Festival da Terra e da Língua 17 e 18 de Julho em Narom

Lendo os jornais, vendo as tv's ou acedendo à Internet, comprovamos a profunda instabilidade que padece o sistema mundial, o hegemónico e injusto capitalismo. Depois de duas décadas de intenso bombardeamento ideológico sobre as suas supostas bondades, agora comprovamos que nem tinha que ser necessariamente eterno, nem era o melhor dos mundos possíveis.

No panorama internacional, as guerras imperialistas inçam as regions ricas em recursos naturais e energéticos. A substituiçom do porta-voz da máxima potência capitalista nom mudou a lógica predadora que caracteriza o sistema, nem impediu a generalizaçom da crise económica.

Na Galiza, os efeitos da crise global manifestam-se em ERE's, despedimentos, desemprego e aumento da pobreza, da injustiça e dos conflitos sociais. Somos as e os de sempre que nos vemos obrigados a pagar as contas das grandes corporaçons e empresas, que tenhem os governos ao seu serviço e só utilizam a maioria social para se manterem no poder à custa do nosso trabalho e dos nossos votos, num simulacro democrático cada vez mais descarado.

O limite dos recurso energéticos e naturais está a ser mais um factor acrescentado às cíclicas crises capitalistas, que junto ao papel das mulheres e dos povos oprimidos na injusta repartiçom da riqueza na Galiza e no mundo obrigam a um debate e umha actuaçom coordenada e conjunta no seio do movimento popular.

A Fundaçom Artábria quer contribuir modestamente para esse debate e para essa acçom com este Festival da Terra e da Língua. Alguns e algumhas activistas dos movimentos sociais galegos vam acompanhar-nos em Pedroso para estabelecermos um diálogo aberto sobre estas questons e sobre outras que sem dúvida irám surgir.

Como cada Verao, contamos contigo para que este encontro anual sirva aos objectivos de sempre: a música, o teatro, o debate, as exposiçons, a diversom e a luita, no caminho de umha Galiza libertada.

17 de Julho (sexta-feira)

19.30 Passaruas por Pedroso
22.00 Apresentaçom do Festival
22.15 Concerto

• Arenga (GZ)
• Retobato (GZ)
• Skacha (GZ)

01.30 Repichoca Ártabra (Traz o teu instrumento)

18 de Julho (sábado)

11.00 Roteiro pola zona
12.00 Apertura da exposiçom “Crise de aquí e crise de alá” de Gabriel Tizón
12.45 Teatro clandestino
13.00 Sessom Vermú com o duo Eva e Camilo
16.00 I Campeonato Futebol 3
16.30 Aula de Ecologia
17.30 Festivalzinho
19.30 Debate “Alternativas à crise capitalista”

• Anxo X. López Pintos, Secretário Comarcal da CIG-Ferrol
• Lidia Senra, Sindicato Labrego Galego
• Alexandre Rios Bergantinhos, militante de BRIGA
• Teresa Rua, Cooperativa Xoaninha

22.00 Pregom com Lidia Senra
22.15 Concerto

• Les Morues (Bretanha)
• Kogito (GZ)
• Trapalhada (GZ)
• Dj Doctor Mandanga (Ska, punk, pachanga, rumba...)

Sítio web da Fundaçom Artábria
http://www.artabria.net

Sítio web do festival da Terra e da Língua
http://www.artabria.net/festival

Enviado por:
Fundaçom Artábria -artabria@artabria.net- 16 de julho de 2009 08:25
_______________

O Comité Cidadán de Emerxencia convoca unha concentración este Venres 17 de Xulllo, pola mañá ás 12:30 hrs

O Comité Cidadán de Emerxencia convoca unha concentración este Venres 17 de Xulllo, pola mañá ás 12:30 hrs, en Ferrol, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.



O Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol convoca a unha CONCENTRACIÓN este Venres, 17 de xullo, ás 12:30 hs, na Praza Amada García, diante do Edificio Admvo. da Xunta de Galicia en Ferrol.

Para apoiar a entrega de sendos escritos dirixidos ao Presidente do Goberno e Presidente da Xunta de Galicia, advirtindo do grave perigo que supón a localización da Planta de Gas no interior da Ría, e o constante e ilegal tráfico de buques cargados de GNL, e cuxas posibles consecuencias vimos no recente accidente ocorrido en Viarreggio (Italia), con 17 mortos e moitos feridos, ainda que nese caso tratábase de 36 T. e pola contra os tanques de Reganosa serían 150.000 T. e os buques 50 ou 60.000 T.

¡ PLANTA DE GAS FORA DA RÍA ¡

Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org
...........
Para axudas económicas:
C.c. en BBVA, titular: Luz Marina Torrente e outros
Desde España:
0182-0232-77-0201521046
Desde o Extranxeiro:
Codigo BIC: BBVAESMMXXX
IBAN ES80 0182 0232 7702

0152 1046

_______________

Enviado por:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
15 de julho de 2009 17:03
__________________

Enlaces relacionados:

• Colectivo Ártabra 21: Unha explosión de gas na cidade italiana de Viareggio, causa 14 mortes, varias persoas desaparecidas, máis de 50 feridas e máis de 1000 desaloxadas
  
  
• Colectivo Ártabra 21: Os riscos da Planta de Gas
  
  
• Colectivo Ártabra 21: O 23 de Xullo III Marcha a Pé até Mugardos polo desmantelamento da Planta de Gas

_____________

Manuela Pérez Sequeiros, in memorian

A Marcha Mundial das Mulleres, ante o seu inesperado falecemento, quere facer un recoñecemento público do traballo desenvolvido pola concelleira Manuela Pérez Sequeiros, a favor dos dereitos das mulleres de Narón e dos dereitos das mulleres en xeral.

Iniciativas como o Foro de Cidadás, a celebración do 8 de Marzo e o apoio à rede asociativa de mulleres, entre outras, serían impensabeis sen a presencia de Manoli no Concello.

Manuela colaborou coa Marcha Mundial das Mulleres participando en moitas mobilizacións e apoiando desde o concello moitas iniciativas internacionais. A participación das mulleres de Narón nas mobilizacións de loita contra a violencia machista e a erradicación da pobreza, non teria sido o mesmo sen o seu compromiso.

Desde a Marcha Mundial das Mulleres queremos recoñecer na figura de Manuela, o labor de muitas mulleres feministas que nas institucións locais apoian os movimentos de base e levan adiante iniciativas en defensa dos nosos direitos, nunha barricada máis contra o patriarcado que pretende nestes últimos tempos con máis virulencia, volvernos ao século XIX.

Narón, 14 de xullo de 2009

________________________

Lupe Ces Rioboo
http://lupeces.blogspot.com/

Enviado por:
lupe ces
-lupeces@gmail.com-
15 de julho de 2009 23:01
______________________

Cume do G8: outro canto de serea

Por Juan Torres López
13.07.2009

No Cume do ano pasado os líderes dos oito países máis ricos do mundo miraron a outro lado cando os máis pobres lles fixeron demandas imperiosas para facer fronte á repentina elevación nos prezos dos alimentos que estaba producindo a especulación financeira, unha actividade que as institucións gobernadas polos ricos consentiran cando non alentado mediante as súas medidas liberalizadoras. Agora, en Italia, polo menos incluíron na axenda cuestiones como a seguridade alimentaria e o cambio climático que ata fai ben pouco nin sequera merecían a natureza de problemas que houbesen de ser expostos abertamente nos cumes. Ata se falou con cifras na man e de cantidades máis xenerosas. Novidades que mereceron os encomios de moitos medios de comunicación, de dirixentes políticos e creadores de opinión das tendencias máis variadas. "Papi" Silvio manifestaba o seu propio sentir e cabe pensar que o dos demais líderes ao dicir que tiña "a gran satisfacción de anunciar que se acordou crear un fondo contra o fame de 20.000 millóns de dólares".

As axencias enseguida anunciaban que "o G8 mobilízase contra o fame", que toma as rendas da loita contra o cambio climático e que Obama logrou impor un impulso novo e máis contundente para que este grupo de países privilexiados convértase efectivamente no motor que permita aplicar as solucións que tanto se botan en falta no mundo.

Moito máis, se se ten en conta que o acordo sobre ese fondo enmárcase nun ambicioso conxunto de reunións diversas e sete documentos, e que recollen os debates e decisións do Cume e que tratan sobre o liderado responsable para un futuro sostible, do avance no Tratado de Non Proliferación, da loita contra o terrorismo, da necesidade de elaborar unha axenda global, dos problemas económicos e do cambio climático, dos compromisos para afrontar a situación do continente africano e da seguridade alimentaria.

É verdade, pois, que se incorporan elementos novos e algúns compromisos que desde logo serían extraordinariamente importantes se se resolvesen en medidas concretas. Pero nin sequera así se pode considerar que o resultado do Cume sexa alentador. Non me parece que poidamos considerar que se deu unha resposta decente ante a situación na que se atopa, concretamente, a economía e o Planeta no seu conxunto. Como podemos sentirnos satisfeitos como Berlusconi, ou aceptar que se diga que o G8 mobilizouse contra o fame, porque se propoña crear un fondo de 20.000 millóns de dólares? Como non ter en conta que esa cantidade é unhas 900 veces máis pequena que a que só Europa e Estados Unidos dedicaron a rescatar bancos irresponsables cando non sinxelamente corruptos? Pódese considerar que pór esa cifra en tres anos significa unha verdadeira "mobilización" contra o fame cando cada día morren entre 25.000 e 30.000 persoas de fame, cando só en 2009 vai haber 100 millóns máis de persoas famentas como consecuencia da crise económica? Seica é decente dicir que iso é unha medida contundente e comprometida, satisfactoria, contra o fame cando estamos falando dunha cantidade que é máis ou menos a mesma que nun ano malo como 2008 gañaron só o Banco de Santander e o BBVA? E o que é peor, como crer que esta vez os países ricos si van cumprir as súas promesas e que van mobilizar de verdade eses recursos, algo que ata agora nunca, nunca, nunca fixeron?

Non cumpriron o seu propio compromiso de 2005 en Escocia, non cumpren os seus compromisos cos Obxectivos do Milenio, non cumpriron tampouco coa súa promesa do ano pasado de doar 6.400 millóns de dólares para reforzar á FAO. Nunca cumpren e agora quérennos facer crer que están dispostos a cambiar o mundo porque falan dun compromiso maior pero sen dedicar nin un minuto nin unha soa liña das súas conclusións a explicar por que non fixeron o que nos dixeron outras veces que ían facer. Como tampouco cumpriron os seus compromisos relativos ao medio ambiente que agora pretende facer crer que sairán reforzados tras o Cume.

Como sentir satisfacción e non indignación cando os líderes que incumpriron eses compromisos e nin sequera detéñense a analizar o seu incumprimento din agora nas súas conclusións que "decidiron actuar resolutivamente para implementar decisións para erradicar a pobreza e o fame"- Seica hai algo máis resolutivo que cumprir inmediatamente coas demandas das Nacións Unidas, ou cos seus propios compromisos anteriores? Por que non se limitan a cumprir coas súas propias propostas e promesas? É satisfactorio que se acorde que os líderes dos países máis poderosos do mundo van chegar ao acordo de acordar que hai temas sobre os cales son necesarios acordos para alcanzar respostas eficientes? Seica non están claros eses problemas e non están as súas solucións desde fai anos sobre a mesa, propostas por centos de organizacións civís, polas Nacións Unidas, por institucións ou científicos e outros líderes de todas as tendencias? Como crernos que o seu "compromiso para promover a saúde global" é sincero se para alcanzala bastaría con que fixesen fronte ás obrigacións que eles mesmos estableceron respecto diso nos Obxectivos do Milenio? E, como non pensar que iso é puro fume se ao mesmo tempo non se fala de aumentar o gasto público e de establecer sistema sanitarios públicos que é o único que pode garantir un obxectivo como ese?

Os documentos do G8 volven estar cargados de palabrería. E ata de mentiras, como cando din que "os mercados abertos son a chave do crecemento económico e o desenvolvemento". Unha clamorosa mentira porque nin un só dos países que agora afirman iso chegou á súa situación actual de desenvolvemento privilexiado renunciando á protección ou abrindo os seus mercados. É máis, nin sequera agora fano, ou o fan só nos ámbitos nos que, protexéndose, lograron facerse xa co dominio dos mercados.

Deste xeito, o G8 non busca axudar aos países pobres senón que o que fan en realidade é "quitarlle a escaleira", na expresión de Ha-Joon Chang, que eles utilizaron para que xa non poidan subir ata a súa exclusiva e privilexiada posición. O G8 volve mencionar os acordos das reunións de Wáshington e Londres do G20 sobre a crise financeira pero sen promover nin un só avance, sen concretar nin unha soa medida que sirva de impulso ou para galvanizar actuacións efectivas. É máis, fala de adoptar medidas que teñan en conta a situación dos máis necesitados e dos países máis pobre pero non se menciona nin unha soa que comporte a seguridade de que iso é o que vai ocorrer. Todo o contrario, porque textualmente afírmase que ese beneficio dos máis pobres vai ser o resultado do relanzamento do crecemento económico que vai provocar a apertura dos mercados. Unha quimera (ou outra mentira) tan grande que, como está sendo evidente, nin eles mesmos crenlla e pon en marcha outros tipo de medidas intervencionistas.

Ulises fíxose amarrar ao mastro do seu barco para evitar o canto das sereas. A nosa táboa de salvación non pode ser outra que un proxecto social distinto ao dos poderosos que crean os problemas e logo cantan para facernos crer que son eles quen teñen as solucións.

Publicado en Sistema Dixital o 13 de xullo de 2009

Fonte: Ganas de escribir
_________________________

Asemblea Aberta para tratar o asunto do Estacionamento da Praza de Armas de Ferrol

Estimad@s compañeir@s .-

Estás CONVOCAD@ este vindeiro Mércores, día 15 de Xullo, ás 8 da tarde, no local da Asociación Veciñal de Ferrol Vello.

Como xa saberedes o Goberno Local de Ferrol, apoiado por outros grupos políticos, acaba de aprobar no Pleno de Ferrol o plano de viabilidade para a construción dun APARCAMENTO na Praza do Concello para uns 400 coches.

Esta reunión ten como obxecto realizar unha análise para debater se existes motivos que xustifiquen esta obra ou pola contra hai motivos para non facela e debemos protexer un casco histórico peonil.

O goberno local pagou un RESCATE de 2,4 millóns € a Isidro Silveira con bastante premura coa lóxica condición de comezar de inmediato as obras do Aparcamento.

• Era necesario tanta prisa para o pagamento do Rescate?
• Hai suficientes prazas de aparcamento nos distintas aparcadoiros periféricos do casco histórico.
• Algúns de nós estimamos que isto vai contra a peonalizacion do barrio histórico da Madalena.
• Significa isto unha contradición ca Axenda21 Local , que tanto traballamos e por certo esta desaparecida?
• Recuperamos a Praza ou os coches?
  

Seguro que vos tamén tedes mil argumentos .

Esta CONVOCATORIA está aberta a toda a cidadanía que estea interesada.

Saúde

x.mel sanxoán
______________

Enlaces relacionados:

• Colectivo Ártabra 21: No Pleno Municipal de hoxe, en Ferrol, vai-se hipotecar parte do futuro da cidade ...
  

• Colectivo Ártabra 21: Por que furar Ferrol ?
  

• O goberno leva hoxe a pleno o rescate do párking de Armas tras o acordo entre concesionario e comerciantes
  

• A Axenda 21 Local
  

• Programa 21 das Nacións Unidas
  

• Aalborg+10

______________

Será Souto un mago das finanzas?

Por Perfecto Conde
08.07.2009

Miguel Ánxel Souto xa é oficialmente conselleiro-delegado e xerente da empresa editora de Xornal de Galicia. Relevou a Xavier Martínez Cobas, que regresa á Universidade de Vigo. Xosé Luís Gómez continúa no seu posto de director do periódico, pero nunha posición menos favorábel ca que veu mantendo ata agora. O xerente substituído era amigo seu e mantiña con el relacións moi estreitas. Pola contra, todo indica que Souto é un home que foi catapultado por determinados altos directivos do Grupo San José para reordenar a difícil situación económica pola que atravesa o xornal co que o empresario da construcción Jacinto Rey cortexou co grupo nacionalista de Anxo Quintana mentres que o BNG estivo na Xunta.

Concretamente, a Miguel Anxo Souto levouno ao cargo que agora ocupa o seu cuñado Santiago Martínez Carballal, un dos responsábeis máximos das contas do Grupo San José que preside algunhas das empresas que foi creando ou comprando Jacinto Rey, entre elas, Constructora San José Argentina, S.A. Segundo determinadas fontes, a Souto puxéronlle enriba da mesa un borrador de contrato co espazo da cifra salarial en branco para que a marcase el, xenerosidade que tampouco se entende moi ben tendo en conta que o contratado non figuraba nas listas de supostos grandes expertos na dirección fnanceiro-empresarial. A experiencia de Souto, ata agora, limitouse a responsabilizarse da delegación de La Voz de Galicia en Ferrol, e a súa formación académica non é precisamente a económica, aínda que levou a cabo un master Executive MBA na Escola de Negocios de Caixanova.

Para asistir a este master, durante case dous anos, La Voz de Galicia deulle permiso para faltar ao traballo dous días á semana e na delegación de Ferrol era moi coñecida a liberdade horaria e diaria coa que Miguel Ánxel Souto desenvolvía o seu traballo. Na cidade departamental, na que traballaba dende o ano 2002, tamén era sabido o seu aparente apego incondicional á empresa que representaba e igualmente por algunha das súas manías persoais. Un escritor galeguista moi coñecido foi vítima deste comportamento e a penas logrou que aparecese agunha vez o seu nome no xornal de Santiago Rey. Souto encargábase sempre de atopar algunha maneira de ocultar calquera actividade súa.

A súa intempestiva marcha de La Voz de Galicia [case da noite para a mañá] acendeu algunhas alertas no xornal coruñés, no que foron moitos os que empezaron a abrir interrogantes ¿Quen levou a Souto a Xornal de Galicia? ¿Por qué o levaron? ¿Tiñamos entre nós un mago das finanzas en non nos decatáramos? ¿Fichárano para saber cousas de La Voz de Galicia? ¿Ata onde sabe algo que pode beneficiar a competencia? ¿Xa era antes un espía, dadas as relacións familiares que mantén co núcleo directivo de San José?

Todo isto hai que enmarcalo nas pésimas relacións que manteñen Santiago Rey, editor de La Voz de Galicia, e Jacinto Rey, editor de Xornal. O patrón de San José é case seguro que daría un ollo da cara por meterlle algún gol a Santiago Rey, e este último tampouco se quedaría corto lanzando a pelota contra o tellado do editor de Xornal. Non é decartábel, polo tanto, que algunha freudiana razón participase no asunto.

Por outra parte, a chegada de Souto a Xornal tamén se pode interpretar como un movemento empresarial cara a un posíbel aggiornamento cos novos poderes estabrecidos na Xunta coa chegada do PP de Alberto Núñez Feijóo.

Miguel Ánxel Souto [na foto del que hoxe publica Xornal], que sempre tivo un mal entendemento co nacionalismo galego e que mantivo boas relacións co Opus Dei, por exemplo, podería ser agora o xestor que tentase abrir pontes coa dereita galega. O que falta por saber é cal sería, a partir deste momento, o papel de Xosé Luís Gómez, que aínda sendo o director do periódico, non soubo da chegada de Souto ata que xa era inminente e estaba todo cociñado.

Fonte: "Croques" o blog de Perfecto Conde


Enviado por:
Asociacion Veciñal Fontelonga
-avvfontelonga@mundo-r.com-
14 de julho de 2009 18:09
_______________________________

Enlace coa noticia en Xornal de Galicia:
xornal.com
________________

O bebé republicano

A nai de Gabriel Toimil foi fusilada polos franquistas tras dar a luz por ser "roxa e revolucionaria"

Por Lorena Bustabad
Ferrol 12.07.2009

En 1937, en plena contenda civil de España contra España, un tribunal militar condena-a á morte por "roxa e revolucionaria" nun proceso "infestado de irregularidades". Estaba embarazada. Non houbo clemencia, só cárcere. O 31 de outubro, Amada García Rodríguez alumou ao seu fillo no hospital de Caridade de Ferrol. O único home de tres irmáns. Chamoulle Gabriel, como o pai, Gabriel Toimil. Amada só viviría 88 días máis, o xusto para aleitar brevemente ao recentemente nado. O 27 de xaneiro de 1938 morría fusilada contra o muro do castelo de San Felipe, na bocana da ría. Contan que sostivo en brazos ao seu fillo ata o último minuto. Outros presos ofrecéronse a morrer no seu lugar. Os mandos fascistas non se abrandaron. As mans dos verdugos non tremaron ao fulminarla contra o paredón. Tiña 27 anos.
Nun pequeno bote de pescadores, o seu pai, o seu home e a súa irmá afastábanse remando da fortaleza militar cara ao outro lado da ría, co bebé enroscado nunha manta. Aquel neno, Gabriel Toimil García, ten hoxe 72 anos e unha saúde delicada. É a testemuña e a memoria viva de Amada, nai, esposa, muller e republicana.

"Acusárona de bordar unha bandeira comunista que gardaba en casa", explica o seu fillo. Era falso. Foi outra muller á que os franquistas indultaron. O delito de Amada consistiu en ser unha activista valente e unha boa oradora. Conta que a denunciaron por receos e envexas, "enganando" a veciños analfabetos aos que obrigaban a asinar declaracións "inventadas". "Un quixo retirar a acusación, pero o ameazaron, ata desterraron a dous curas que trataron de axudala", recorda Gabriel.

O seu pai foi encarcerado e criouse en Mugardos, xunto aos seus avós maternos, un pescador e unha redeira. Conta que a súa familia relatoulle unha mil e veces o tortuoso camiño de volta, e o estrondo da descarga dos fusís en metade da ría.

Sete décadas despois, Gabriel Toimil non esquece e coa axuda da Asociación da Memoria Histórica Democrática de Ferrolterra buscou e rebuscó entre os laberínticos arquivos militares da cidade naval para rescatar a súa traxedia familiar. O castelo de San Felipe é hoxe un reclamo turístico e o Concello, cando gobernaban BNG e PSOE, dedicou a Camilo José Cela a plazuela que os seus familiares pedían para Amada García.

Na súa casa de Caranza, Gabriel garda con celo o extenso proceso do consello de guerra que sesgó a vida de Amada García. Centenares de folios infestados de acusacións e falsos testemuños que serviron aos fascistas para sentenciar á súa nai e a outros 37 veciños. Tamén unha carta escrita a lapis por Amada ao seu esposo desde a prisión ferrolá onde sinala, un por un, aos seus delatores e os seus motivos. Xunto á súa nai, os militares franquistas encheron de chumbo a outros sete veciños da comarca: o mestre Anxo Roldós, Juan José Teijeiro Leira, José María Montero Martínez, Antonio Caniña, Ramón Rodríguez López, Jaime González Pérez e Germán López García.

Ferrol quedará para a historia como o berce do ditador Francisco Franco, pero tamén é unha das comarcas onde a represión franquista foi máis sanguinaria e cruenta, aseguran desde a asociación. En tan só dous días, os rebeldes sublevados xulgaron a 45 persoas en Ares e Mugardos. 37 foron condenados á morte por un consello de guerra nas causas 42/37 e 379/37. Así ata sumar 2.708 ferroláns, 2.615 homes e 94 mulleres. O presidente da Asociación da Memoria Histórica Democrática de Ferrol, Manuel A. Fernández Pita, leva dez anos contando mortos en fosas e cunetas para elaborar un censo de represaliados na comarca.

Esta diminuta asociación, con tan só 15 membros "aínda que moi activos e implicados", naceu en Ferrol en 2000, contra "o pecado do esquecemento", explican parafraseando ao investigador xudeu Simon Wiesenthal. Agrupa a historiadores, vítimas e familiares do franquismo que queren "vivificar e dignificar o recordo dos seus seres queridos, tratados como criminais e condenados como bandoleiros polos seus ideais".

O historiador Enrique Barrera asegura que se mobilizaron contra "unha tendencia a revisar a historia da ditadura que negaba a evidencia por parte de historiadores Pío Moa e partidos como o PP". Desde a súa sede no Ateneo Ferrolán indagan nos arquivos, recollen testemuños, organizan charlas e congresos, escriben blogs e se autofinancian a través das súas publicacións.

"Os cemiterios están cheos de persoas pequenas, anónimas, que merecen recuperar esas memorias. Cada historia ten pinceladas da brutal represión exercida polo Réxime e as terribles consecuencias que tivo sobre as súas familias", asegura o presidente da Asociación da Memoria Histórica Democrática de Ferrol.

Do mesmo xeito que os seus "irmáns maiores" da Asociación para a Recuperación da Memoria Histórica (ARMH), o colectivo ferrolán traballa para localizar fosas e exhumar corpos para identificar ás vítimas. Sospeitan que hai dous xunto ás praias de Vilarrube e Valdoviño, onde xacen varios veciños "paseados" polos falanxistas desde o campo de concentración de Cedeira. Buscan outra no Eume, e sérvense da tecnoloxía cun georradar, un instrumento que permite "radiografiar" a terra en vertical. Os restos aínda non aparecen, pero non se renden: "Con pouco facemos moito. É a nosa materia pendente e non pararemos ata dignificar a esas vítimas".

Fonte: elpais.com

Enviado por:
melsanxoan@gmail.com 13 de julho de 2009 01:02
__________________

Esta semana tractoradas na defensa do sector leiteiro galego

Produtores lácteos mobilizarán uns 3.000 tractores que circularán por Santiago e Lugo esta semana para esixir a Xunta e Goberno central axudas directas "de inmediato" e solucións dirixidas a evitar o peche de explotacións e a "morte" do sector leiteiro galego.

"É unha chamada á desesperada do sector pola súa supervivencia", explicou o xerente da Asociación Galega de Cooperativas (Agaca), Higinio Mougán, na presentación desta 'Semana en branco' que terá lugar entre mañá e o venres, tras advertir de que as mobilizacións non pretenden ser "unha agresión á cidadanía".

Os vehículos transitarán mañá e o mércores por rúas do centro da cidade da Muralla e o martes pola capital galega, se ben algúns tractores participarán nos actos previstos ante os establecementos da distribución comercial en Santiago.


Ver Tratorada xullo Lugo nun mapa máis grande
En Compostela, os vehículos chegarán dende distintos puntos das provincias de A Coruña, Lugo e Pontevedra e comezarán a concentrarse no mercado de gando de Amio ás 10.00 horas. O martes desenvolverase a xornada de tractorada polo centro da cidade dende as 10.30 horas, mentres que o mércores a protesta se trasladará a varios establecementos de LIDL, Maxi Día e Eroski-Vegalsa da capital galega e os seus arredores.


Ver Tratorada xullo Santiago de Compostela nun mapa máis grande
O xoves, os produtores lácteos realizarán unha manifestación que arrancará no mercado de gando de Amio e concluirá ante a sede da Xunta en San Caetano. Finalmente, o venres sindicatos e cooperativas celebrarán senllos actos de información aos consumidores na Praza Roxa e Porta Faxeira.

No caso de Lugo, o luns producirase a chegada de tractores á explanada do recinto deportivo do Pombal e a circulación dos vehículos nunha protesta polo centro urbano ata as 17.00 horas. As actuacións ante grandes establecementos comerciais serán o martes, mentres que o mércores volverán circular os tractores, o xoves realizarase unha manifestación a pé ata a Subdelegación do Gobierno e, xa o venres abandonarán a cidade.

Fonte: xornal.com e sindicatolabrego.com
__________________

Está claro quen manda

Por Juan Torres López 12.07.2009

Cando os banqueiros necesitan algo non hai diferenzas políticas que vallan. Descólganse uns cantos teléfonos e a mandar, que para iso estamos. Todas as descualificacións que veu realizando o Partido Popular, incluídas as últimas payasadas de Aznar sobre as causas das crises bancarias, desvanecéronse, iso si, "críticamente", cando houbo que votar no parlamento o denominado Fondo para a Reestruturación Ordenada Bancaria (FROB). O que lle convén e ía buscando a banca para facer fronte de modo sigiloso aos problemas que ela mesma creou pero cuxos custos non está disposta a pagar do seu peto.

Na miña opinión, non é unha boa resposta á opaca situación na que se atopa o noso sistema bancario.

Principalmente significa dar "mans libres" ao Banco de España e isto, aínda que se acepte como unha especie de mandamento inescusable, non é máis que a manifestación de que a nosa democracia é unha democracia limitada porque a deliberación e a participación dos cidadáns non chega onde está o diñeiro, o que significa que non teñen nada que dicir sobre as cuestións das que en realidade depende o seu benestar e as súas condicións de vida. Como explicou claramente nesta mesma páxina Vicenç Navarro o Banco de España é responsable do desemprego que sofre a nosa economía e é fácil adiviñar as consecuencias de deixar que os recursos que se supón que teñen que salvar aos bancos se apliquen a partir dos seus principios liberais.

O diñeiro do fondo é dos españois e por iso debería estar sometido ao mesmo debate e control que calquera outro recurso público e non debería porse a disposición dos banqueiros sen máis, sobre todo, porque xa puidemos comprobar ata que punto o seu comportamento é irresponsable e capaz de esnaquizar a economía.

Seguramente, España estea sendo nestes momentos o país que fixo e estea facendo un esforzo maior en relación co seu PIB para rescatar directa ou indirectamente ao seu sistema financeiro (a pesar de que a súa crise aínda non se manifestou en toda a súa crueza e extensión) e, con todo, é moi posible que sexa tamén onde a situación dos bancos abordouse con menos transparencia. Como é posible que nos quedemos tan tranquilos ou que aceptemos sen rechistar que se poñan miles de millóns dos nosos euros ao servizo da banca sen que previamente fíxose un diagnóstico do que verdadeiramente lle ocorre? E se se fixo, como é que nada diso pódese saber? Como crer que a súa situación é exemplar se ao mesmo tempo reclámanse axudas multimillonarias? E se non o é, como pór diñeiro sen coñecer as causas e aos responsables do problema, sen analizar o que poida provocar a situación cuxa solución resulta agora tan onerosa para os contribuíntes? É lóxico utilizar polas boas o diñeiro dos cidadáns para darllo a bancos ou caixas que en lugar de financiar ás empresas e aos consumidores dedícanse a abrir sucursais ou a comprar bancos noutros países, a amortizar a débeda coa que obtiveron rendibilidades altísimas, aínda que socialmente irresponsables, a movelo en paraísos fiscais, a seguir especulando nos mercados internacionais, ou, aínda que sexa só unha pura expresión simbólica pero significativa, a financiar a compra de futbolistas millonarios?

O Fondo vai dedicarse a reordenar o sistema financeiro, o que en román paladino significa que vai financiar a concentración bancaria mediante fusións e absorcións que loxicamente desexan e sempre van buscando os bancos de máis dimensión para gañar mercados (ou ata os vicerreis das caixas para seguir nas súas poltronas). Pero iso non é nada neutral. Por unha banda, esconde, como teremos oportunidade de ver, o que chaman a "despolitización" das caixas que en realidade vai supor que os intereses sociais teñan unha representación moito máis limitada.

Pódese ter a valoración que se queira do papel que tiveron as autonomías, os concellos e os partidos na xestión destas entidades. E moi posiblemente póidase concluír que non foi precisamente exemplar desde o punto de vista da transparencia nin o mellor para fomentar o desenvolvemento integral e sostible da nosa economía. Pero iso non pode levar a intervir pola porta de atrás, bordeándose as leis xerais e ata a propia Constitución.

Doutra banda, a reordenación que persegue o Fondo (ou mellor devandito, que persegue a banca) en realidade está dirixida a recapitalizar bancos proporcionando aos máis poderosos unha repartición do mercado moito máis favorable sen que teñan que fotografarse e ensinar as vergoñas acumuladas nestes anos anteriores de alegría financeira.

Ponse en marcha este proceso de concentración sen valorar previamente os efectos que vai ter sobre a competencia e sen considerar, ou polo menos sen expor publicamente, que o maior tamaño das entidades bancarias non foi precisamente unha garantía de seguridade e solvencias financeiras senón máis ben todo o contrario. O que pode provocar que con este fondo se financie precisamente unha reordenación do mercado que, sen a regulación máis estrita que é de todo punto necesaria, pode provocar a medio prazo novos problemas bancarios de maior envergadura. Un remedio, quizá, peor que a enfermidade.

E, sobre todo, ponse en marcha o Fondo e os recursos sen ter en conta o que sucedeu cos que ata agora se mobilizaron, sen previsións sobre o seu impacto real e, o que quizá sexa máis importante, sen que as autoridades monetarias dean nin un só paso decisivo e contundente para pór en marcha unha nova regulación, unha nova orde financeira que evite os males de fondo que provocaron a crise.

É natural que os bancos dean a benvida ao fondo, ao seu fondo. Eles saberán o que tiveron que facer nas reviravoltas para lograr saír da situación que crearon practicamente sen despeitearse. Pero non creo que a solución adoptada dea a necesaria seguridade financeira aos cidadáns e ás empresas. A banca volveuse a levar o gato ao auga.

Fonte: fundacionsistema.com
_________________

O Pleno aproba o novo Regulamento de Participación Cidadá de Ferrol consensuado co movimento asociativo e veciñal

Ferrol dispón dun novo Regulamento de Participación Cidadá pioneiro en Galicia Venres

O pleno aproba, por unanimidade o documento, que nace dun intenso traballo da cidadanía. A nova normativa establece novos mecanismos de participación na toma de decisións e na sua execución. A cidade dotase así dun regulamento que é de tódolos cidadáns e as cidadás.

Por unanimidade, o pleno do Concello de Ferrol aprobaba, este xoves 9 de Xullo de 2009, de xeito inicial un novo Regulamento de Participación Cidadá que sitúa á cidade na vangarda de Galicia dos procesos participativos. Un Regulamento que nace da propia cidadanía e que marcará un antes e un despois sen retorno. Suporá un cambio radical respecto ao vixente, que data de 1998, e que nacía á súa vez dunha reforma do primeiro Regulamento aprobado en 1986. Onte á tarde a cidadanía respondía masivamente á convocatoria e abarrotaba o salón de plenos para seguir o transcurso do pleno, no que tamén tomaron a palabra representantes do Grupo de Análise e Proposta (GAP): Xosé Miguel López e Xosé Manuel Mel Sanxoán. Tras a votación, un quinteto de clarinetes da Banda de Musica Ferrolá poñía o punto e final á sesión.

O proceso da segunda reforma do regulamento se poñía en marcha en abril de 2008 coa participación do tecido asociativo, axentes sociais e cidadáns a título particular. Naquel entón, se constituían tres espazos de participación. En primeiro lugar, os Foros cívicos, onde se presentaba o proceso participativo e se validaba o borrador do regulamento, que eran refrendados por máis de 70 entidades, cunha participación de 85 veciños e veciñas. Precisamente agora, resta no proceso a celebración dun terceiro foro para dar a coñecer o Regulamento final, logo da fase de achegas e poder designar así a Comisión Permanente de Seguemento dos procesos participativos. Unha comisión que cumpre un papel fundamental como avaliadora. Tamén un Grupo de Análise e Proposta (GAP), no que teñen representación 30 entidades e cidadáns individuais e que estivo a traballar en 15 sesións sobre o texto normativo. E o terceiro espazo de participación foi a Comisión Política de Seguemento, na que estiveron representados os cinco grupos políticos ao longo de todo o proceso e, unha vez validado o texto no segundo foro cívico (que data de outubro de 2008), comezaba a funcionar a través da Comisión Informativa da Área de Participación Cidadá, para a tramitación administrativa e xurídica do proceso. A maiores e a solicitude do GAP botaba a andar un cuarto espazo: as sesións de contraste entre este grupo de traballo e os cinco grupos municipais co fin de intercambiar información e coñecer os posicionamentos de todas as entidades implicadas nesta iniciativa.

Neste contexto, é destacable a excelente valoración que realizaban tódolos sectores implicados neste proceso participativo ao constituír unha “escola da cidadanía” na busca constante dun consenso. Asemade, serviu para depurar e actualizar o Rexistro de Asociacións, unha base de datos que se informatiza. E tamén servía para poñer en contacto a diversas entidades veciñais que, traballando no mesmo sector, descoñecían a realidade doutros barrios.

Cómpre lembrar que o proceso de información xurídica iniciábase o 6 de novembro de 2008, coa petición de informe á Secretaría Xeral. Inicialmente, existían discrepancias en relación ao sistema de aprobación da figura do Defensor da Cidadanía por maioría absoluta (sistema consensuado tanto pola cidadanía como polos grupos políticos, ademais do aval dos informes externos da FEMP e do Concello de Vitoria-Gasteiz). Os tres primeiros informes xurídicos da Secretaría Xeral recomendaban, nembargantes, un sistema de aprobación por maioría simple para esta figura, en base a unha interpretación da Lei de Bases de Réxime Local. Tras recibir o segundo informe aclaratorio dos Servizos Xurídicos da FEMP, a Secretaría Xeral entrega un cuarto informe xurídico non desfavorable ao sistema de aprobación por maioría absoluta desta figura. É entón cando se dá traslado á Comisión Informativa de Participación Cidadá da tramitación do expedente para a súa aprobación plenaria.

Historia do regulamento

O Concello de Ferrol aprobaba por unanimidade nun pleno extraordinario en xuño de 1986 o primeiro Regulamento de Participación Cidadá, que previamente fora refrendado por unha asemblea xeral das Asociacións Veciñais o 30 de maio dese ano. No acordo plenario se recollía que “o Concello ten a obriga de facilitar á cidadanía a máis ampla información sobre as súas actividades, fomentar a participación na xestión municipal, sexa a título individual ou asociativo, e favorecer o desenvolvemento das entidades veciñais para a defensa de intereses xerais ou sectoriais” .

Nesta normativa inicial, regulábanse órganos de participación como as xuntas de barrio rurais e urbanas, os consellos sectoriais; dereitos cidadás, como as consultas á poboación e tamén se daba luz verde ao “Rexistro Municipal de Asociacións”. E, na exposición de motivos deste regulamento precursor para as administracións locais no Estado, xa se destacaba unha idea moi vertebral para entender o obxecto daquel documento: que o Concello, como marco político-administrativo máis próximo á cidadanía, é o lugar ideal para que a democracia se poida exercer de forma directa. Ao tempo estipulaba que a democratización do concello esixe, non só a representatividade da veciñanza elixida polo pobo para a toma de decisións, senón tamén a intervención de todas e todos os cidadáns na planificación e control das actividades e políticas públicas. Así as cousas, o texto de 1986 recollía a filosofía do proceso participativo actual que xa vén lexitimado a este Pleno polo tecido social e polas forzas políticas e que hoxe comeza a dar os pasos para obter a súa legalidade e as súas garantías.

Nos anos noventa, creábase un Negociado de Participación Cidadá e unha comisión específica para a revisión do Regulamento, que se adapta á lei de administración local de Galicia de 1997. Comezaba tamén o traballo do Plan Comunitario de Caranza, como experiencia pioneira de participación cidadá. O novo texto aprobábase no pleno en setembro de 1998 (no 5º mandato da democracia). Nese contexto, poñíanse en marcha diversos consellos sectoriais (Educación, Muller, Língua, Servizos Sociais...) con certa intermitencia na súa creación e na periodicidade de sesións e iniciábanse diversos proxectos participativos como o plan de normalización lingüística (1999) ou a Axenda Local 21 (2003).

O regulamento aínda en vigor e que se vai a reformar recolle tan só como órganos de participación os consellos sectoriais e os patronatos. Non obstante,a administración debe de abrir novas canles de comunicación e de traballo conxunto coa cidadanía e crear figuras e organismos novos, que se adapten ás necesidades e demandas da veciñanza. Estes contidos foron especialmente os que se reformaron a través dun proceso participativo que se iniciaba o ano pasado e que remataba onte coa aprobacoón en pleno.

Fonte: web do Concello de Ferrol

Fotos: Susete70 e orosario-inferninho.blogspot.com

Para consultar o borrador do regulamento, prema aquí
_____________

Intervención do GAP no Pleno do Concello no que se sometía a aprobación inicial o novo Regulamento de Participación Cidadá

Achegamos a intervención do Grupo de Análise e Proposta no Pleno Extraordinario do Concello de Ferrol no que se sometía á aprobación inicial o novo Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol.

Asociacion Veciñal "Fontelonga" de Esteiro

Intervención do movimento social e veciñal de Ferrol no Pleno Extraordinario do 27 de Outubro de 2008

Un sector moi importante do movimento social e veciñal da cidade, que contribueu na elaboración do regulamento de Participación Cidadá e no Foro Cívico, decideu solicitar a súa intervención no Pleno Extraordinario do Concello de Ferrol celebrado onte, luns, 27 de Outubro de 2008, intervención que lle foi concedida, sendo Xosé Miguel López Pérez, presidente da Asociación Veciñal de Esteiro “Fontelonga ”, o encarregado de falar no Pleno en representación de nove entidades. A continuación transcribimos a declaración que se leu no citado Pleno.

Ferrol 27 de outubro de 2008.

Sr Alcalde, señoras concelleiras, señores concelleiros, veciñas e veciños de Ferrol, ¡ Boas tardes ¡.

No nome das nove entidades que solicitamos intervir neste Pleno Extraordinario do Concello de Ferrol ( AV de Ferrol Vello, AV de Caranza, AV O Rosario-Inferniño, AV de Covas, AV Prioriño, AV San Pablo de Catabois, ADEGA, Ateneo Ferrolán e AV de Esteiro- Fontelonga), queremos DEMANDAR a continuidade do proceso de participación cidadá posto en marcha por este Concello de Ferrol desde a Concellería de Participación Cidadá no presente ano 2008.

Hai máis entidades que xa nos amosaron o seu apoio como a Xunta Veciñal de Doniños, AV de Valón, AV San Salvador de Serantes, AV da Zona Centro e a Asociación Cultural “Lefre de Caldereta” e outras máis o irán facendo ó longo da semana.

Non vimos a ser portavoces de ningún grupo político, non vimos a censurar nin a atacar a ningún grupo municipal, todos eles nos merecen o maior respecto.

Vimos, exclusivamente, a que se recoñeza o traballo que vimos desenvolvendo, de maneira consensuada, desde o mes de maio na elaboración dunha ferramenta de participación cidadá: O novo Regulamento, e agardamos que hoxe non sexa o día no que no Concello de Ferrol morra ou se mate, por intereses partidarios, a participación cidadá.

DEMANDAMOS dos cinco grupos municipais o apoio ó proceso de participación cidadá e agardamos que Vostede, sr. Alcalde, faga o mesmo.

Non se converta vostede, sr Alcalde, na persoa que desde a Alcaldía de Ferrol, matou a participación do tecido asociativo da cidade na vida municipal, sería para vostede, sr Alcalde, un triste logro.

Se algún grupo municipal pretende utilizarnos no seu favor, está fondamente trabucado.

Se algún medio de comunicación, como sucedeu o sábado e o domingo, ve no noso comportamento e nas nosas demandas algún apoio á algún partido político, trabúcase moito máis.

So vimos aquí a demandar que os partidos políticos cumpran o que prometen nas campañas electorais: Gobernar para os cidadáns e as cidadás e sobre todo cos cidadáns e as cidadás.

Non vimos aquí a cuestionar a lexitimidade dos grupos municipais, nin moito menos os queremos suplantar, pero queremos que se aprobe urxentemente o Regulamento de Participación Cidadá do Concello de Ferrol, elaborado e consensuado por máis de 70 entidades asociativas e por cidadáns e cidadás a título persoal, que fomos quen, por riba das nosas moitas maneiras de ver a vida, de chegar a un documento de todos e de todas, documento que, previo informe xurídico do Secretario Municipal, foi apoiado polos grupos municipais na xuntanza que mantivemos con eles.

• Queremos que se poñan en marcha as asembleas de barrio e de parroquia.
  

• Queremos que se poñan en marcha os consellos sectoriais.
  

• Queremos que se poña en marcha o Consello da Cidade e o Valedor Veciñal.
  

• Queremos que se poida intervir nos Plenos e nas Comisións Informativas.
  

• Queremos, sobre todo, no 2009 que se poñan en marcha os Orzamentos Participativos, que unha experiencia piloto nun barrio ou parroquia ou nunha área de goberno municipal poña en marcha os orzamentos participativos.
  

Como saberán vostedes no veciño concello de Fene, vano facer con 240.000 euros, 120.000 na parroquia de San Valentín e 120.000 na parroquia de Sillobre. En Ferrol a cantidade terá que ser sensiblemente maior.

Non dubide, sr. Alcalde, de que chegaremos a un acordo de en que barrio ou en que parroquia se fai a experiencia piloto, nós sabemos e queremos o consenso e xa o temos demostrado ó longo do proceso de elaboración do Regulamento de Participación Cidadá.

Agardamos e demandamos dos Grupos Municipais, e sobre todo de Vostede sr. Alcalde, que hoxe non se aprobe un Regulamento de Administración e Goberno do Concello de Ferrol, que vaia contra o proceso participativo, nin contra o froito dese proceso o Regulamento de Participación Cidadá, deixando baleiro de contido e convertendo en papel mollado.

Se isto sucedese, sr Alcalde, se hoxe morre ou matan a participación cidadá, saiba Vostede que o tecido asociativo non imos ficar nin mudos e moito menos imos ficar quedos.

• Nós non nos pronunciamos sobre quen ten que gobernar a cidade, non é a nosa competencia.
  

• Nós demandamos a continuidade da participación cidadá na vida municipal de Ferrol.
  

• Nós tamén formamos parte da cidade e colaboramos día a día na construción da mesma, no noso tempo libre, restandoo das nosas afeccións e roubándollo ás nosa familias, con moito esforzo e de maneira gratuíta, como non pode ser doutro xeito.
  

O tecido asociativo non pode ser só o río no que pescan os partidos políticos cando conforman as súas candidaturas as eleccións municipais, non somos entidades de usar e logo tirar, somos e temos vocación de ser moito mais.

Somos o tecido asociativo máis importante e máis vivo de toda Galicia e sempre que nos deixan ou nolo piden estamos dispostos a participar co noso traballo e co noso esforzo.

Non hai moitos días, sr Alcalde, e neste mesmo Salón de Plenos do Concello de Ferrol, Vostede recoñecía o importante labor desenvolvido por moitas entidades asociativas na elaboración do Plano Estratéxico de Servizos Sociais de Ferrol, posto en marcha desde a Concellería de Benestar Social, foron moitas horas, moito traballo e moito esforzo. Que non se pretenda hoxe deixarnos mudos.

Nun sistema democrático os comportamentos ególatras, irrespectuosos e “caudillistas”, están fóra de tempo e de lugar, Ferrol non os precisa e nós nin os practicamos nin os toleramos.

Queremos, xa para rematar, DEMANDAR dos Grupos Municipais do Concello de Ferrol, que non aproben ningún Regulamento de Administración e Goberno, que limite, menosprece ou minusvalore a participación cidadá.

DEMANDAMOS para o exercicio do 2009 orzamentos participativos, cunha partida económica importante.

DEMANDAMOS a aprobación e posterior desenvolvemento do Regulamento de Participación Cidadá, elaborado, de maneira consensuada e sen ningún dirixismo político, polo tecido asociativo.

Agardamos que os cinco Grupos Municipais aposten decididamente pola participación cidadá e agardamos que Vostede, Sr Alcalde, faga o mesmo.

¡ Moitas grazas !

Enviado por:
Asociacion Veciñal Fontelonga -avvfontelonga@mundo-r.com- 10 de julho de 2009 17:42
_____________

O Pleno aproba o novo Regulamento de Participación Cidadá de Ferrol consensuado co movimento asociativo e veciñal
__________________

‘Car free’, un novo urbanismo

Por Carme Miralles Guasch
11.06.2009

Se os tempos demandan novos modelos, máis ideas e outras coordenadas de pensamento, creo interesante e útil facer un oco ás propostas que, desde distintas miradas, van perfilando un novo concepto de barrio ou ata de cidade, onde os coches non son benvidos. Non se trata de penalizar o uso da vía pública, como a famosa taxa do centro de Londres ou do aparcadoiro na rúa coas zonas azuis ou verdes das nosas cidades. Trátase de construír barrios onde non se poida circular en coche, onde a vida cotiá se desenvolva sen este dispositivo. Nun espazo onde só poden entrar algúns transportes públicos e só en contadas e especiais ocasións os privados.

Poida que algúns pensen que é unha broma de mal gusto nos tempos que corren, cando o diñeiro público destínase á compra e á fabricación de automóbiles. Con todo, tanto en EEUU como en Europa se está xestando unha certa corrente de opinión, minoritaria pero crecente, desde puntos de vista, enfoques e disciplinas científicas diversas, que conflúe en formular unha cotidianidad libre da dependencia do automóbil. Unhas ideas que van tomando forma e organizan unha tipoloxía urbana onde os espazos públicos son só para os peóns, as bicicletas e os transportes públicos. E onde as escolas, os servizos, e os lugares de traballo son accesibles con estes medios de transporte. É o que se empeza a coñecer como Car free cities.

Esta idea aliméntase desde distintos argumentos. Algúns están relacionados co medio ambiente, pois os automóbiles son os responsables do 30% das emisións de gases de efecto invernadoiro. E o cambio climático advírtenos cada día con máis urxencia do abuso dos medios de transporte mecánicos e do risco de non transformar os nosos hábitos de mobilidade. Outros argumentos están relacionados coas redes sociais que se xeran nas nosas cidades entre veciños, comerciantes e paseantes do espazo público. Unhas redes que se debilitan na medida que este se vai enchendo de coches, ruídos e fumes. Tamén desde os que apostan pola calidade de vida relacionada coa tranquilidade, as slow cities, onde o tempo se poida consumir de forma máis lenta.

Mais non todo é retórica. En Alemaña, en 2006, inaugurouse un barrio inspirado nesta nova forma de ver o urbanismo.

En Vauban, nos arredores de Friburgo, preto da fronteira con Francia e Suíza, viven unhas 5.000 persoas nunha superficie de 40 ha. A idea vertebradora do proxecto é a seguinte: os habitantes do mundo desenvolvido somos responsables do 80% da contaminación mundial; é a nosa tarefa, xa que logo, atopar respostas técnicas e ata un novo estilo de vida que nos permitan vivir segundo un modelo sostible. E parece que os habitantes deste barrio estano conseguindo. É un barrio atractivo para familias con nenos, pois máis do 20% son menores de 10 anos e a demanda de chan, especialmente para proxectos de cooperativas, superou o número de parcelas ofertadas.

Non é unha opción para todos, pero tería que ser unha opción para aqueles que o desexasen. Responsables municipais tomen nota.

Carme Miralles Guasch é profesora de Xeografía Urbana

Fonte: publico.es

Outros artigos en publico.es

Enviado por:
Alexandre Carrodeguas -republicadetraballadoras@gmail.com- 9 de julho de 2009 02:14
_____________

Iniciativa coa que persigue que o Concello de Ferrol declare o ano 2010 como “Ano Carvalho Calero”

O BNG PROPÓN QUE O 2010 SEXA DECLARADO COMO “ANO CARVALHO CALERO”

Elia Rico definiu a Carvalho Calero como un investigador libre, comprometido co seu país e non sometíbel a prebendas oficiais.

Ferrol 10 de xullo de 2010.

O grupo municipal do BNG no Concello de Ferrol presentou esta mañá unha iniciativa coa que persigue que o Concello de Ferrol declare o ano 2010 como “Ano Carvalho Calero” e que unha comisión programe as actividades que arroupen esta comemoración.

Elia Rico, concelleira do BNG, destacou a figura do profesor ferrolán do que dixo que era un investigador libre, comprometido co seu país e non sometíbel a prebendas oficiais. Ademais incidiu en que os méritos acumulados por el ao longo da súa traxectoria profesional fano merecedor desta comemoración.

O BNG defendeu esta celebración lembrando que o vindeiro ano se cumpre o centenario do nacemento e o vixésimo aniversario da morte do profesor ferrolán, e fillo predilecto do Concello.

Elia Rico argumentou que a súa cidade non pode deixar de lembrar a súa figura. Criticou a incomprensíbel negativa da RAG a adicarlle o Día das Letras a Carvalho Calero e afirmou que “emocionalmente e cerebralmente negámonos a admitir que poida haber na RAG persoas de tan pouca grandeza humana, intelectual e de integridade que sigan negándolle tal distinción”.

Grupo Municipal do BNG

MOCIÓN DO GRUPO MUNICIPAL DO BNG PARA QUE O ANO 2010 SEXA DECLARADO NA NOSA CIDADE COMO "ANO CARVALHO CALERO"

o Grupo Municipal do BNG ao abeiro da lexislación vixente apresenta para o seu debate en Pleno a seguinte MOCiÓN Exposición de Motivos:

O vindeiro ano cúmprese o centenario do nacemento e o vixésimo aniversario da morte do profesor ferrolán, e fillo predilecto deste Concello, Ricardo Carvalho Calero.

A ninguén lle son alleos os méritos acumulados por el ao longo da súa traxectoria profesional: é posuidor dunha extensa obra que abarca todos os xéneros, polo importante traballo desenvolvido no Seminario de Estudos Galegos, polo seu inquebrantábel compromiso coa nosa lingua e cultura, polo seu compromiso político e social, polo seu impulso cultural contribuindo na posta en marcha da Editorial Galaxia, por ser o primeiro catedrático de lingua e literatura galega na universidade de Santiago ou por ser membro da Real Academia Galega, son algúns dos exemplos que se poden poñer sobre el.

Recentemente a negativa da Real Academia Galega a adicarlle a celebración do Dia das letras do vindeiro ano, nunha decisión incomprensíbel a tenor da xustificación aportada por esta institución que califica de conflitivo o seu nomeamento e que deixa entrever o carácter sectario da RAG ao entrar a valorar cuestións. máis alá dos méritos lingüísticos para outorgar tal distinción, supuxo unha decepción para unha ampla parte da sociedade galega e mesmo
do Concello de Ferrol que ten abandeirado esta reivindicación.

Cremos que non podemos deixar pasar a oporlunidade da coincidencia destas dúas datas para honrar o traballo deste personaxe ilustre da nosa cidade. Durante o vindeiro ano pódese aproveitar para espallar e dar a coñecer a súa obra e que Ricardo Carvalho Calero signifique, na súa cidade natal e para os seus veciños e veciñas, algo máis que o nome dun centro cultural, dunha rúa, ou dun liceo.

Son moitas as iniciativas que se poden levar adiante: adicarlle e convertilo na figura central da vindeira edición da feira do libro, potenciar os premios o seu literarios que levan nome, espallar mediante unha unidade didactica nos centros de ensino a súa obra etc.


Por isto,
é polo que solicitamos do Pleno da Corporación a adopción dos seguintes

ACORDOS:

1.- O Pleno do Concello de Ferrol acorda declarar oficialmente o ano 2010 como &&Ano Carvalho Calero".

2.- O Concello de Ferrol acorda crear unha comisión na que entre outros~ teñan participación todos os grupos políticos da corporación de cara a elaboración dunha programación que arrupe a celebración do "Ano Carvalho Calero"

Ferrol, a 9 de xullo de 2009

asdo.- Xoán Xosé Pita Díaz
asdo.- Elia Rico Lagarón

Enviado por:
Correo electronico BNG
-bng@ferrol.es-
10 de julho de 2009 13:12
_________________

O Gaseiro 48 ten prevista a entrada na Ría de Ferrol este venres 10 de Xullo: O Comité Cidadán de Emerxencia convoca nova acción de protesta

Diante dun novo anuncio de que vai entrar na Ría, un buque gaseiro cargado con GNL-LNG, o Cheik el Mokrani, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol decideu contestar, como até agora, cunha acción de protesta.

Unha concentración sonora, de denuncia e reivindicación está convocada, desta vez ás 8 da Tarde, do Venres día 10 de Xullo, na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.

Este buque gaseiro fai o nº 48 desde que entrou o nº 1 en Maio de 2007. Non podemos quedar indiferentes ante semellante irresponsabilidade, pois se a propia presencia de REGANOSA no corazón da nosa Ría, xa de por si é un perigo, a entrada dun buque cargado con GNL-LNG pola angosta Ría e todo o operativo de maniobra e descarga, aumenta o perigo e a inseguridade para as miles de persoas que moramos na contorna.



O movimento opositor a REGANOSA que nos mobilizamos ao redor do Comité Cidadán de Emerxencia, seguiremos loitando contra o despropósito gasístico, até conseguir o seu desmantelamento. Non pode ser que uns ricos e poderosos, utilizando a corrupción política e económica, se saían coa súa, instalando unha planta de gas cun potencial tan destructivo á beira das nosas casas, centros de traballo, ensino, saúde, lecer, ...

Hai uns día producia-se un accidente na estación de tren da cidade italiana de Viareggio, onde descarrilou un comboio que transportaba cisternas cargadas con Gas de Petróleo Licuado [GPL]. Un accidente de dúas cisternas causou 16 mortes, varias decenas de ferid@s e máis de 1.000 persoas evacuadas, imaxinaros o potencial destrutor da planta regasificadora de Reganosa e un buque gaseiro cargado con GNL dentro da Ría.

A loita contra contra Reganosa sigue en todos os frentes: no xudicial e administrativo; no da comunicación, información e formación á cidadanía; no da mobilización; ... é por iso polo que este Venres nos concentraremos en Ferrol, e o vindeiro 23 de Xullo, marcharemos até Mugardos desde o Parque "Carmelo Teixeiro" de Caranza, na IIIª Marcha a Pé a Mugardos, onde terá lugar o II Festival contra a Planta de Gas que se celebrará no Parque dos Carneiros.

Caracteristicas do buque:
Nome.- Cheik el Mokrani - Capacidade.- 75.000 m3 - Eslora.- 220 m - Manga.- 35

¡PLANTA DE GAS FORA DA RÍA ¡

Baseado na información enviada polo:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
9 de julho de 2009 14:25

Comité Cidadán de Emerxencia
para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org

_____________

Resposta cunha acción mundial ao Cume dos G-8 que se celebra en L'Aquila - Italia

Unha vez máis os xefes de estado e de goberno do G-8 reunen-se, nesta ocasión para un cume dedicado á "crise global", na que tomarán decisións sobre políticas globais vinculadas co desenvolvemento, o medio ambiente, a educación, a guerra ou a paz. O lugar L'Aquila, Italia. As datas son: do 8 ao 10 de xullo.

Desde diversas redes sociais estan-se convocando mobilizacións e accións descentralizadas tanto en distintas cidades italianas, como noutros lugares de Europa. O próximo día 10 de Xullo está convocada unha manifestación internacional contra o G-8.

Nos últimos días estase producindo unha escalada represiva preventiva, numerosos rexistros e detencións de estudantes e militantes anarquistas. Estímase que ao redor de 2.500 militares vixían a zona do cume.



Na Galiza van ter lugar mobilización, o Xoves 9 de Xullo en Pontevedra, Vigo, Ponteareas, Lugo, Compostela, Ourense, A Coruña, ...

[+info en Nodo50 e na Ra!-Rede Galega AntiCapitalista]
_____________________

Greenpeace denuncia que máis da metade dos espazos naturais protexidos da costa están ameazados

Greenpeace publicou onte 7 de Xullo, o seu Informe sobre a situación da costa no Estado "Destrución sen Reservas", dedicando 30 páxinas do mesmo a Galiza, informe que podes consultar e mesmo baixa-lo en formato -pdf- do seu servidor cun só clic ou acceder ao mesmo de forma interactiva.

Por primeira vez en todo o territorio do Estado analizáron-se 233 espazos litorais protexidos. Deles, 120 están acosados polo urbanismo, as infraestruturas ou a contaminación.

Greenpeace presenta a novena edición do informe "Destrución custe o que custe". Por primeira vez no Estado Español, analizouse a situación de 233 espazos litorais protexidos, repartidos nos máis de 8.000 quilómetros de litoral. O informe pon de manifesto que nin sequera os Espazos Naturais Protexidos [ENP] da costa, supostamente amparados pola lexislación, están a salvo da destrución do litoral que imperou os últimos anos. Máis da metade, 120, sofren algún tipo de ameaza por urbanismo, infraestruturas ou contaminación.

As cifras do informe constatan como o desenvolvemento inmobiliario consumiu inxentes cantidades de recursos naturais insubstituíbeis, acosando ao pouco territorio virxe que queda no litoral. Estado e comunidades autónomas son responsábeis dun desenvolvemento urbanístico depredador, cualificado mesmo polo Banco de España como "economía suicida". Os casos de corrupción urbanística seguen sendo unha constante na práctica totalidade das comunidades autónomas costeiras. O informe tamén realiza un detallado estudo dos graves problemas de contaminación presentes

"Poida que a declaración dun espazo protexido sírva-lles aos políticos para por-se medallas sobre a súa aposta por salvar a costa. Pero cando, anos despois, descobren que esa protección é incompatíbel con algún proxecto urbanístico, intentan saltar-se a norma que eles mesmos elaboraron, convertendo a estes espazos en 'parques de papel', en papel mollado", declarou Pilar Marcos, responsable da campaña de Costas de Greenpeace.

A situación en Galiza

Até época moi recente, en toda a historia dos 86 municipios da costa galega construíron-se 816.000 vivendas. Agora, os concellos están recalificando chan para poder edificar outras 680.000 máis en só 13 anos.

Galiza, con 17 Espazos Naturais Protexidos [ENP] ameazados aínda que, na teoría, a Xunta recoñece que ten máis da metade da súa costa protexida. Pero de nada serve protexer baixo un marco legal se, como no caso dos ENP da Costa da Morte, preténdese construír unha piscifactoría de 300.000 metros cadrados, en pleno espazo protexido que forma parte da Rede Natura 2000 europea.

Galiza posúe 1.698,6 quilómetros de costa, dos cales 889 están preservados baixo algunha figura de protección, é dicir o 52,3% do seu litoral está protexido.

Principalmente son espazos da Rede Natura 2000 que distingue as contornas naturais máis valiosos da Unión Europea. Logo de Cataluña (57,8%), é a segunda Comunidade Autónoma con máis costa protexida, polo menos sobre o papel.

As afeccións e ameazas directas aos espazos naturais costeiro-marítimos de Galiza son incontábeis. Aos poucos, o formigón e o cemento van gañando terreo a espazos de indubidábel valor, non só ambiental, polos bens e servizos que provén, senón tamén económico, porque dun bo estado ambiental dependen directamente moitas familias, xa que é nos esteiros e augas costeiras onde se reproducen e recrutan un sinnúmero de especies comerciais pesqueiras.

De nada serve protexer a costa baixo un marco legal se esa normativa non se pon en práctica.

Sobre estes espazos supostamente protexidos crúzan-se unha maraña de Plans (de acuicultura, de portos, eólicos...) iniciados algúns fai máis dunha década e que supeditan as infraestruturas e un mal entendido crecemento económico de Galiza sobre o valor real dos Espazos Naturais Protexidos [EPN].

• Baixar o Informe sobre Galiza de 30 páxinas en formato -pdf-:
  Informe "Destrución a toda costa" 2009 - Galiza
  

• Enlace co informe intereractivo:
  Informe "Destrución a toda costa" 2009 - Galiza
  

• Informe completo en:
  Destrución Sen Reservas - 2009

Fonte: greenpeace.org
____________

Zelaya: "Costa Rica será unha plataforma para a saída de autoridades de facto e retorno do goberno lexítimo"

Zelaya afirmou que "Honduras está paralizada e baixo réxime represor"

"Non estamos facendo unha negociación hai cousas que non son negociables (...) Mal faría o seu servidor de ir negociar o que ao meu non me compete, non vou traizoar os meus principios'', dixo Zelaya.

O presidente lexítimo de Honduras , Manuel Zelaya, asegurou este martes desde Wáshington que o acordo alcanzado coa chanceler estadounidense, Hillary Clinton e co presidente de Costa Rica, Oscar Arias, non é unha negociación, senón unha "plataforma para a saída das autoridades de facto e retorno do goberno lexítimo".

Durante unha roda prensa o presidente indicou que: "Non estamos facendo unha negociación hai cousas que non son negociables (...) Mal faría o seu servidor de ir negociar o que ao meu non me compete, non vou traizoar os meus principios".

Así mesmo, agregou que a aceptación por parte do seu goberno da interlocución do presidente de Costa Rica, Oscar Arias, é unha decisión que goza do seu respaldo e é aceptada por Estados Unidos e polas autoridades de facto hondureñas.

Zelaya afirmou que "o pobo hondureño comparou o que é un presidente demócrata e o que é un réxime represivo, que está achandando vivendas e violentou todo o sistema de soberanía popular que é un atentado contra a constitucionalidade".

O mandatario dixo que a paz en pasa polo restablecemento do goberno lexítimo, "os presidentes non somos xuíces representamos ao Estado e ao pobo".

Agregou que a súa postura non significa deixar só ao pobo no seu reclamo, senón máis ben representa a procura dunha saída á situación creada polos poderes públicos que o pasado domingo 28 de xuño secuestrárono, sacaron pola forza de e obrigárono a viaxar a Costa Rica.

Dirixiuse ademais ao seu pobo, ao que lle dixo: "teñen que manterse na loita para que poida ser respectada a súa opinión, sempre loitando é que alcanzamos os nosos dereitos civís", dixo e referiu que a loita polos procesos de participación en non "será fácil".

Máis cedo, a chanceler estadounidense Hillary Clinton anunciou, logo de reunirse con Zelaya, que este aceptara a mediación de Arias para retomar o fío constitucional.

Mencionou que se acordou habilitar un "mecanismo de diálogo entre as partes" discordantes de Honduras , que teña como mediador a Árias.

En rolda de prensa desde o Departamento de Estado en Wáshington, a funcionaria explicou que a proposta foi aceptada polo propio Zelaya e tamén polo presidente de facto hondureño, Roberto Micheletti, con quen se comunicaron por teléfono.

Destituído embaixador de en EE.UU.

Noutra parte do seu encontro coa prensa, Manuel Zelaya informou que destituíu ao embaixador de Honduras en Estados Unidos, Roberto Flores Bermúdez, por haberse encartado ao golpe de estado que o derrocou fai case dúas semanas.

O embaixador será substituído por Enrique Raíña e mentres se axilizan os procesos de aceptación por parte do goberno estadounidense, a embaixada quedará a cargo de Rodolfo Pastor.

"O embaixador está sendo substituído porque se encartou a un golpe de estado que atropela os dereitos da sociedade", afirmou Zelaya.

Ademais, o Xefe do Estado centroamericano informou que viaxará esta noite a Costa Rica para iniciar as conversacións que lle permitan retomar o fío constitucional na nación onde foi lexitimamente electo.

Polo seu lado, o presidente costarriqueño, Oscar Arias, confirmou este martes que Zelaya e o gobernante de facto Roberto Micheletti chegarán a Costa Rica para iniciar o xoves na súa casa un diálogo para restituír a orde constitucional.

09.07.2009

Fonte: teleSUR-Pl-AFp/jp -MM
Foto: teleSUR

Lea máis sobre Golpe de Estado en Honduras
_______________