP non lle daba votos na Galiza e que decidiu esconder as siglas nas campañas electorais, ese Feijóo que tiña malas compañías e veraneaba co capo da droga Marcial Dorado, ese Feijóo que adxudicaba ao igual que Ayuso contratos a súa irmá, ese Feijóo é quen parece destinado a presidir o PP, pois nada, viva o viño.

Pois nada Feijóo, pecha ao saír,. "A quen deus llo de, San Pedro llo bendiga"...non se admitirán devolucións.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
24 de fevereiro de 2022 13:03
23 de fevereiro de 2022 15:02
_______

Artigos de André Abeledo - A dereita tapa a corrupción, pero castiga investigar a corrupción - Entre o PP de Madrid e a prensa afín a Ayuso veñen de dar un golpe de Estado a dirección do seu propio partido

A dereita tapa a corrupción, pero castiga investigar a corrupción

Queda máis que demostrado que no PP ser corrupto, ou ter un máster falso, ou degradar os servizos públicos, non se paga, se premia, o que se paga caro é denunciar a corrupción, que se llo pregunten a Casado e Ayuso.

Non son do PP, estou no polo oposto, pero vendo dende fora ao ver como se apuñalan, como as ratas abandonan o barco, como se traizoan, como menten, como tapan a corrupción e a xustifican, non podo deixar de sentir vergoña allea.

É difícil non sentir vergoña de formar parte dun Estado onde se premia a corrupción e a falta de luces afecta a millóns de fanáticos votantes que aplauden aos que nos rouban.

"España é unha deformación grotesca da civilización europea, en España o traballo e a intelixencia sempre se teñen visto menosprezados. Aquí todo o manda o diñeiro, en España o mérito non se premia. Se premia o roubar e o ser senvergoña".

(Luces de Bohemia, Valle Inclán. 1924)

"O meu avó era un home mo valente,
sólo lle tiña medo aos idiotas.
Pregunteille ¿por qué?,
e respondeume:
porque son moitos,
e ao ser maioría elixen
ata ao presidente"

(Facundo Cabral)

"En España de cada dez cabezas: nove embisten e unha pensa." nos dixo Antonio Machado.

O fascismo encarnado en VOX aliméntase de ignorancia, de odio, de sen razón,  aliméntase de mentiras repetidas mil veces para convertelas en verdades, esa é a vella táctica acuñada por Goebbels o ministro de propaganda da Alemaña NAZI.

Máis agardo que Antonio Machado tivese máis razón cando dixo:

“En España o mellor é o pobo. Sempre ten sido o mesmo. Nos trances duros, os señoritos invocan a patria e a venden; o pobo non a nomea tan sequera, pero a compra coa súa sangue e a salva”.

Por outra banda, a esquerda que ten claro que o problema non son os políticos, nin a corrupción, senón un sistema que xera corrupción, desigualdade  e explotación debe reorganizarse e reafirmarse na necesidade de existir para frear o fascismo, porque a socialdemocracia non puido nunca, nin vai poder agora.

---

Entre o PP de Madrid e a prensa afín a Ayuso veñen de dar un golpe de Estado a dirección do seu propio partido

Pablo Casado un ultradereitista neoliberal que ten feito unha oposición sucia e ata desleal co Estado español, pero que ten amosado ter máis dignidade que todos aqueles que o teñen traizoado.

Vai a ser que Pablo Casado e catro máis eran os únicos que tiñan algo de honor e lealdade dentro do PP...máis xa o botaron, agora  quedan persoas que teñen decidido que investigar a corrupción é algo a castigar e tapar a corrupción é o correcto.

Non son do PP, estou no polo oposto, pero dende fora ao ver como se apuñalan, como as ratas abandonan o barco, como se traizoan, como menten e como tapan a corrupción e a xustifican, non podo deixar de sentir vergoña allea.

Agora Feijóo, ese que sabía que a marca PP non lle daba votos na Galiza e que decidiu esconder as siglas nas campañas electorais, ese Feijóo que tiña malas compañías e veraneaba co capo da droga Marcial Dorado, ese Feijóo que adxudicaba ao igual que Ayuso contratos a súa irmá, ese Feijóo é quen parece destinado a presidir o PP, pois nada, viva o viño.

Pois nada Feijóo, pecha ao saír,. "A quen deus llo dé, San Pedro llo bendiga"...non se admitirán devolucións.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
22 de fevereiro de 2022 18:59
23 de fevereiro de 2022 15:02
_______

Sí o PP de Casado, que é a ultradereita do PP, pasa a ser o PP de Ayuso, o PP será VOX, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
22.02.2022

Xa non se pode falar de dereita corrupta, agora é ultradereita fascista corrupta.

Vendo o nivel político e o nivel dos actuais políticos, penso que non estamos dirixidos por estadistas, máis ben posiblemente é a xeración dos torpes. Non ten visión global e moito menos altura de miras. Con este panorama podemos agardar calquera cousa.

E entre os oligarcas, os grandes empresarios, os poderes fácticos que moven os fíos e financian a ultradereita, as cabezas tampouco están moi ben amobladas e representan ao pensamento fascista máis rancio e ao neoliberalismo máis inhumano.

Sería moi interesante que os medios de comunicación ousasen desvelar os nomes dos grandes empresarios que financian a ultradereita, pero non o farán, uns porque a eles tamén os financian e outros por medo.

Os mesmos que teñen branqueado ao fascismo no Estado español, que lles teñen normalizando, que lles teñen dado publicidade, non van a dicir quen alimentan ao monstro con moito diñeiro.

O problema é que a esquerda tamén está descoidando un dos seus francos, porque a esquerda, do "centro" político que representa o PSOE, e da socialdemocracia que representa UP, non hai nada, porque o teñen desmantelado. Nestes momentos de polarización extrema é máis necesaria que nunca para frear ao fascismo.

Porque unha parte importante do voto de VOX é un voto anti sistema, un voto de frustración e desencanto coas institucións, un voto de castigo aos partidos actuais e tradicionais que ven en VOX algo que se enfronta a un sistema que ven como o problema.

VOX non é para nada un partido anti sistema, porque os seus fíos os moven as oligarquías que controlan o sistema, VOX non é un partido que se enfronta as institucións, porque os apoian unha parte dos poderes fácticos que controlan as institucións, VOX non é para nada un partido contra os poderes económicos, porque algúns dos empresarios máis poderosos do Estado os financian. Pero o que venden cara a sociedade é outra cousa e agora o produto se compra porque o desencanto e o medo teñen calado profundamente na clase traballadora.

VOX é un partido neoliberal e fascista, un partido franquista e profundamente anti obreiro. Pero para enfrontarse a este reto é preciso un espazo de esquerdas ocupado por organizacións que defendan posicións claramente de esquerdas e sempre a esquerda da socialdemocracia.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
21 de fevereiro de 2022 14:52
_______

Foto: de Ajeng Dinar Ulfiana.
_______

O irmán de Ayuso, Teodoro, Casado, máis madeira, VOX de Guatemala a Guatepeor, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
21.02.2022

O irmán de Ayuso é un patriota moi español e moito español, solo se aproveitou dunha pandemia e da necesidade de mascarillas para gañar diñeiro co sufrimento alleo.

Non digo que alguén deba traballar gratis, o que digo é que usar unha pandemia para facer caixa e chanchoullos é algo inmoral, indigno e moi posiblemente tamén tráfico de influencias é un delito.

Todos temos visto os chanchoullos do PP, dende comprar votos, ata equivocarse de botón, dende a caixa B, ata as armas de destrución masiva que non existían en Irak, dende as autoestradas, ata o regueiro constante de casos de corrupción.

Teodoro, Ayuso, Casado...que máis dá si o problema se chama Partido Popular.

O problema de todo isto é que a descomposición do Partido Popular alimenta a ultradereita de VOX. De Guatemala a Guatepeor.

Parece que temos asistido ao día en que o PP voou polos aires: "Casado e Ayuso morreran matando".

Non ten sido a corrupción, nin os recortes, as privatizacións, os bulos, as mentiras, ao final os cachorros do franquismo mátanse entre eles e si Ayuso perde se irá a VOX.

Como dixo M. Rajoy:

"Canto peor mellor para todos e canto peor para todos mellor, mellor para min o seu beneficio político".

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
18 de fevereiro de 2022 22:15
_______

Artigos de André Abeledo - A República Popular de Donetsk (RPD) e o seu dereito a autodeterminación - Fraga, Feijóo, Ayuso, Casero, Rajoy, Aznar, Teodoro ou Carromero, da igual de quen falemos e de en que tempo ou lugar nos atopemos

A República Popular de Donetsk (RPD) e o seu dereito a autodeterminación

No mapa do conflito ucraíno debemos poñer sobre a mesa unha guerra, porque dende  o 7 de Abril do 2014, data da proclamación de súa independencia, Ucraína declaroulle a guerra a quen tentaron de independizarse e o conseguiron.

Primeiro tentaron facelo dun xeito pacífico mediante un referendo de autodeterminación e o pobo votou por independizarse.

E logo Ucraína lles declarou a guerra para obrigar pola forza a esta República autodeterminada a formar parte dun país que non sinte como propio e mantiveron a súa independencia loitando.

Dende entón están en guerra a República Popular de Donetsk (RPD) e Ucraína.

Ucraína ten utilizado todo o seu poderío militar contra esta República autodeterminada e independente de feito, o recoñeza ou non a comunidade internacional.

Seguindo o exemplo do referendo de Crimea de 2014, os concelleiros do Oblast de Donetsk votaron a principios de marzo de 2014 ter un referendo para decidir o futuro da rexión administrativa.

O 6 de abril miles de persoas se congregáronse en protesta contra o Goberno interino de Kiev en Donetsk. Os manifestantes asaltaron un edificio da administración rexional tras romper o cordón policial e retiraron a bandeira Ucraína colocando no seu lugar unha bandeira rusa.

Miles de persoas se tiñan congregado na praza de Lenin con bandeiras rusas e pancartas antigubernamentais pedindo a federalización de Ucraína, un referendo e o status de oficialidade do idioma ruso.

Finalmente, a RPD foi proclamada na cidade de Donetsk o 7 de abril de 2014.

A nova república pediu a Rusia que defendera dos «embates criminais » de Ucraína ao pobo ruso residente. Ese mesmo día se autoproclamou a República Popular de Járkov no Óblast de Járkov.

As autoridades do Goberno da RPD anunciaron o 9 de abril que publicarían os seus decretos e controlarían tódalas cidades da rexión. O 10 de abril anunciaron a creación dun «Exército Popular».

O pobo de Donetsk votou decidindo establecer lazos con Rusia, Kazajistán, Bielorrusia e as institucións internacionais como as Nacións Unidas para rachar con Ucraína. Tamén se falou de buscar unha cooperación coa Unión aduaneira de Eurasia e os outros grupos separatistas de Járkov e Lugansk.

A RPD anunciou as intencións de celebración dun referendo para o 11 de maio na rexión, na cal os votantes decidirían sobre a proclamación da «independencia estatal» do Oblast respecto da Ucraína. O presidente da Comisión Electoral Central afirmou que se tiñan formado uns 2279 colexios electorais.

Tamén asegurou o uso de furnas transparentes e invitou a calquera persoa e organismo a ser observador. O 12 de maio de 2014 despois do referendo sobre o status político da RPD e con base nos datos de este referendo (89,71 % votaron a favor da RPD) se proclamou a soberanía estatal da República.

Recoñecida ou non a nivel internacional o pobo ten exercido o seu dereito a autodeterminación e a ten gañado con sangue, suor e bágoas.

---

Fraga, Feijóo, Ayuso, Casero, Rajoy, Aznar, Teodoro ou Carromero, da igual de quen falemos e de en que tempo ou lugar nos atopemos

Ayuso admite que o seu irmá cobrou da empresa a que o seu Goberno adxudicou un contrato a dedo de 1,5 millóns e quédase tan ancha.

Na súa fuxida cara adiante acusa a Casado de perseguila dun "xeito cruel" por querer presentarse a dirixir o PP rexional. PP (Partido Podrido).

Agora enténdese os guiños de Ayuso a VOX dos últimos días, si se ten que ir xa ten casa, en VOX estaría na súa salsa.

O PP é un partido corrupto, por eso nada sorprende, nin que se apuñalen entre eles. Ayuso e Casado forman parte  dese partido, o teñen mamado, sonche o mesmo.

Tanto monta, monta tanto, Isabel como Casado.

¿Lembrades cando a Carromero o expulsaron de Cuba?, ese mesmo Carromero que hoxe acusan de espionaxe e corrupción dentro do PP, ese Carromero que nos quixeron vender entón como un adalid da democracia.

Carromero foi xulgado en Cuba, condenado e encarcelado por homicidio (por un accidente de tráfico, por conducir a 110 en un tramo de carreteira sin asfaltar con límite de 30).

O gobierno de Rajoy, pediu a súa su extradición para que cumprira a pena en España, coa intervención de Esperanza Aguirre incluida a través do médico madrileño que tiña operado a Fidel (poñendo ao pobre médico nun compromiso).

Carromero chega a España para cumprir a pena nunha cárcere española, e aos dous días, pasándose polo forro tódolos convenios internacionais, o poñen na rúa.

Fraga, Feijóo, Ayuso, Casero, Rajoy, Aznar, Teodoro ou Carromero, dá igual de quen falemos, e de en que tempo ou lugar nos atopemos, o problema é moito máis profundo, non son as persoas, todo o aparato está apodrecido.

O tempo porá a cada quen no seu lugar a nivel  ético e moral, outra cousa será a nivel xudicial, porque seguen tendo barra libre.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
16 de fevereiro de 2022 16:33
17 de fevereiro de 2022 17:12
_______

Foto: Sputnik - Sergey Baturin | Donetsk e Lugansk anuncian a evacuación dos habitantes a Rusia.
_______

Artigos de André Abeledo - Acurralar a Rusia é unha mala idea - A extrema dereita avanza e a esquerda vaise diluíndo; Galiza, Euskadi e Catalunya resisten ao contaxio

Acurralar a Rusia é unha mala idea.

Neste mapa podemos ver as bases con que a OTAN acurralar a Rusia, se cadra iso nos permita entender mellor o que acontece na Ucraína e os motivos de Rusia para sentirse agredida e fustrigada.

É algo obxectivo e non subxectivo que as bases da OTAN son un perigo para aqueles países que non pertencen a esa organización, a súa historia é a de unha organización que pretende impoñerse pola forza e dirixida dende Washington.

E si finalmente Rusia non invade a Ucraína os medios de desinformación, a OTAN e os EEUU que dicían que a invasión é inminente, van a pedir desculpas? Non o farán.

Pero acaso Rusia ou calquera país ameazado non ten dereito a defenderse?.

Non hai que irse moi lonxe para poñer exemplos de mentiras da OTAN e os seus aliados que levaron a invasións, dende as inexistentes armas de destrución masiva en Iraq, ata as mentiras  coas que se buscou ter coartada para destruír Libia.

Precisamos de memoria para non ser enganados unha e outra vez.

Doc: NATO (OTAN) on the Map. | #WareNato,
---

A extrema dereita avanza e a esquerda vaise diluíndo. Galiza, Euskadi e Catalunya resisten ao contaxio.

VOX ten executado en Castela e León un ascenso moi preocupante en termos democráticos.

É o maior ascenso da extrema dereita en Europa en eleccións recentes.

A través de pactos contra natura o PP e CIUDADANOS teñen ido branqueando ao fascismo, pero non o fixeron solos, a maioría dos medios de comunicación tamén son responsables.

Ao contrario de como ocorre en outros países de Europa aquí non ten habido cordón sanitario con respecto a ultradereita.

En Países Baixos, Alemaña ou Italia, as forzas ultraconservadoras téñense desinchado nos últimos comicios. Un escenario que é oposto na Península Ibérica converténdose nunha das excepcións europeas.

A extrema dereita segue avanzando, os que teñen ido liquidando a esquerda para construír espazos de moderación séguense diluíndo.

Cando a xente de esquerdas síntese traizoada, de pouco sirve a chantaxe do "eu ou o caos", que fan os que teñen feito o traballo de deixarnos orfos a nivel político.

Os proxectos persoais que non contan cunha verdadeira militancia activa e viven das redes socias e do espazo que os medios de comunicación queren darlles, cando veñen mal dadas non serven para nada, como moito son unha axencia de colocación.

Pero dificilmente os políticos de profesión que non se guían por motivos ideolóxicos ou de verdadeira transformación social poden ter unha visión xeral e global, a súa é máis unha visión a corto prazo e cun obxectivo de supervivencia persoal no cargo.

Non son crente, non me move a fe, o fai a razón, non vexo motivo para ter fe en persoas cando non a teño nun Deus, os mesías aborréceme e as ovellas aínda máis.

Sigo tendo claro que si no campo da esquerda non recuperamos o decurso de clase, si non somos capaces de tomar as rúas, si non somos exemplo consecuente para a clase obreira, si non somos capaces de ocupar o espazo que nos corresponde como única ferramenta útil da clase obreira, para defender os seus dereitos e a súa dignidade, entón o fascismo fará o seu traballo.

A ultradereita utilizará o decurso do odio e do medo disfrazándoo de decurso obreiro, de nacionalismo radical, de defensa da soberanía nacional, para dirixir as traballadoras e traballadores no camiño que desexa a oligarquía, cara o matadoiro.

Dende a esquerda non debemos moderar o descurso para ser politicamente correctos, debemos dicir verdades como puños e ser vangarda da clase obreira, para elo é necesario participar organizadamente en tódolos movementos sociais e defender coa nosa voz o noso modelo de sociedade, baseado na xustiza social con maiúsculas, o socialismo é a única alternativa a barbarie capitalista, a besta fascista.

En tempos de fortalecemento e avance do fascismo necesitamos organizacións de esquerdas que defendan os intereses da clase obreira dun xeito claro e “radical”.

Un radical é unha persoa que vai a raíz do problema e o fascismo é un cáncer que non pode ser curado con medicina non invasiva, ten que ser extirpado antes de que se propague.

“A moderación e as medias tintas son a antesala da traizón”. (Che Guevara).

Por outro lado van as nacionalidades históricas onde o tardofranquismo nacional católico de VOX que é o can de guerra do neoliberalismo máis salvaxe, non ten cabida, non ten espazo político, nin o pode ter.

Na Galiza gobernada polo PP de Feijóo, o seu éxito non se basea, como equivocadamente pensan en Madrid, en ter o PP galego un discurso máis moderado. Senón en que o PP galego disfrázase dende fai anos de galeguista, ata utiliza a figura dun independentista como Castelao, chegando a dar premios co seu nome.

Na Galiza, si Feijóo utilizase o mesmo discurso centralista e antinacionalista de Casado, negando que Galiza é unha nación e menosprezando abertamente o noso idioma, o PP iría ao carallo como foi VOX.

Ademais na Galiza o independentismo e o nacionalismo son de esquerdas, non existen partidos de dereitas nacionalistas como en Euskadi ou Catalunya.

De calquera xeito a idea da «España, unha grande e libre» do Franquismo, o menosprezo e a negación da existencia ao resto das nacións do Estado e dos seus feitos diferenciais, un idioma propio, unha cultura propia, e unha historia propia, xamais terán cabida na Galiza, en Euskadi ou en Catalunya.

Por ese motivo os pobos do Estado español deben sentirse afortunados de que existan estas nacións irredutibles ante o fascismo.

Porque aquí non pasarán.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
14 de fevereiro de 2022 15:25
15 de fevereiro de 2022 13:10
_______

Artigos de André Abeledo - É para analizar detenidamente a posición española no conflicto da Ucraína - Eurovisión, non é odio, é indignación - Tamayazo, diarrea e reformita

É para analizar detidamente a posición española no conflito da Ucraína

Estados Unidos anunciou este mércores o despregue "nos próximos días" de 3.000 soldados en Romanía, Polonia e Alemaña para reforzar as defensas dos seus aliados ante un posible ataque ruso contra a Ucraína, que xa non considera "inminente". Por orden do presidente estadounidense, Joe Biden, uns 1.000 militares serán enviados a Romanía, e 2.000 a Polonia e Alemaña.

EEUU quere provocar o conflicto?. Realmente parece interesarlle, ¿será para vender armas, para vender gas, para de unha xogada desestabilizar a Rusia e a la UE?.

Porque en todo esto EEUU parece o único beneficiario nun conflicto bélico lonxe das súas fronteiras.

Somos un dos países de EUROPA menos dependentes de Rusia en canto enerxía se refire, dependemos do gas ruso so nun 10% mentres que países  como Alemaña ou Italia o fan ao 50% e outros como República Checa nun 100%. Se cadra iso fai que o Goberno español sexa máis receptivo as presións dos EEUU.

Tamén pode influír o conflito latente entre España e Marrocos, posto que a pesar de non estar na OTAN os EEUU teñen historicamente apostado sempre por Marrocos, os teñen armado, e recoñecido unilateralmente a soberanía de Marrocos sobre o Sáhara Occidental, facendo caso omiso as resolucións internacionais, e non o digamos xa a posición sobre o Sáhara do seu suposto aliado na OTAN, o Estado español.

Os medios de comunicación no Estado español tamén están participando a hora de poñer a opinión pública a favor de Ucraína e a OTAN e vender a Rusia como o agresor, nun exercicio de manipulación basto pero efectivo, repetindo mentiras para convertelas en verdade a forza de insistir e ofrecendo un espectáculo ao estilo Hollywood, onde os Ianquis son os bos e os rusos os malos.

En ocasións chegando a espectáculos denigrantes e que causan vergoña allea, como na encerrona que lle fixeron ao periodista e analista ruso Victor Ternovsky no programa presuntamente de información, "TODO ES MENTIRA", que é máis ben un programa de variedades que fai honor ao seu nome e onde a manipulación e a mala educación son sinais de identidade do seu presentador.

Dito programa e o seu xemelgo "TODO ES VERDAD", que é máis do mesmo teñen participado activamente no exercicio de manipulación, o teñen feito sen pudor, opinando e sobre todo manipulando e retorcendo a realidade.

A verdade como cidadán sinto profundamente esa vergoña allea.


Eurovisión, non é odio, é indignación.

Eurovisión, frustración e indignación. Cando a televisión pública non está a altura pasa o que pasa.

Non é odio, é frustración, moitos sentiámonos estafados, sentimos que se teñen rido na nosa cara, non é odio.

RTVE e os seus cómplices están agora branqueando unha letra machista, que non pasaría o filtro si a cantase un home, unha canción en Spanglis que a moitos nos avergoña que poida representar a un país e a unha cultura.

Agora para desviar a atención e pacificar  a cidadanía indignada RTVE  dedicase a vitimizar a cantante.

Eu mesmo, que non son ninguén, teño sido ameazado nas redes sociais por tarados covardes que se esconden no anonimato para cuspir o seu veleno, iso sempre é denunciable e hai que condenar eses comportamentos.

Pero denunciar o tongo no festival de Benidorm, non é odio, iso é o que queren facernos crer dende a televisión pública.

É que con Eurovisión RTVE no ten estafado. RTVE  quere "lavar a súa imaxe" porque unha vez máis "se lles ten visto el plumeiro" en relación a Eurovisión.

Sobre as supostas ameazas de morte e delitos de odio, quen estea asustado, ou lle afecte, que o denuncie, ninguén ten dereito a acosar ou ameazar a ninguén.

Persoalmente non volvo a gastar un SMS en Eurovisión, me sinto estafado

Televisión Española ten feito caixa co Benidorm Fest, fará caixa con Eurovisión e a fixo con nós a través do televoto.

Penso que tiñamos algo diferente, con Chanel, sen ofender nin a ela, nin ao seu traballo, seremos un máis. Eu non verei Eurovisión.

Co diñeiro de todos RTVE, vai a promocionar a canción dun selo discográfico e lanzar a carreira dunha cantante.

E a través do televoto RTVE se ten embolsado moito diñeiro para rematar facendo gañadora a unha canción con menos do 4% dos votos.

Televisión Española ten amosado unha vez máis a súa falta de transparencia e o alonxada que está da cidadanía.


Tamayazo, diarrea e reformita

A reforma laboral saíu adiante por descoido, pola mínima e baixo a sombra dun novo Tamayazo e outra traizón de mercenarios comprados polo PP.

Unha reforma tamén de mínimos e que non cumpre coa promesa de derrogar e desmontar por completo a reforma do PP.

O goberno decidiu apoiarse na dereita e unha vez máis se demostrou que esa muleta non é segura, e que o máis seguro é que si segue apoiándose nesa muleta se caia ao chan.

Sí algunha lección debe sacar o goberno de esta aprobación milagrosa,  é que os milagres non pasan dúas veces e que a única opción firme e segura está a súa esquerda.

Pero para poder contar coa esquerda vai a ter que aprender a negociar e tomar realmente partido polas traballadoras e os traballadores. Terá que deixar de xogar a ser árbitro e moderador para tomar partido.

Baixo a escusa do pacto social e do acordo cos axentes sociais, o goberno traizoou a súa palabra para facer unha reforma laboral de baixo impacto que puidese contentar a patronal, o polo menos non enfadala.

Coa axuda dos dous sindicatos "maioritarios", CCOO e UGT, sindicatos que cada vez contan con menos respaldo social porque teñen traizoado en demasiadas ocasións aos traballadores, e dos medios de comunicación que se dedican agora en corpo e alma a vendernos o pacto coa patronal como algo histórico, con todo iso a reforma ten saído adiante coxeando da súa perna esquerda.

Por un lado ten sido unha reforma edulcorada para ser ben vista polo poder.

E polo outro a súa aprobación ten sido un espectáculo vergoñento e que ten rozado o ridículo.

Os actores principais do esperpento, son os tránsfugas de UPN que venderon o seu voto e o teñen escondido ata o último segundo e un parlamentario do PP con diarrea que  errou ao votar dende casa.

Pero non podemos esquecer a Teodoro e os seus sus fontaneiros do PP rebentado a UPN ao conseguir que os seus parlamentarios traizoasen ao seu partido, e debemos tamén resaltar a inocencia ou inconsciencia dun Goberno que non soubo velo vir, cando non era demasiado difícil.

Saíu adiante, é un pasiño, corto de máis, pouco decidido, pero é un pasiño, non é o que dixeron que sería, é insuficiente, tamén decepcionante, as políticas do mal menor nos teñen levado a onde estamos.

As traballadoras e traballadores teremos que seguir empurrando a un goberno pouco valente.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
3 de fevereiro de 2022 14:42
6 de fevereiro de 2022 00:00
6 de fevereiro de 2022 12:23
_______

Reforma laboral; derrogación ou claudicación?, ... Por André Abeledo Fernández

Por André Abeledo Fernández [*]
03.02.2022

Esta reforma laboral é unha claudicación ante os poderosos, é unha concesión a patronal, é a menos boa que se podía facer, que non a mellor, é insuficiente e sobre todo non é o que prometeron.

Acordo, consenso, dialogo social, palabras valeiras que serven para esconderse e non admitir a claudicación ante a patronal e a ala dereita do goberno.

As liñas vermellas ao final estaban pintadas con xiz e non con principios. Prefiren agacharse ante a patronal que enfrontarse a ela para defender os intereses da clase traballadora, clase traballadora a quen din representar e a quen piden o voto nas eleccións.

Cando goberna a dereita impón a reforma laboral ao ditado da patronal, cando goberna a suposta esquerda apela ao diálogo social e ao pacto coa patronal, ao final perdimos 10 e recuperamos 3, a cousa queda en -7.

A reforma laboral é un acordo de trileiros para facernos crer que temos gañado, cando seguimos perdendo.

CCOO e UGT fai tempo que teñen deixado de representar a clase traballadora, cando falan do acordo dos axentes sociais están falando do Goberno, Patronal e CCOO/UGT.  Un acordo de mínimos que non cumpre co mínimo esixible.

A ansia dos medios de comunicación en mans do capital por convencernos de que a Reforma Laboral é boa xa debería de poñernos sobre aviso, porque os medios teñen amos e defenden os seus intereses, non os nosos.

A esquerda pedía unha verdadeira derrogación pero non se fixo.

Os 7 puntos que BNG, BILDU, ERC e CUP poñían sobre a mesa para apoiar a reforma laboral non foron aceptados

1. Se recuperará e establecerá a prevalencia e prioridade aplicativa dos acordos e convenios colectivos provinciais e autonómicos, así como a blindaxe xurídico dos Acordos Interprofesionais autonómicos onde efectivamente estes existan. Se recoñecerán e blindarán así os marcos laborais propios dos diferentes territorios e os acordos e convenios colectivos neles acadados.

2. Se recuperará a necesaria autorización administrativa da autoridade laboral no control dos despedimentos colectivos a través dos Expedientes de Regulación de Emprego, recuperando para elo as causas obxectivas previas a Reforma Laboral do 2012.

3. Se especificarán medidas para atallar a precariedade e as posibilidades de descolgue salarial, centrada nunha revisión e modificación das causas e procedementos do despedimento, así como dos procesos de modificación substancial das condicións de traballo baixo as causas de “perdas” previstas actualmente. Así mesmo, o descolgue das condicións laborais e salariais baseado en causas xustificadas deberá quedar condicionada ao acordo coa representación sindical.

4. Se recuperará a indemnización por despedimento improcedente, incrementando a súa contía aos 45 días por ano traballado ata un máximo de 42 mensualidades para os despedimentos declarados improcedentes. Así mesmo se recuperarán os salarios de tramitación.

5. Se recuperará a prioridade aplicativa dos convenios sectoriais sobre os de empresa. Aos convenios de empresa lles corresponderá a función de adecuación e mellora das condicións fixadas nos convenios colectivos sectoriais, que constituirán o chan mínimo das condicións  en todas as  empresas do sector.

6. Se restaurarán as limitacións das empresas para a mobilidade  xeográfica colectiva e se recuperará a necesidade  de acordo  para a regulación da xornada.

7. Se incluirán propostas  orientadas a reordenación do tempo de traballo e a redución da xornada laboral, para facilitar a conciliación da vida laboral e persoal así como o reparto o emprego e o traballo, dende a perspectiva da transformación cara un novo modelo de relacións laborais en consonancia coa transición enerxética, dixital e demográfica.

Persoalmente e como traballador subscribo os 7 puntos ao 100%. Uns puntos que como sindicalista parece-me irrenunciables para que a clase traballadora recupere realmente os dereitos que nos roubaron coa anterior reforma laboral feita ao ditado da patronal.

A palabra ou se respecta ou non se ten.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
3 de fevereiro de 2022 09:45
_______

As Tanxugueiras abren un debate necesario na Galiza, ... Por André Abeledo Fernández

André Abeledo Fernández [*]
31.01.2022

Galiza non é España, porque España non vai a permitir a Galiza ser, nen nos entenden, nin nos queren entender, xamais nos van a respectar, para eles o noso idioma e a nosa cultura son de terceira categoría, e a nosa historia non existe.

Sempre me sentín galego ao 100%, sen dúbida internacionalista, para nada me sinto mellor que ninguén por ser galego, pero agora teño máis claro que nunca que namentres a Galiza forme parte do Estado español ser galego será un acto de rebeldía, e a nosa lingua, a nosa cultura, e a nosa historia estarán en perigo de extinción.

O debate aberto na nosa sociedade pola participación do grupo galego das Tanxugueiras penso que é positivo para as galegas e galegos que aínda non son conscientes que como se trata ao noso idioma na Galiza e tamén no Estado español.

Nun tempo cheguei a pensar que era posible facer entender en España a necesidade de que as nacións tivesen unha convivencia en pé de igualdade para poder construír a casa de todos. Pero isto é unha quimera.

A Galiza como Catalunya o Euskadi precisan o seu propio Estado para non continuar eternamente en perigo de extinción.

Sobre todo agora que o españolismo máis rancio volve a rexurdir e o neofranquismo fascistoide non deixa de crecer nesa España que cada día está máis lonxe de ser unha casa de todos, e cada día é máis unha cárcere de pobos.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
29 de janeiro de 2022 14:30
_______

As Tanxugueiras xa triunfaron, máis o españolismo profesional non as quere en Eurovision, ... Por André Abeledo Fernández

"Estamos muy agradecidas, muy emocionadas y... no hay ha fronteras"...dicían as nosas representantes.

Pero si as hai, na mente dese españolismo rancio que representa o xurado profesional e o seu voto anti todo o que non sexa "español y mucho español".

As galegas foron clasificadas de cara á final deste sábado con 93 puntos, en segunda posición, obtendo a mellor puntuación no televoto e a segunda no voto demoscópico.

Ata aquí un éxito incuestionable, máis a quinta posición outorgada polo xurado profesional, puntuación que desatou os apupos do público asistente, valía 50% fronte a 25% do voto que representan a maioría, o televoto sumado ao demoscópico, empeorou o seu resultado.

Non hai idiomas de primeira e de segunda categoría, todos os idiomas do mundo deberían ser declarados patrimonio da humanidade, porque son moito máis que un xeito de comunicarse, son o froito da evolución dos pobos, son séculos de construción dunha comunidade lingüística. O feito de que no Estado español convivan catro idiomas como son o castelán, o catalán, o euskera e o galego debería ser visto como un tesouro, como unha posibilidade de enriquecemento mutuo.

Por desgracia no Estado español non é así, segue a ter xente que pensa que falamos galego para molestar, que o facemos por ignorancia, ou que falar galego é un atraso, é xente que non entende nada, e vai dar igual que lle o expliques en galego, en castelán ou en chino mandarín, porque non queren entender, os move o odio e o medo ao diferente, os mantén na ignorancia a herdanza do nacional catolicismo e o franquismo da "España una, grande y libre" que nunca foi ningunha das tres cousas nesa escura etapa.

Por ese motivo debemos continuar a loita porque no Estado español se entenda que non existen idiomas de primeira e de segunda categoría, que o idioma da Galiza é o galego e iso non é unha agresión é unha realidade a longo de séculos de historia, que os idiomas non separan se non que abren fronteiras na terra e na mente.

Debemos esforzarnos en que entendan que cando usamos o galego na nosa vida diaria non o facemos por amolar, nin sequera como unha opción política, o facemos porque estamos na Galiza, porque o galego e o noso idioma, porque nos peta e danos a gana de falalo, e sobre todo porque é unha necesidade defender un patrimonio do noso pobo tan importante como o galego. A nosa obriga é recuperar e salvagardar o noso idioma para as futuras xeracións.

Animo e forza para as Tanxugueiras... debemos cantar, falar, escribir, vivir en galego para seguir sendo galegos.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
27 de janeiro de 2022 14:23
_______

A República Popular de Donetsk e a actual crise en Ucrania, ... Por André Abeledo Fernández

Na República Popular de Donetsk quen bombardea a diario dende 2014 é Ucraína, o deixo como dato a ter en conta.

Na República Popular de Donetsk a poboación é de maioría rusa, unha poboación en rebeldía que se decidiu pola autodeterminación e votou pola independencia.

Sexa recoñecida ou non por esa "lei internacional" que se vulnera cada dous por tres en nome de intereses económicos, pero que non recoñece o dereito dos pobos a decidir o seu destino, a realidade é que un pobo se ergueu e loitou pola súa independencia, como ten sucedido ao longo da historia en todo o mundo.

Tampouco se me escapa que Ucraína é un Estado NAZI-FASCISTA que ten decidido impoñer pola forza a unidade territorial con bombardeos e cañonazos contra a poboación civil das repúblicas rebeldes.

Persoalmente estou convencido de que cando un pobo toma a decisión firme de separarse da súa metrópoli, como é o caso, ningún Estado poderá doblegalo pola forza das armas.

Por outro lado poñer a Ucraína NAZI-FASCISTA e a Polonia ultracatólica como exemplo de democracias a protexer dos rusos, di moito do nivel ao que nos movemos.

Tamén me parece unha incongruencia enviar armas e tropas a Ucraína cando o que buscas é unha solución diplomática e pacifica, un exercicio de hipocrisía nivel Deus.

Recordar que a OTAN é un clube exclusivo e belicista dirixido polos EEUU que defende os intereses das grandes cooperativas e multinacionais a base de bombardeos, ataques e invasións.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
26 de janeiro de 2022 23:54
_______

Foto: Mykolaivka, en Donetsk, na Ucraina. Foto: PMA/Abeer Etefa (arquivo NU).
_______

A igrexa católica rouba-nos e tódolos gobernos fan a vista gorda, ... Por André Abeledo Fernández

André Abeledo Fernández [*]
25.01.2022

Van a devolver máis de 1.000 bens dun listado de 35.000. ¿E temos que dar as grazas por iso?. ¿Que pasa cos outros 34.000?.

En total son uns 10.0000 bens roubados de toda índole, dende mesquitas, ata terreos, pisos, casas, igrexas, cemiterios, edificios e suma e segue.

A igrexa ten roubado, ten usurpado, ten mentido e todo iso non é moi cristián.

A igrexa católica é a maior inmobiliaria de España, desvergoñadamente.

Usurpación indebida se lle chama a este roubo perpetrado grazas ao goberno, moi especialmente ao goberno de Aznar que converteu aos Bispos en rexistradores da propiedade que usaron ese poder para enriquecerse.

Unha igrexa católica española que non paga IBI como o temos que facer todos os cidadáns, sáelle de gratis ha manter e ampliar o seu patrimonio a base de "roubos legais".

Unha igrexa católica que ten posto ao seu nome mesquitas, catedrais e igrexas que son patrimonio de todos, patrimonio da humanidade, que ademais seguimos mantendo entre todas e todos estes edificios históricos roubados pola igrexa, posto que o seu mantemento corre a conta do Estado.

É hora de que o Estado decida exercer de laico e que de unha vez por todas a separación entre o Estado e a igrexa sexa real.

Xa basta de que o dito "coa igrexa topamos" este de actualidade en canto ao seu poder político e a súa impunidade xudicial.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
24 de janeiro de 2022 20:07
_______

Minten os que din que España está obrigada a intervir na Ucraína, ... Por André Abeledo Fernández

André Abeledo Fernández [*]
23.01.2022

España pertence a OTAN, Ucraína non, polo tanto non está obrigada a defender a fronteira ucraniana pola súa pertenza a  OTAN, de poñer en perigo a vida de soldados o fará voluntariamente e de gratis.

A pertenza a a OTAN obriga a defender a un Estado membro que é agredido, pero non obriga a defender intereses económicos e xeoestratéxicos de EEUU e as grandes multinacionais na Ucraína ou en calquera outro país do mundo.

Non é unha cuestión de bos e malos, non se trata de defender a liberdade, porque despois da chegada ao poder na Ucraína dos NAZIS co apoio de EEUU e Europa, dificilmente Ucraína pode ser un exemplo de liberdade.

Crimea, Donbás, Odessa, teñen unha poboación de maioría rusa que non aceptou ese goberno fascista, nin a ola de opresión, de xenofobia anti-rusa, de racismo e de persecución a sindicalistas e persoas de esquerdas que o Goberno ucraíno desatou coa súa chegada ao poder.

Unha chegada ao poder da extrema dereita fascista que se xestou pola forza, con manifestacións do fascismo nas rúas, coas mentiras da prensa internacional que vendían unha nova "primavera árabe" na Ucraína, que contou coa intervención da CIA e o apoio do goberno de EEUU e da Unión Europea, unha operación que tiña o obxectivo de tombar a un goberno democrático e lexítimo ao que Occidente consideraba pro-ruso.

É importante o contexto, coñecer a historia e entender os intereses que alimentan o conflito para poder buscar unha solución.

Que farían os EEUU, ou calquera país da OTAN, si nas súas fronteiras potencias estranxeiras acumulasen tropas e armamento como medida de presión e ameaza?.

Acaso non é iso o que está a facer a OTAN?, ameazar as fronteiras rusas e tentar de desestabilizar a súa su economía con sancións e tamén aos  seus aliados, como no  caso de Bielorrusia.

Vemos como opinadores saen falando da "liberdade" da Ucraína e da OTAN para aliarse, para poñer mísiles na fronteira con Rusia, ou para armar ao exército Ucraíno.

Pero que pasaría si Rusia e Cuba decidisen poñer mísiles na illa?, supoño que outra crise dos mísiles e unha nova ameaza de terceira guerra mundial.

Os incendios non se apagan con gasolina, como tampouco serán as armas quen eviten unha guerra.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.

Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
22 de janeiro de 2022 16:35
_______

Artigos de André Abeledo - Verdades incómodas sobre o conflito entre Rusia e Ucrania - Pacto social sen xustiza social

Verdades incómodas sobre o conflito entre Rusia e Ucrania

O 2 de maio de 2014, decenas de opoñentes do Goberno NAZI-FASCISTA de Kiev morreron nesta cidade ucraniana de Odessa, abrasados por un incendio provocado na Casa dos Sindicatos, trás protagonizar violentos enfrontamentos con extremistas do grupo radical Pravy Sektor e os seus simpatizantes.

Os NAZI-FASCISTAS queimaron o edificio sindical con máis dun centenar de persoas dentro, a maioría morreron queimados, entre eles un neno de corta idade, os que se tiraban polas fiestras para fuxir das chamas eran rematados a paus polos NAZIS que apoian ao goberno Ucraniano.

Os EEUU, a OTAN e a Unión Europea apoiaron a aquel goberno NAZI-FASCISTA Ucraniano no seu enfrontamento coas provincias rebeldes, provincias cunha maioría de poboación rusa, e  no enfrontamento coa mesma Rusia.

Alimentar ao monstro e fortalecelo como bo burgués asustado leva a que agora o FASCISMO e o racismo tamén sexan goberno, ou poidan selo, en outros países de Europa.

Aqueles crimes e outros moitos teñen quedado impunes en Ucraína.

A oligarquía nacionalfascista, incluíndo aos seus mamporreros políticos e periodistas, defenderon ao asasino Sternenko.

Aqueles crimes que Occidente non quixo ver, aquel fascismo que Occidente apoiou, aquel conflito onde a OTAN tomou partido por un goberno NAZI e golpista que había tomado o poder en Kiev, é o mesmo que agora ameaza ao mundo como pandemia ideolóxica tan perigosa como calquera coronavirus para toda a humanidade.

O actual conflito na fronteira entre Ucraína e Rusia ten unha historia, un contexto, e uns motivos, que Occidente esconde a súa opinión pública.

Existe unha campaña antirrusa que se guía por "a máxima de Goebbels de que unha mentira repetida mil veces convértese nunha verdade", onde o obxectivo do mantra de que 'Moscú é culpable de todo' –dende a crise enerxética en Europa, ata todo tipo de ataques informáticos, pasando pola súa 'man' detrás do independentismo catalán–, e facer crer a cidadanía occidental de que Rusia é un inimigo a bater.

Unha campaña que non se limita a desinformación, senón que acompaña feitos ben concretos, como o golpe de Estado en Ucrania e a imposición dun Goberno de ideoloxía nazi, ao tempo que a OTAN non deixa de acumular tropas nas proximidades do territorio ruso.

Que faría EEUU si nas súas fronteiras potencias estranxeiras acumulasen tropas e armamento como medida de presión e ameaza?.

Porque iso está facenda a OTAN, ameazar as fronteiras rusas e tentar de desestabilizar a súa economía e tamén aos  seus aliados, como no caso de Bielorrusia, ou Kazajistán.

Podemos escoitar a opinadores falando da liberdade de Ucraína e da OTAN para aliarse, poñer mísiles na fronteira con Rusia, ou para armar ao exército Ucraniano.

Pero que pasaría si Rusia e Cuba decidisen poñer mísiles na illa?, supoño que outra crise dos mísiles e unha nova ameaza de terceira guerra mundial. Ese é o dobre raseiro dos medios Occidentais a hora de informar.

Como sempre a verdade é la primeira vítima da guerra, neste caso da nova guerra fría.

Como sempre dicir a verdade segue a ser un acto revolucionario.

---

Pacto social sen xustiza social

Pobres máis pobres e ricos máis ricos, traballadores máis pobres e multimillonarios noxentamente ricos.

Aumentan as desigualdades coa crise do COVID-19, os 23 mil millonarios que hai no Estado español son agora un 30% máis ricos, namentres aumenta a miseria, a pobreza e a desigualdade a pasos axigantados. Libre mercado o chaman, capitalismo en estado puro. E ante isto os gobernos dedícanse á caridade e esquecesen da xustiza social.

Os 10 homes máis ricos do mundo teñen duplicado as súas sus fortunas, namentres o 99% da poboación ve como a pobreza a distintos niveis arruína as súas sus vidas.

No Estado español os que ían a asaltar os ceos agora nos din que temos que ter os pés na terra, os que falaban de utopía agora nos falan de pragmatismo.

Fai xa moito tempo que os chamados axentes socias ao servizo do poder non defenden os nosos intereses de clase.

Non me sinto representado polos chamados "axentes sociais", nin pola patronal, nin por CCOO e UXT, como traballador non me representan.

Creo na necesidade dos sindicatos, de que as traballadoras e os traballadores deben estar organizados.

Pero CCOO e UXT UGT fai tempo que teñen deixado de defender os intereses da clase traballadora, fai tempo que teñen deixado de representar a maioría das traballadoras e dos traballadores.

Aqueles que temos coñecido o seu funcionamento interno, que temos visto como son os seus tratos e os seus sus acordos coa patronal en primeira fila, sabemos ben ata onde chega a traizón a clase traballadora de estes supostos representantes.

Sabemos que eses aparatos sindicais dos supostos "axentes sociais" están podrecidos ata a medula e que os mortos non son recuperables, CCOO e UXT son agora parte do problema e polo tanto non poden ser parte da solución.

Tamén sei que nas súas sus bases e entre os seus sus afiliados queda xente honesta, que como eu o fixen un día, estanse a equivocar ao pensar que se pode resucitar a un morto, ou que se pode cambiar o rumbo dun barco en mans de piratas, de mercenarios ao servizo do poder, desgraciadamente non se pode, pero supoño que cada un debe darse conta por si mesmo da triste realidade.

Foto: Masacre en Odesa, na Casa dos Sindicatos - Maio de 20214

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
20 de janeiro de 2022 13:57
17 de janeiro de 2022 16:08
_______

Artigos de André Abeledo - Fútbol profesional, fútbol apodrecido - COVID-19, economía ou vida, aquí deciden que economía

Fútbol profesional, fútbol apodrecido

Teñen-se cargado o fútbol convertendo un xogo, un deporte, nun simple, vulgar e sucio negocio.

O fútbol é o xogo da clase traballadora e tamén era o xogo de todos, dende o barrio máis humilde, ata as aldeas, pasando polos cerros e as fabelas, o fútbol é para moitos case unha relixión, un xeito de vivir e ata de sentir.

Pero despois de levar a Supercopa a Arabia Saudí e o Mundial a Qatar, o fútbol profesional dá un paso máis cara a vergoña, deixa de ser definitivamente un deporte, e tamén inténtase roubar o xogo ao pobo para poñelo ao servizo de sátrapas e multimillonarios sen escrúpulos.

Maradona é para min e para moitos o futbolista máis grande da historia, o mago do balón, a man de deus, Maradona dixo que "a pelota non se mancha", e tiña razón, a pelota seguirá sendo de todas e todos.

Maradona era o fillo dun barrio pobre con poucos estudos e a pesar de todo o fútbol lo converteu en lenda.

“Un velleiro co moita guita pero con conciencia de clase. Un Deus errante, sucio e pecador. O máis humano dos deuses”. Así o describe Eduardo Galeano.

Maradona ou Garrincha, deuses caídos, ídolos do pobo e fillos de barrios pobres, a pesar dos erros que puideran ter cometido na súa vida persoal eran fútbol e maxia en estado puro.

Maradona xa dixo aquelo: «Arrepinto-me do 99% das cousas que fixen na vida. Sin embargo, o outro 1% (que é o fútbol) compensa todo o demáis».

Pero o fútbol profesional estase afundindo na merda coas vergoñentas decisións dos seus impresentables dirixentes.

Xogar a Supercopa nunha ditadura brutal e xenocida como a de Arabia Saudí, ou o próximo Mundial en Qatar sobre os cadáveres dos traballadores mortos namentres construían os estadios de fútbol en condicións infrahumanas, é a demostración da degradación do fútbol profesional e da dexeneración dos seus dirixentes.


COVID-19, economía ou vida, aquí deciden que economía

O que me preocupa é que países que se teñen tomado tan en serio a Pandemia como China ou Alemaña, e que ademais a teñen combatido tan ben, sobre todo China, teñan unha una estratexia tan distinta a que temos no Estado español e en boa parte de Europa e do mundo, para loitar contra o COVID-19.

China e Alemaña teñen decidido non convivir co COVID-19 e levar unha estratexia dura para erradicar o coronavirus.

Namentres no  Estado español e tamén en Inglaterra, Francia, Israel e moitos outros países, teñen decidido convivir coa Pandemia.

O que teñen decidido é priorizar a economía. E con esta decisión dan por bo o custe en vidas humanas e tamén o custe en canto a posibles efectos secundarios sobre a saúde do COVID-19, fiándoo todo a vacinación e a tan nomeada inmunidade de rabaño, esa que nunca chega.

Preocupa-me que dende China miren horrorizados o que estamos a facer e tamén dende Alemaña.

Preocupa-me a aposta pola economía dos que debían coidarnos.

Porque a economía é moi importante, pero moito máis importante debería ser a vida. Xa sé que non o é, pero debería de selo.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.



Enviado por:  
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
10 de janeiro de 2022 20:13
15 de janeiro de 2022 18:57
_______

Artigos de André Abeledo - Rusia no punto de mira de Occidente - A caza do ministro de consumo.

Rusia no punto de mira de Occidente

A propaganda anti-rusa non cesa, Rusia como a culpable de que suba a enerxía en Europa, venden-nos a Rusia como o inimigo, como o agresor.

Como en tantas outras ocasións Occidente utiliza a máxima de Goebbels, o ministro de propaganda da Alemaña NAZI, de que unha mentira repetida mil veces convértese en verdade.

Pero a verdade é ben distinta, é Rusia a que ten sido agredida, acosada e fustrigada.

Dende sancións que tentan de danar a súa economía, ata ameazas na súa fronteira con Ucraína, dende Donbás ata Crimea.

En Ucraína Occidente decidiu apoiar un golpe de Estado NAZI, contra un goberno democrático ao que consideraban pro-ruso, non lles importou poñer no poder a un goberno fascista para conseguir o obxectivo de acurralar a Rusia.

Na fronteira entre Ucraína e Rusia, e agora tamén entre Polonia e Bielorrusia, tropas da OTAN buscan provocar a Rusia e a seu aliado Bielorrusia para seguir desestabilizando a zoa.

Sin esquecer que cando o Goberno lexítimo de Siria pediu axuda a Rusia para loitar contra o Estado Islámico, tamén Occidente tentou de vender a imaxe dunha Rusia intervencionista en vez de apoiar e ata aplaudir o esforzo ruso na loita contra o Estado Islámico.

Rusia ten sufrido tamén sancións a outros niveis, como por exemplo no terreo deportivo, onde baixo a escusa de castigar ó dopaxe, tense excluído a bandeira e o himno ruso de eventos deportivos como os Xogos Olímpicos, nun intento de humillación ao que os deportistas rusos teñen sabido responder con vitorias e con xestos como o do equipo de hóckey sobre xeo ruso que saíu a competir co uniforme da URSS.

Rusia ten sufrido todo tipo de acusacións absurdas, como cando o Gobierno español acusou a Rusia de estar detrás da crise en Catalunya, e que ata tiña ofrecido tropas para apoiar la independencia en Catalunya.

A resposta de Rusia ante a avalancha de mentiras, as sancións e as graves provocacións militares nas súas fronteiras, ten sido estoica, calmada e firme.

Non poderíamos acusar a Rusia de esaxerar a súa reacción de ter tomado medidas moito máis duras, pois restan-lle motivos. Pero Rusia ten amosado sentido de Estado e sentido común, que  nestes tempos é o menos común dos sentidos.

Parece como si Occidente tras a desintegración da URSS necesitase un novo inimigo a quen satanizar ante a súa opinión pública, e Rusia sería a elección natural.

Pero a verdade é obstinada, e a historia tamén ten memoria, por moito que Hollywood reinvente a historia, a verdade é que non fai tanto tempo a URSS salvou a Europa do fascismo.

---

A caza do ministro de consumo

A caza do ministro de consumo, se ten dito a dereita, a verdade é o de menos, o único importante é embarrar o terreo e repetir mentiras ata convertelas en verdade para unha parte da sociedade.

Alberto Garzón non dixo o que a dereita e os seus medios din que dixo, pero é que ademais o que dixo é unha verdade irrefutable.

É verdade que a calidade da carné dos animais depende de como viven e do que comen. Algo que tamén se reflexa no prezo do produto final.

Tamén é verdade que para a saúde dos cidadáns é importante mellorar a alimentación e que unha sociedade produto é mellor.

Unha sociedade sa supón ademais unha menor carga para o noso sistema sanitario.

Dende sempre sabemos que é mellor previr que curar.

Dicir verdades non é un acto irresponsable, nin unha traizón, outra cousa é que non esteamos acostumados a que alguén as diga.

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.


Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
6 de janeiro de 2022 16:41
7 de janeiro de 2022 10:09
_______

Artigos de André Abeledo - A verdade sempre é revolucionaria - Negacionismo e barbarie

A verdade sempre é revolucionaria

Criticar a non derogación da reforma laboral, sinalar as eivas da modificación da reforma do Partido Popular, insistir na necesidade de cumprir coa promesa de derogar a reforma laboral e a lei mordaza por completo, non me vai a converter nun fascista, nin nun aliado da ultradereita.

Non estar disposto a practicar a autocensura por medo ao fascismo, non me vai converter nun aliado da dereita.

Por moito que repitan esa mentira dicir a verdade seguirá a ser un acto revolucionario.

Non son crente, non me move a fe, o fai a razón, non vexo motivo para ter fe en persoas cando non a teño nun Deus, os mesías aburren-me e os parvos aínda máis.

Galiza precisa dun suxeito propio, de organizacións de clase propias, de movementos propios que entendan da nosa idiosincrasia, que respecten a nosa identidade, o noso idioma, a nosa cultura, que recoñezan a nosa historia e non poñan en dúbida que Galiza é unha nación que debe ter voz propia para decidir.

O capitalismo sempre usa o fascismo como ferramenta represora sementando odio e medo en momentos de conflito social inminente. Algo que tamén Bertolt Brecht tiña claro;“Estar contra o fascismo sin estar contra o capitalismo, rebelarse contra a barbarie que nace da barbarie, equivale a reclamar unha parte do xato e opoñerse a sacrificalo”

Teño claro que si no campo da esquerda non recuperamos o discurso de clase, si non somos capaces de tomar as rúas, si non somos exemplo consecuente para a clase obreira, si non somos capaces de ocupar o espazo que nos corresponde como única ferramenta útil da clase obreira para defender os seus dereitos e a súa dignidade, entón o fascismo fará o seu traballo, utilizará un discurso do odio e do medo disfrazándoo de discurso obreiro, de nacionalismo radical, de defensa de la soberanía nacional, para dirixir as traballadoras e traballadores no camiño que desexa a oligarquía, cara o matadoiro.

Estou convencido de que ao fascismo ten que combaterse dende a esquerda máis consecuente, pois son dous ideoloxías antagonistas e irreconciliables que representan claramente a virulencia da loita de clases.

Sin dubida será necesario un gran Fronte Popular da Izquierda para enfrontarse aos poderes económicos e ao seu can de guerra, o fascismo, pero sin renunciar a nada, nin moito menos ao noso discurso, porque si o facemos inconscientemente estaremos entregando o campo de acción da clase obreira ao fascismo.

"A forza do fascismo reside máis que en nada, camaradas, no feito lamentable da división das forzas capaces de opoñerse ao seu avance" (José Díaz Ramos).

Non debemos moderar o discurso para ser politicamente correctos, debemos dicir verdades como puños e ser vangarda da clase obreira, para elo é necesario participar organizadamente en tódolos movementos sociais e defender o noso modelo de sociedade, un modelo baseado na xustiza social con maiúsculas, o socialismo verdadeiro é a única alternativa a barbarie capitalista, e a besta fascista.

En tempos de fortalecemento e avance do fascismo necesitamos organizacións de esquerdas que defendan os intereses da clase obreira dun modo claro e "radical".

Un radical é unha persoa que vai a la raíz do problema, e o fascismo é un cancro que non pode ser curado con medicina non invasiva, ten que ser extirpado antes de que se propague dende a raíz.

"A moderación e as medias tintas son a antesala da traizón" (Che Guevara).

O capitalismo sempre usa o fascismo como ferramenta represora sementando odio e medo en momentos de conflito social inminente. O fai VOX no Estado español e en moitas ocasións tamén o PP e CIUDADANOS.

Debemos recuperar a esencia, sabemos que a loita de clases continua plenamente vixente, que explotadores e explotados non temos os mesmos intereses, que o noso modelo de sociedade non pode construír sin destruír o modelo capitalista, que o perigo do fascismo é tan real hoxe como desgraciadamente o foi onte.

---

Negacionismo e barbarie

O negacionismo non supón ningunha novidade, xa o dixo Albert Einstein: "existen dúas cousas infinitas, o universo e a estupidez humana, e da primeira non estou seguro".

O ser humano tende a buscarlle tres pés ao gato e se deixa levar por discursos e teorías simplonas, dende terraplanistas, ata as teorías sobre o 5G, etc.

Chegamos agora a a teoría de que tódolos países do mundo se teñen posto de acordo por primeira vez na historia para enganarnos e facernos crer que existe unha pandemia.

Ou ben que o COVID-19 é un invento das elites que dominan o mundo para dominarnos, e digo eu, si xa dominan o mundo e o controlan todo, para que a pandemia?.

O caso é que agora todo o mundo é experto en epidemias, pandemias e viroloxía.

O caso é que sempre ten habido de todo, pero antes non existían nin Internet, nin la redes sociais e a estupidez non era tan contaxiosa.

Uns son negacionistas por iluminación espontánea e outros simplemente son egoístas sin empatía, nin respecto pola vida propia ou allea.

Algúns confunden a liberdade persoal, con as liberdades individuais, ou confunden o concepto liberdade co vulgar libertinaxe.

O respecto as normas  coas que a sociedade se dota para protexer a vida dos más febles fainos máis ou menos humanos.

Unha sociedade sin empatía termina rexéndose pola lei da selva.

Que queremos ser como sociedade?

[*] André Abeledo Fernández, nado en Neda o 14 de Xullo de 1974, militante comunista e sindicalista. Delegado de persoal da CIG no comité de empresa de Mercadona na Provincia d'A Coruña. | Facebook e Twitter.


Enviado por:
André Abeledo Fernández
-andre1474@gmail.com-
4 de janeiro de 2022 13:10
4 de janeiro de 2022 19:59
_______