E se outros sindicatos fixesen o que os controladores para loitar contra os recortes e as privatizacións en tempo de crises?

[Membro de Unidad Militar de Emerxencia en Barajas. Foto: Bernardo Pérez]

O desafío dos controladores aéreos paralizou o pasado venres o tráfico aéreo no Estado español. Isto supuxo un feito sen precedentes na democracia española coa declaración do Estado de Alarma e a militarización das torres de control.

Os controladores pasaban desa forma a depender dun coronel e se non se presentaban ao seu traballo ou se presentaban, pero non o realizaban, podían ser acusados de sedición e xulgados polo código penal militar que establece penas de cárcere para ese delito. Dese xeito o Goberno conseguiu que durante a ponte máis longa do ano, os controladores regresasen aos seus postos de traballo e o tráfico aéreo volvese aos poucos á normalidade.

Os controladores son considerados un colectivo de traballadores privilexiados cun soldo medio de 240 mil euros ao ano, é dicir, 20 mil euros ao mes. Un soldo máis alto que a media dos controladores europeos que cobran 110 mil euros ao ano. O Goberno di que non tolerará os privilexios dese colectivo, pero hai que recordar que eses privilexios foron outorgados e mantidos por Gobernos.

AENA, a entidade pública, aínda que o Goberno acaba de anunciar a súa privatización, de Aeroportos Españois e Navegación Aérea, critica a menor produtividade dos controladores españois con respecto aos europeos.

Os controladores quéixanse dos decretos do Goberno aumentando as súas horas laborais. César Cabo é o Portavoz da Unión Sindical de Controladores Aéreos.

O Goberno dixo que o estado de alerta durará 15 días e que os españois poderán viaxar con normalidade durante os Nadais.

Pero buscando reflexións críticas a todo o sucedido, algúns analistas estiman que, deixando ao carón os elementos máis obvios -desproporción absoluta da protesta, afección masiva á cidadanía, militarización inédita do tráfico aéreo-, cabe preguntarse quen gañou e quen perdeu nesta refrega, porque quizais esta reflexión ofreza moitas pistas para iluminar o ocorrido.

O plante sorprendeu pola súa dimensión e impacto, pero non pola súa realización. Representantes dos controladores levaban semanas ameazando publicamente con que estaban concluíndo a súa cota de horas de traballo anual e deixarían os seus postos cando o esgotasen. O Goberno español coñecía esta situación e sabía ademais que o decreto aprobado o venres, en véspera da ponte festiva, sería entendido por este colectivo extremadamente corporativista como unha provocación definitiva. A pesar diso, decidiu aprobalo.

Curiosamente, ao mesmo tempo validaba un novo paquete de recortes sociais e privatizacións pola crise, coa supresión do subsidio de 426 euros aos parados de longa duración como medida máis sanguenta. Tres días despois, o conflito aéreo que inevitablemente copou toda a información fixo que o Goberno español non só salga indemne desta nova agresión ás clases baixas, senón que apareza ata como defensor dos intereses do groso da cidadanía ao conseguir que os controladores volvan aos seus postos, aínda que fose manu militari.

Parece claro que quen realmente perdeu son os máis de 600.000 afectados. Tamén os controladores que non mediron as súas forzas, nin ante a sociedade nin ante o Goberno. Pero non son os únicos. Por exemplo, os sindicatos estatais quedan baixo sospeita: as súas réplicas a recortes sociais moi graves e que si afectan a unha gran masa cidadá non chegaron nin de lonxe ao impacto do plante dun sector vip e minúsculo como o dos controladores. Nunca crearon "estado de alarma".

Outros, como o Colectivo Laboro de asesoramento para traballadores, pregúntanse e se todos fixesen como os controladores? Este colectivo sinala que o Goberno acaba de estrear o "Estado de Alarma" ante o que realmente temen: unha mobilización.

Aquí o que lles importa de verdade non é que os controladores aéreos sexan ou non uns "privilexiados". O que lles importa é que están unidos. O Colectivo Laboro pregúntase que pasaría se mañá puxésense de baixa ou non traballasen TODOS os camioneiros de España? E os limpadores? E os condutores de autobuses? E os dependentes do comercio? E os profesores? E os médicos? E os vixiantes e gardas xurados? E os informáticos? E os electricistas? Todos eles realizan funcións das que dependen servizos esenciais. Teñen privilexios intolerables? Os militarizarían tamén? Sería sedición? Porían a un Coronel en cada Centro Comercial? Que pasaría se os mobilizados estivesen unidos como os controladores? Pódenos despedir a todos?

Iso é o que de verdade queren impedir empezando polos controladores. Que todo siga máis ou menos como está é o único e verdadeiro obxectivo esencial que están perseguindo nesta crise. Non hai que mirar o dedo, senón a Lúa á que sinala. Non hai que ver as árbores, senón o bosque.

A única forma que tiveron de vencer, de momento, aos controladores foi a militarización, é dicir a ameaza directa con penas de prisión. Como nos bos tempos. Non se supón que traballar en España é libre? Non se supón que se non traballas despídenche e xa está? É que vai ser obrigatorio traballar en España baixo as súas condicións? Ata onde van chegar? Que ninguén dubide, di o colectivo Laboro, que van chegar ata onde faga falta. Esaxerado? Fai 48 horas parecía unha película de Harrison Ford que o Goberno militarizara os aeroportos e que en España se volvese a falar de delito de sedición; ollo, presuntamente cometido non por militares nin policías... senón por traballadores.

Fálase dos "intolerables privilexios" dos controladores. Pero ninguén se pregunta como que intolerables? Eses privilexios non están nalgunha normativa que alguén asinou? Hai leis ou convenios vixentes intolerables? Por que son intolerables os soldos dos controladores, pero non o son os soldos de moitos banqueiros, cargos políticos e dirixentes de grandes empresas, que son moi superiores en moitísimos casos?

Fonte: masvoces.org

06.12.2010


Audio publicado en Más Voces : www.masvoces.org

Enviado por:

Damch GZ

-damchgz@gmail.com-

9 de dezembro de 2010 20:36

_____________________________

A mantenta do "rescate" de Irlanda; Roubos e silencios clamorosos

Por Juan Torres López
09.12.2010

Acábase de anunciar que o préstamo que recibirá Irlanda para tapar os buracos dos bancos e financiar a débeda que causou a política neoliberal dos últimos anos terá un interese do 5,8%.

Días atrás descubrimos que a Reserva Federal de Estados Unidos repartiu, en máis de 21.000 operacións secretas desde decembro de 2007 a xullo de 2010, máis de 3,3 billóns de dólares a un interese do 0,25% a grandes entidades financeiras e empresariais de todo o mundo. Dese auténtico agasallo beneficiáronse bancos como Goldman Sachs, Citibank, JP Morgan Chase, Morgan Stanley, Merrill Lynch, Bank of America, Bear Stearns, Royal Bank of Canada, Scotiabank, Barclays Capital, Bank of Scotland, Deutsche Bank, Credit Suisse, BNP Paribas, Societe Generale, UBS, Bayerische Landesbank, Dresdner Bank, Commerzbank, Santander, BBVA; e multinacionais como Xeral Electric, Caterpillar, Harley-Davidson, Verizon, McDonald?s, BMW, ou Toyota. Algunhas delas nin sequera o devolveron (as listaxes pódense ler aquí e máis información e comentarrios sobre isto aquí).

Tamén sabemos que desde a metade de 2009 o Banco Central Europeo está proporcionando liquidez, tamén case regalada, ao 1%, aos bancos privados. Co diñeiro que reciben, por certo, compran a débeda dos estados a un tipo máis elevado gañando miles de millóns grazas á xenerosidade das nosas autoridades monetarias e ao mesmo tempo aproveitan para extorsionar aos gobernos para obrigarlles a adoptar políticas que lles faciliten aínda máis a obtención de beneficios.

Aos bancos que afunden as economías ou ás grandes multinacionais que dominan o mundo préstanlle o diñeiro ao 0,25% ou ao 1%.

Ás pequenas e medianas empresas que crean riqueza ou aos consumidores estáselles prestando (se o conseguen) ao 8% ou ao 11% e aos gobernos, é dicir, aos pobos como o irlandés que han de pagar a factura dos bancos internacionais, o diñeiro préstase ao 5,8%.

A min paréceme que todo isto, o que fixo a Reserva Federal á marxe do seu goberno e o que está facendo o Banco Central Europeo só ten un nome: é un roubo á cidadanía. Que outro pode ter o darlle o diñeiro practicamente regalado a quen crearon os problemas e ao 6% ou máis a quen agora teñen que solucionalos?

Recoñezo que me ferve o sangue cando coñezo estes datos, aínda que recoñezo que me sinto case peor cando comprobo que permanecemos calados ante un atropelo e unha imoralidade tan grandes. Como é posible que os sindicatos, os partidos, os movementos sociais, as organizacións cidadás e a inmensa maioría das persoas sinxelamente honestas de calquera ideoloxía permanezan en silencio ante todo isto?

[*] Juan Torres López, Granada -1954-, Doutor en CC. Económicas e Empresariais, exerce na Universidade de Sevilla como catedrático de Economía Aplicada do Departamento de Teoría Económica e Economía Política. Escritor, investigador, analista de política económica e activista social. Manten unha páxina web (Ganas de Escribir: www.juantorreslopez.com) e coordena a páxina web dedicada a información económica www.altereconomia.org

Enviado por:

Ganas de Escribir

-juantorres@uma.es-

9 de dezembro de 2010 14:13

________________________

Hoxe, Xoves 29 de Novembro, en Ferrol, presentación do libro, de Julián Delgado Aguado, "Morrer polo Sáhara"

Este Xoves, 9 de Novembro de 2010, ás 8 da tarde, na Galería Sargadelos de Ferrol, presentación do libro: "MORRER POLO SAHARA"

Presenta:

Nuria Fernández (Directiva de Fuco Buxán)

Interveñen:

Julián Delgado Aguado (Autor)

Santiago Jiménez (Catedrático de Geografía e Historia da Universidade de Santiago)

Novela desenvolvida no escenario histórico da descolonización do Sahara (1970- 1975). O texto non deixa de ser unha novela o que o converte nunha mestura de realidade e ficción e, polo tanto, non se pode tomar o relato como fiel reflexo da historia da descolonización. Nos casos en que Julián Delgado utiliza os nomes de personaxes reais, os feitos son históricos, así foron recollidos polas fontes consultadas ou ben a través de testemuños recollidos polo propio autor. Os personaxes de ficción son fiel reflexo daqueles que protagonizaron aquel feito histórico, procurando facelos o máis verosímiles posibles tendo en canta a experiencia persoal de Delgado naquel Territorio e os testemuños de compañeiros que viviron directamente estes acontecementos. Respectáronse os nomes de autoridades, líderes saharauís, operacións militares e lugares, que xunto cos feitos históricos, axudarán ao lector a entender e situarse mellor na acción.

--
fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es

Información baseada na enviada por:

Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol

-fucobuxan@gmail.com-

3 de dezembro de 2010 19:48
________________________

Manifesto Sindical Unitario en apoio das e dos traballadores do "Souto de Leixa" e contra a privatización da xestión do Centro - E peche na sede do PP en Ferrol

O pasado día 3, deste mes de Decembro, produciu-se unha boa nova, as unións comarcais de tres centrais sindicais asinaban un Manifesto Sindical Unitario en apoio das e dos traballadores do "Souto de Leixa", así como das familias de usuari@s e d@s propi@s usuari@s, e contra a privatización da xestión do Centro. A defensa dos postos de traballo dos centros "Terra de Ferrol" e "Souto de Leixa", torna-se unha reivindicación fundamental das centrais sindicais asinantes, mais a defensa de que os servizos sociais públicos, segan sendo de titularidade pública e mantendo a súa xestión en mans públicas, forma tamén parte destas reivindicacións tan importantes que o colectivo de traballadoras e traballadores levan máis de dous meses defendendo tan consecuentemente. Desde Ártabra 21 non temos máis que aledar-nos por este comezo do entendimento de que a unidade sindical e de clase, é un principio imprecindíbel para combatir as políticas do Capital e vencer ao neoliberalismo, neste caso na súa versión monicreque na Xunta de Galicia, gobernada nesta lexislatura pola dereita populista. Agardemos que non sexa tarde para paralizar o proceso de privatización, dado que xa pasaron dous meses e medio, desde que o goberno do PP na Xunta de Galicia anunciara, en rolda de prensa, a privatización da xestión do citado Centro de Atención a Persoas con Discapacidade Intelectual -para maiores de 21 anos de idade.

Manifesto das centrais sindicais

Manifesto das Confederacións Sindicais Comarcais de CIG, UGT e CCOO sobre a privatización da xestión pública do Centro Souto de Leixa

Os representantes comarcais de Ferrol das Confederacións de CIG, UGT e CCOO manifestamos a nosa oposición a privatización da xestión da atención ás persoas con discapacidades psíquicas e outras asociadas que, no momento actual e desde hai moitos anos, están a seren atendidos no Centro de Educación Especial Terra de Ferrol.

Os xestores actuais da Administración galega téñense embarcado nunha carreira de renuncias á xestión directa das súas obrigas de tutela, auxilio e apoio ás persoas necesitadas dunha especial cobertura social. Para iso iniciaron unha política de apertura da xestión dos servizos sociais esencias ás empresas privadas, poñendo a satisfacción desas necesidades ao servizo do beneficio das empresas privadas.

As razóns para a nosa oposición están ben definidas:

1. Estamos diante dunha posición apriorística, fundamentalista, a prol das bondades do mercado e en contra da xestión pública dos servizos tamén públicos. Non existe ningún fundamento, nin na práctica ata agora desenvolvida, nin nos estudios académicos realizados, que xustifiquen esa defensa ultra das bondades do mercado con respecto á xestión pública. Si existen múltiples prexuízos sobre este tema, prexuízos mantidos e fomentados a pesar de que a experiencia nos indica que a xestión pública dos servizos esenciais á comunidades é unha garantía da súa calidade e, sobre todo, da súa neutralidade económica.

Non se prestan só aos mellor situados socialmente. Tampouco se establecen discriminacións en función da renda individual de cada un dos asistidos. Estes prexuízos favorecen as posicións daquelas empresas que ven que poden obter beneficios inmediatos acudindo aos concursos que as Administracións convocan. Tal e como están as cousas non podemos senón preguntarnos cal é o pago que as empresas beneficiarias realizan a cambio de poder entrar no xogo de repartirse os fondos públicos destinados a servizos sociais.

2. Doutro lado, a decisión de privatizar esta xestión implica a supresión de decenas de postos públicos existentes na nosa comarca. Postos que están a ser ocupados por persoas en precario pero que eran e son susceptibles de consolidar e estabilizar. Postos que, en última instancia estaban abrigados por un convenio e polo Estatuto básico dos empregados públicos. Elimínanse eses postos e créanse algunhas decenas menos en condicións peores que as que tiñan os suprimidos. Onde había precariedade seguirá a habela, pero ademais aparecerán as sobrexornadas, os despedimentos improcedentes, e outros males presentes en boa parte do tecido empresarial, sobre todo naquel que está moi maioritariamente feminizado.

3. O respecto pola xestión pública dos servizos sociais é un elemento clave á hora de asegurar a súa calidade. A estas alturas todos somos conscientes das disfuncións que poden causar os mercados cando actúan sen control, desreguladamente. Tamén todos somos conscientes de que non todos perdemos o mesmo nesa situación. Mesmo hai que obtén fabulosos beneficios. As Administracións públicas están obrigadas a garantir que unhas liñas de accións social que aseguren a cobertura das necesidades sociais esenciais. De ningún xeito deben poñer estas en función dos negocios privados.

4. Finalmente, estamos convencidos de que non son posíbeis uns servizos públicos de calidade sen unha forte presenza do sector público nesa área de actividade. A pretensión de que estes servizos se desenvolvan mediante empresas que atendan esencialmente ás sinais dos mercados, é dicir, beneficios inmediatos, ameazas de perdas ou realización das mesmas, é, por un lado, unha falsificación da realidade porque esas empresas se aseguran de ter a cobertura necesaria das Administracións para que o seu negocio nunca dea perdas. Pola outra parte, elimina unha referencia estritamente necesaria, a da actividade pública que non se guía polo beneficio senón pola valoración acaída de necesidade social á que obedece ese servizo.

É por todo isto que rexeitamos a privatización da xestión do servizo público no centro Souto de Leixa, expresamos a nosa solidariedade cos traballadores e traballadoras afectados, tamén cos usuarios e usuarias que van ver radicalmente modificados os principios de actuación que ata agora estaban a ser desenvolvidos para atendelos e chamamos a máis ampla mobilización en defensa duns servizos públicos de calidade.

Ferrol, 3 de decembro de 2010.

[02.12.2010 - Peche  do persoal do "Souto de Leixa" na sede do PP de Ferrol - Foto: CIG]

Persoal do Souto de Leixa péchase na sede ferrolá do PP contra a privatización do centro

Traballadores e traballadoras do centro Souto de Leixa e sindicalistas da CIG pecháronse o xoves, 2 de Decembro de 2010, pola tarde na sede do Partido Popular de Ferrol, nunha nova acción de protesta pola privatización do centro asistencial que a Xunta está a levar a cabo e que pon en perigo tanto a cualidade do servizo como a continuidade dos empregos.

O persoal, que foi atendido polo responsábel local do PP, prosegue así co calendario de mobilizacións iniciados dende que a Xunta anunciou a súa intención de privatizar o centro asistencial, pondo en perigo os postos de traballo e a cualidade dun servizo público que atende a persoas con discapacidades psíquicas.

Dende o colectivo de traballadores/as volveuse a instar Xunta para que garanta a continuidade da xestión pública do centro "Souto de Leixa" no proceso de segregación e posta en funcionamento, mantendo os postos de traballo da totalidade do cadro de persoal adscrito ao Centro de Educación Especial "Terra de Ferrol", na súa condición de empregados públicos, e garantindo a calidade asistencial aos usuarios e usuarios, do mesmo xeito que se viña facendo até o de agora.

O persoal, que foi atendido polo responsábel local do PP, prosegue así co calendario de mobilizacións iniciados dende que a Xunta anunciou a súa intención de privatizar o centro asistencial, pondo en perigo os postos de traballo e a cualidade dun servizo público que atende a persoas con discapacidades psíquicas.

Dende o colectivo de traballadores/as volveuse a instar Xunta para que garanta a continuidade da xestión pública do centro "Souto de Leixa" no proceso de segregación e posta en funcionamento, mantendo os postos de traballo da totalidade do cadro de persoal adscrito ao Centro de Educación Especial "Terra de Ferrol", na súa condición de empregados públicos, e garantindo a calidade asistencial aos usuarios e usuarias, do mesmo xeito que se viña facendo até o de agora.

Fonte: Avantar
_________________

Enlaces relacionados:

Ártabra 21: A Administración é como unha grande apisoadora que todo o esmaga - SOS "Souto de Leixa": na defensa dos postos de traballo, na defensa dos servizos sociais públicos, non permitamos a privatización da súa xestión

Ártabra 21: Reportaxe sobre a Manifestación contra a privatización do centro "Souto de Leixa", celebrada en Ferrol o pasado Sábado 20 de Novembro

Ártabra 21: Concurrida manifestación en Compostela contra a privatización do "Souto de Leixa" - Este Sábado 20 de Novembro, a manifestación será en Ferrol

Ártabra 21: Manifestación en Compostela, o 17 de Novembro, contra a privatización do "Souto de Leixa"

Ártabra 21: Privatización ao pé da casa

Ártabra 21: Solidariedade da CIG Aministración - Ferrol co persoal do "Terra de Ferrol" - "Souto de Leixa" e alerta sobre a vaga de privatizacións desenvolvidas e na axenda do Partido Popular

Ártabra 21: Non á privatización do Centro "Souto de Leixa" - Os servizos públicos non deben ser un negocio
_______________________

Irlanda debería 'facerse unha Arxentina'

Dean Baker [*]
06.12.10

Cando un bombeiro ou un equipo médico realizan un rescate, resulta que a persoa que é obxecto do mesmo adoita mellorar. Menos está claro isto cando o rescatador é o Banco Central Europeo (BCE) ou o Fondo Monetario Internacional (FMI).

Irlanda experimenta na actualidade un desemprego do 14,1%. Como resultado de condicións de rescate que esixirán máis recortes do gasto público, así como un aumento dos impostos, é case seguro que se incremente a taxa de desemprego. É probable que os irlandeses se pregunten que pasaría se non os rescataran.

O dano inflixido a Irlanda polo BCE/IMF é completamente innecesario. Se o BCE se comprometese a pór a disposición de Irlanda préstamos a baixas taxas de interese, un mecanismo enteiramente ao alcance das súas facultades, entón Irlanda non tería ningún problema orzamentario grave. A inxente proxección do seu déficit provén primordialmente da combinación dos custos dos altos intereses sobre a súa débeda e o resultado de operar a niveis de rendemento económico que están moi por baixo do pleno emprego, resultados ambos os que poden cargarse en boa medida á conta do BCE.

Paga a pena recordar que o goberno de Irlanda foi un modelo de probidade fiscal antes do derrube económico, lograra un superávit considerable nos cinco anos anteriores ao comezo da crise. O problema de Irlanda non era desde logo de control do gasto público; foi un sistema bancario imprudente o que fomentou a enorme burbulla inmobiliaria. Os xenios económicos do BCE e o FMI ou non souberon ver a burbulla ou non pensaron que valese a pena mencionala.

O fracaso do BCE ou o FMI para adoptar medidas que freasen a burbulla antes da crise non infundiu modestia ás institucións financeiras internacionais á hora de aplicar man dura para impor as condicións de hoxe. O plan consiste en impor unha ríxida austeridade, o que esixe que boa parte da man de obra irlandesa sufra o desemprego en anos vindeiros como resultado do fracaso dos seus banqueiros e do BCE.

Aínda que con frecuencia afírmase que estas institucións non son políticas, hai que ter encefalograma plano para crerse isto. A decisión de que paguen as e os traballadores irlandeses, xunto aos de España, Portugal, Letonia e outros lugares, pola temeridade dos banqueiros dos seus respectivos países é enteiramente política. Non existe ningún imperativo económico que afirme que deben pagar os traballadores; trátase dunha decisión política imposta polo BCE e o FMI.

Isto debería constituír un enorme sinal de alerta para os progresistas e, en realidade, para calquera que crea na democracia. Se o BCE pon condicións ao paquete de rescate, será moi difícil que un goberno elixido en Irlanda lle dea a volta a estas condicións. Dito doutro xeito, as cuestións sobre as que poderán decidir é probable que sexan de importancia trivial en comparación coas condicións impostas polo BCE.

Non hai ningún argumento serio a favor dun banco central ao que non poida considerarse responsable. Aínda que ninguén espera ou desexa que o parlamento se ocupe das minucias da xestión da política monetaria, o BCE e outros bancos centrais deberían considerarse suxeitos a responsabilidade ante os organismos electos. Sería interesante ver como poden xustificar os seus plans para someter a Irlanda e outros países a un desemprego de dúas cifras en anos vindeiros.

A outra cousa que non ha de esquecerse é que ata un país relativamente pequeno como Irlanda dispón doutras opcións. Concretamente, deberían abandonar o euro e suspender os pagos da débeda. Apenas se se trata da mellor opción para empezar, pero se a alternativa é un período indefinido de desemprego de dúas cifras, entón deixar o euro e suspender pagos parece algo moito máis atractivo.

O BCE e o FMI insistirán en que este camiño leva ao desastre, pero a súa credibilidade neste punto é case nula. Existe un precedente obvio. No ano 2001 o FMI empuxou a Arxentina a aplicar medidas de austeridade aínda máis rigorosas. Do mesmo xeito que Irlanda, Arxentina tamén fora o mellor exemplo da cuadrilla neoliberal antes de meterse en dificultades.

Pero o FMI pode virar rapidamente. O seu programa de austeridade rebaixou o PIB en case un 10% e impulsou a taxa de desemprego ata chegar ás dúas cifras. Para finais de 2001, xa lle resultaba politicamente imposible ao goberno arxentino avenirse a unha maior austeridade. Por conseguinte, rompeu o vínculo supostamente irrompible entre a súa moeda e o dólar e suspendeu os pagos da débeda.

O efecto inmediato consistiu en facer que a economía empeorase, pero para a segunda metade de 2002, a economía volveu crecer de novo. Foi ese o comezo de cinco anos e medio de sólido crecemento, ata que a crise económica mundial cobrouse finalmente o seu tributo en 2009.

O FMI, mentres tanto, fixo todo o que puido para sabotear a Arxentina, que chegou a ser coñecida como "a palabra A". Utilizou ata proxeccións falsas que de forma sistemática minusvaloraban nas súas predicións o crecemento de Arxentina coa esperanza de socavar a confianza. [1]

Irlanda debería estudar as leccións de Arxentina. Tería as súas consecuencias romper co euro, pero se está volvendo cada vez máis probable que o sufrimento provocado pola ruptura sexa menor que o que suporía quedar. Polo tanto, o simple feito de suscitar a cuestión é probable que faga adoptar ao BCE e o FMI unha posición máis moderada.

Do que debe darse conta o pobo de Irlanda e de calquera país é que se se avienen a xogar de acordo coas regras dos banqueiros, sairán perdendo.

[1] Center for Economic and Policy Research Political, "Forecasting? The IMF´s Flawed Growth for Arxentina and Venezuela", abril 2007, David Resnick e Mark Weisbrot.

[*] Dean Baker é codirector do Center for Economic and Policy Research (CEPR). É autor de Plunder and Blunder: The Rise and Fall of the Bubble Economy, así como de False Profits: Recoverying From the Bubble Economy.

Tradución para www.sinpermiso.info: Lucas Antón

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.
________________________

Arxentina rompe co FMI e as súa políticas neoliberais en 2001:

Director Xeral de FAO entrega Medalla Ceres a Presidenta de Arxentina

Condecoración recoñece labor de Cristina Fernández de Kirchner en favor da seguridade alimentaria e o desenvolvemento sostible

4 de decembro de 2010, Mar da Plata - O Director Xeral da FAO, Jacques Diouf, entregou hoxe a Medalla Ceres á Presidenta de Arxentina, Cristina Fernández de Kirchner.

"A súa Excelencia soubo colocar a Arxentina nun lugar de privilexio dentro a comunidade internacional e considera que a loita contra o fame é un compromiso irrenunciable do seu goberno", dixo Jacques Diouf ao facer a entrega da medalla, en Mar do Prata, Arxentina, en cerimonia que contou coa presenza dos Xefes de Estado e de Goberno participantes da XX Cume Iberoamericano [Ler máis].

Para enteder mellor que é iso de 'facerse unha Arxentina', desde Ártabra 21, recomendamos ver o estupendo e interesantísimo documentario "Memorias do Saqueo", de Fernando Pino Solanas.


_______________________________

Este Mércores 8 de Decembro en Ferrol: "Afganistán, a súa realidade, vivida e contada polas mulleres", palestra na que participará Mitra Shomal, activista de RAWA

Mércores 8 de decembro: Charla "Afganistán, a súa realidade, vivida e contada polas mulleres" a cargo de Mitra, activista de RAWA (Asociación Revolucionaria das Mulleres de Afganistán)

Unión Libertaria, co fin de achegar a terrible situación na que se atopa a poboación afgana vítima de anos de guerra organiza unha charla que leva por título: "Afganistán, a súa realidade, vivida e contada polas mulleres" a cargo de Mitra, activista de RAWA (Asociación Revolucionaria das Mulleres de Afganistán).

Será o mércores 8 de decembro no Espazo Libertario (Avenida de Esteiro, 10-12, baixo, Ferrol), ás 20:00 horas.

Presentación de Mitra Shomal:

Nacida en Kabul en 1984, Mitra Shomal trasladouse xunto a súa familia ao exilio afgán para sobrevivir no Paquistán.

O goberno monicreque ruso remataba de caer e comezaba a guerra entre faccións do 1992. A súa nai uniuse a Asociación Revolucionaria dás Mulleres de Afganistán (RAWA, www.rawa.org) e comezou a dar clases nas escolas da organización.

Mitra formouse naquelas escolas, onde aprendeu ás materias habituais, mentras tomaba conciencia sobre a traxedia das mulleres afgás e a necesidade de loitar contra as causas de tantas miserias. Con 16 anos, ingresou en RAWA e comenzou o activismo "para apoiar ao pobo descalzo e traballar pola construción dun Afganistán laico, democrático e libre".

En 2007 licenciuse en psicoloxía pola Universidade de Kabul e actualmente desempeña diversas responsabilidades no seo de RAWA, como impartir clases, recompilar datos sobre violacións dos Dereitos Humanos e distribuír publicacións clandestinas por todo Afganistán.

Enviado:

Unión Libertaria

-unionlibertaria@gmail.com-

7 de dezembro de 2010 15:16

______________________

Reflexións de Juan Torres sobre a situación económica actual, ... "o rescate", ... - Video

Presentamos un importante documento audio/visual onde, o análista político e económista, Juan Torres López [*], reflexiona sobre o presente e o futuro do Estado Español, a realidade de Europa e a inoperancia dos políticos europeos e do Banco Central Europeo.

Paga a pena parar-se a escoitar as palabras do compañeiro Juan Torres. Esta é unha entrevista recente de hai uns tres días, polo que é moi actual, sobre o que está acontecendo no Estado, en Europa e no Mundo. Non fala do conflito das controladoras e controladores aereos co Goberno Español, mais ten moito que ver.



VideoBlog / Juan Torres López / 03.12.10. from ATTAC.TV on Vimeo.
Juan Torres López, Granada -1954-, Doutor en CC. Económicas e Empresariais, exerce na Universidade de Sevilla como catedrático de Economía Aplicada do Departamento de Teoría Económica e Economía Política. Escritor, investigador, analista de política económica e activista social. Manten unha páxina web (Ganas de Escribir: www.juantorreslopez.com) e coordena a páxina web dedicada a información económica www.altereconomia.org

Enviado por:

Ganas de Escribir

-juantorres@uma.es-

6 de dezembro de 2010 14:51

______________

Estado de Alarma

Por Lupe Ces
06.12.2010

Os sindicatos CCOO, UGT e USO, anunciárom a convocatoria de folgas nos aeroportos de AENA para estes dias de Natal. Mariano Rajoy e José Luis Rodríguez Zapatero anunciárom que estám em disposiçom de prorrogar o estado de alarme que conlevou a militarizaçom do tránsito aéreo. Se a alguém cum mínimo de consciência tinha algumha dúvida sobre o efeito devastador que, sobre os direitos laborais, tivo e tem o conflito que mantenhem as controladoras (um número moi importante som mulheres), e controladores aéreos, e o Ministério de Fomento, nestas próximas semanas verá a cousa com mais claridade.

O linchamento mediático de todo um colectivo de trabalhadoras e trabalhadores foi possível porque o discurso monocorde nos médios de comunicaçom ia acompassado, sem fissuras. Algo disto nos temíamos quem passeávamos com preocupaçom por umhas cidades desertas que se tingírom em bicolor quando o campeonato do Mundo deu a vitoria à equipa de Espanha. Tanta sincronia nom podia agoirar nada bo.

Se bota-se-mos umha olhada hai um ano, aos comentários que se verquiam nos médios de comunicaçom contra a folga convocada polos trabalhadores e trabalhadoras do metal em Vigo, ou pola convocada no Metro de Madrid este mesmo ano, veríamos que coincidiam letra a letra, ofensa com ofensa, cos verquidos estes dias contra este colectivo. Num medio de comunicaçom como Faro de Vigo, pedia-se que se lhes bota-se a todos ao paro, que nom volvessem trabalhar em Vigo, penas de cárcere por delinquentes... Mas a maior coincidência entre estes três colectivos (as diferenças salariais, de condiçons de trabalho... já as conhecemos), é a vulneraçom do convenio colectivo nos três casos. É dizer, os maiores conflitos dos que tenho eu consciência nos últimos tempos, nom som por melhorar as condiçons laborais e salariais das trabalhadoras e trabalhadores, senom por manter o que se tinha até o momento, o que se tinha assinado e ganhado por convênio.

No caso das controladoras e controladores, tivérom um recorte salarial do 40% no mês de Fevereiro, e três decretos mais ao longo do ano que violavam direitos laborais básicos do Estatuto dos Trabalhadores, como é a obrigaçom que se lhes impom, via decreto, de recuperar as horas de baixa por enfermidade, por permiso maternal, lactáncia, horas sindicais, ferias ... Todos estes decretos, mantinham a este colectivo num alto nível de descontento e impotência, que nom puidérom expressar na folga do 29S ao impor-lhes uns serviços mínimos do 100%. A constataçom na prática de que o direito à folga nom existe para o seu colectivo, levou-nos a um abandono massivo do posto de trabalho aludindo motivos de saúde. Desse jeito tam desesperado é que este colectivo protestava pola privatizaçom de AENA, e por umha volta de torca mais nos seus direitos laborais.

Agora virá a quenda do resto dos trabalhadores e trabalhadoras de AENA. O estado de Alarme com seguridade vai fazer cambiar muitas das vontades que pretendiam defender a titularidade pública dumha empresa que nom dá perdas. A campanha mediatica está feita, criminalizaçom sindical, da resposta obreira e linchamento de quem ouse romper a monotonia do cotidiano. Essa monotonia de quem nom se questiona o que vem de arriba, só o carga sobre o seu lombo, como se dum fenómeno natural se tratase, e a seguir!

A divida contraída coas entidades financeiras, fai que o governo, veja nas privatizaçons um jeito de encher de imediato as arcas públicas, para pagar os interesses que lhe exigem os acreedores. Estes, polo visto, nunca perdem, ainda que botem um pulso co estado. O governo está disposto a dobregar-se à chantagem dos mercados e reserva as respostas ofensivas para aqueles colectivos que ousem desafiar as suas políticas de privatizaçom e recortes sociais.

Na minha cidade os trabalhadores e trabalhadoras do Souto de Leixa levam semanas loitando contra a privatizaçom do seu centro de trabalho. Em mobilizaçom permanente, intentam consciencizar à cidadania de que os serviços públicos som o melhor garante dos nossos direitos assistenciais, sanitários e educacionais. Agora eu engadiria de serviços básicos como o transporte ou a energia. Nom tenhem convênio de grandes salários, nem som elites privilegiadas dentro da empresa pública, mas ainda assim, nom parece que sejamos conscientes de que a sua loita é a nossa, que nos jogamos muito e imos perdendo.

[*] Lupe Ces Rioboo
http://lupeces.blogspot.com/

Lupe Ces

-lupeces@gmail.com-

7 de dezembro de 2010 00:40

__________

Enlaces de interese:

Ártabra 21: A CGT analiza e se pronuncia sobre o conflito de AENA - Condena o Estado de Alarma decretado polo Consello de Ministros - Comunicado da Sección Sindical da CGT de AENA

Golpe de estado social:
http://www.javierortiz.net/voz/samuel/golpe-de-estado-social

Alarma de Estado: o plante dos controladores e a ficción da soberanía:
http://iohannesmaurus.blogspot.com/2010/12/alarma-de-estado-el-plante-de-los.html

Controladores Aéreos e Outras Herbas: A ver se nos entendemos
__________________

Entrevista a Carlos Taibo: Que é o Decrecimento ? - Video

Nesta entrevista Carlos Taibo explica-nos que é o decrecimento, nacido como crítica ao crecimento ilimitado nun mundo con recursos limitados, e como proposta de debate social.

O decrecimento é unha corrente de pensamento político, económico e social favorábel á diminución controlada da produción económica co obxectivo de establecer unha nova relación de equilibrio entre o ser humano e a natureza, pero tamén entre os propios seres humanos.


Decrecimiento - Carlos Taibo from ATTAC.TV on Vimeo.

Portal do Decrecimento:

http://www.decrecimiento.info/

Sitio web de Carlos Taibo:

http://www.carlostaibo.com
_____________________

A CGT analiza e se pronuncia sobre o conflito de AENA - Condena o Estado de Alarma decretado polo Consello de Ministros - Comunicado da Sección Sindical da CGT de AENA

SPCC-CGT
samedi 4 decembro 2010

COMUNICADO DE CGT :

CGT CONDENA O ESTADO DE ALARMA DECRETADO POLO CONSELLO DE MINISTROS

O goberno é o único responsable do peche do espazo aéreo español e o verdadeiro problema é que está vendendo o noso país aos empresarios.

CGT condena de forma absoluta o estado de alarma decretado polo goberno, o que supón a suspensión, a niveis prácticos, dos dereitos constitucionais e o peor é que se aplique este estado de alarma con motivo dun conflito laboral. Este é un antecedente gravísimo, xa que a partir de agora poderíamos estar asistindo á suspensión do dereito á folga, en calquera sector onde as e os traballadores temos capacidade e forza para defender os dereitos colectivos. O estado de alarma só foi imposto con anterioridade nun estado democrático polo presidente republicano Reagan, para dobregar os dereitos lexítimos das e os traballadores americanos.

CGT denuncia a actitude autoritaria con que está actuando o goberno ao aprobar por decreto lei o Estado de Alarma, é dicir, a mobilización dos controladores e controladoras aplicándolles o código militar, así como o decreto da militarización do Espazo Aéreo español, sendo incapaz de resolver os problemas de forma democrática, sendo incapaz de dar marcha atrás na súa deriva neoliberal que está provocando o maior ataque coñecido no período democrático recente contra os dereitos laborais e sociais dos e as traballadoras e as clases populares.

Para CGT resulta inadmisible que o goberno Zapatero teña que recorrer ao exército en 2010 para abordar os problemas sociais que eles mesmos están provocando, únicos responsables de violar o convenio colectivo, decretar que son horas de traballo e reducir a golpe de decreto os dereitos laborais, demostrando a súa total ineptitude na forma de afrontar os problemas. O goberno non pode seguir actuando a base de decretos-lei pasando por encima do dereito á negociación colectivo e os dereitos laborais e sociais, demostrando o seu desprezo absoluto polas regras de xogo da democracia e colocando aos traballadores en situacións límite, ante un xeito de actuar autoritaria, militarista e salvaxe.

O problema de fondo é que o goberno decretou vender AENA para facer caixa e poder seguir pagando a débeda pública que temos contraída como país, como consecuencia de dar miles de millóns de euros á banca. A privatización de AENA significa deixar á deriva a máis de 12.000 traballadores. AENA é unha empresa pública, moi rendible e produtiva, que se vai a entregar en bandexa aos grandes amigos empresarios do goberno.

O goberno está vendendo o patrimonio público sen ningún tipo de escrúpulos, estao vendendo a prezo de saldo aos empresario amigos e poderosos, que só desexan obter beneficios.

O goberno non pode seguir provocando máis á clase traballadora, como o fai en Renfe ou o Metro con servizos mínimos do 85%, e presupor que non se vai a producir ningunha mobilización social, non pode seguir expoliando máis a este país.

O goberno está atravesando todas as liñas vermellas en calquera democracia, actuando con man de ferro para impor os seus criterios, esquecendo e negando todo tipo os dereitos aos e as traballadoras.

Os traballadores e traballadoras estamos fartos de pagar a crise do capitalismo, fartos de que nos rouben como pobo, fartos de sufrir este sistema social que só pensa nos intereses dos mercados, fartos de que convertan en negocio privado todos os servizos e empresas públicas.

A revolta social das e os traballadores é a única resposta ante a violencia do estado e dos empresarios. A folga é lexítima e non cumprir coas regras de domesticación, son lexítimas, cando os empresarios e o estado, violan ditas regras.

CGT defenderá e apoiará ata o final a loita dos e as traballadoras de AENA.

Igualmente, CGT solidarízase cos e as cidadás que están sufrindo de forma directa o conflito ocasionado con motivo do peche do espazo aéreo, e fai responsable do mesmo ao goberno que está ofendendo aos traballadoras e traballadores con decretos lei que regulan de forma ditatorial as súas condicións de traballo.

CGT esixe que o goberno dea marcha atrás nas súas políticas antisociais e de forma concreta non prosiga nas súas decisións adoptadas sobre a privatización de AENA e escoite aos seus traballadores e traballadoras.

¡Pola repartición do traballo e da riqueza ! ¡ Por outra Folga Xeral !

Madrid a 4 de Decembro de 2010

Secretariado Permanente do Comité Confederal
Sagunto 15, 1a planta - Madrid. - Tf: 91 447 57 69. Fax: 91 447 31 32. Correo: spcc.cgt@cgt.es
www.cgt.es - www.rojoynegro.info

CONFEDERACIÓN XERAL DO TRABALLO

COMUNICADO DE PRENSA DA SECCIÓN SINDICAL DE CGT/Aena

Barajas 04/12/2010

O ESTADO DE ALARMA. UN RISCO CALCULADO?

Co paso das horas ímonos dando conta de quen é o verdadeiro responsable do caos no espazo aéreo español. Non nos cabe ningunha dúbida á hora de afirmar que o sr. Blanco demostrou ser un xestor incapaz, claramente incompetente, que demostrou un descoñecemento do sector do transporte aéreo e unha falta de preparación alarmante. E o que é peor, que quixo que isto sucedese así para defender os intereses económicos e políticos das grandes empresas deste país, lexislando a golpe de decreto, e secuestrando nos aeroportos españois a 300.000 cidadáns deste país.

CGT/Aena condena que cheguemos a esta situación, e solidarízase profundamente cos cidadáns deste país que están sufrindo nas súas propias carnes a incompetencia deste goberno. Así mesmo, ante o linchamento mediático do colectivo das e os traballadores de control, queremos deixar claro que o responsable da situación é o goberno, que provocou premeditadamente ao colectivo de controladores impondo mediante Decreto condiciones laborais absolutamente irresponsables, co fin de encubrir mediante o acoso e derriba dos controladores a súa propia ineficiencia nos cómputos de xornada.

A ambición por vender Aena a empresas da súa corda a prezo de amigo, o espolio voluntario e premeditado dos aeroportos, o interese persoal por buscarse un oco nun futuro próximo nas grandes construtoras deste país, están por encima do respecto dos dereitos constitucionais, e son razón suficiente para gobernar a golpe de Decreto lei co apoio do exército para impor a súa norma. Feito insólito na nosa democracia.

Así mesmo, someter a traballadores a unha situación de ansiedade e tensión, ata utilizando a entrada a man armada nos centros de traballo, constitúe unha tremenda irresponsabilidade, xa que se trata de funcións que teñen que realizarse cunha alta concentración, e nas que se atopan en xogo a seguridade das operacións e do pasaxeiro.

Entendemos que o responsable é o propio Ministro ao aprobar en Consello, xusto o venres previo á maior ponte do ano, un RD que privatiza os aeroportos á vez que modifica as horas de descanso do persoal controlador, a pesar que o Ministerio realizara o seu propio cómputo nun RD anterior, e dos avisos anticipados do colectivo acerca da necesidade de contratación. Ou ben non mediu correctamente as consecuencias, ou, o que é peor, impórtalle pouco ou nada con tal de que os seus plans persoais de privatización e espolio de Aena salgan adiante.

O problema de fondo é que o goberno quere tapar con esta premeditada cortina que decretou vender AENA para facer caixa e poder seguir pagando a débeda pública que temos contraída como país, como consecuencia de dar miles de millóns de euros á banca.

A privatización de AENA significa deixar á deriva a máis de 12.000 traballadores. AENA é unha empresa pública, moi rendible e produtiva, que se vai a entregar en bandexa aos grandes amigos empresarios do goberno. Neste sentido, resaltamos a contradición que supón a "necesidade" de militarizar un sector que, o día anterior, pásase a mans privadas excluíndo o control público.

Gustaríanos saber cal foi o motivo polo que non viaxou Zapatero ao cume Iberoamericano, por que se aprobou o Decreto xusto un día antes da ponte máis longa do ano. Ou ben estaba todo preparado, e trátase dunha decisión premeditada, ou é que son ineptos e non se decatan.

Entendemos que para o bo funcionamento e seguridade dos nosos aeroportos estes deben seguir xestionándose desde o público polo que a primeira medida que tras esta crise debe tomar o goberno é o cesamento fulminante do Ministro de Fomento José Branco e o equipo xestor de Aena co sr. Lema á cabeza.

Para rematar, os traballadores de Aena anunciamos mobilizacións contra a subrogación dos nosos postos de traballo e a privatización de Aena. Aena é unha empresa pública con máis de 12.000 traballadores, entre os cales atópanse os colectivos de apoio a pasaxeiros e compañías, persoal de mantemento, señaleros, bombeiros, persoal de operacións e xestión aeroportuaria, administrativos, médicos e ats aeroportuarios e titulados universitarios, entre outros, e que representan o 80% do persoal de Aena.

SECCIÓN SINDICAL ESTATAL CGT/Aena.
C/ Peonías, 12 Planta 0 Edificio Piovera Azul 28042 Madrid
- Teléf.- 913936618 - Fax.- 913937280 - www.cgt-aena.org

http://www.cgt-aena.org/
____________________

Documento de interese:

Privatización de Aena/1: La paradoja de Bolkenstein - 15 de Marzo de 2010
________________________

A petición da Plataforma Estatal contra a Contaminación Electromagnética, ERC, EU, ICV, BNG e Nafarroa Bai pedirán no Congreso dos Deputados a creación dun grupo de traballo para estudar os efectos que a contaminación electromagnética ten na saúde das persoas e impulsar as modificacións legais necesarias para loitar contra os mesmos

RESUMEN DE NOTICIAS DA REUNIÓN NO CONGRESO - 01.12.2010

Plataforma contra a Contaminación Electromagnética pide no Congreso a creación dun grupo de traballo sobre o tema

A Plataforma Estatal Contra a Contaminación Electromagnética (PECCEM) pediu a creación dun grupo de traballo na Cámara baixa para a posta en marcha de iniciativas e o cambio das normativas na materia, como xa adoptaron outros países europeos.

Nun encontro coa prensa, o portavoz da delegación de Madrid da PECCEM, Paco Caño, sinalou que en Francia, por exemplo, prohibiuse o uso de teléfonos móbiles nos colexios con nenos menores de 14 anos, ou en Alemaña, recoméndase o uso do cable naqueles lugares onde haxa wifi.

Segundo argumenta, a contaminación electromagnética ten efectos a longo prazo que aínda non se coñecen por falta de tempo, aínda que afirmou que si existen máis de 25.000 investigacións que demostran que a longo prazo é posible un prexuízo para a saúde do cidadán.

RISCOS PARA A SAÚDE

"Queremos transmitirlles a nosa preocupación polos posibles riscos á saúde derivados da exposición continua e crecente da poboación a numerosos campos electromagnéticos artificiais procedentes tanto de elementos externos como dos nosos domicilios e centros de traballo entre outros", explicou.

É máis, detallou que son "numerosos" os problemas de saúde que reportan multitude de agrupacións de veciños lindeiros a estacións de base de telefonía móbil, transformadores e tendidos de alta tensión, así como a crecente prevalencia dun novo problema de saúde denominado 'Electrohipersensibilidad'.

Concretamente, aclarou que unha exposición continua a este tipo de contaminación pode favorecer a aparición de cancro cerebral infantil, a síndrome de microondas, fibromialxias, insomnio, tensión neurofisiológico, mareos, taquicardias, síncopes ou ata problemas na pel, entre outros moitos efectos.

"A nosa intención é dar a coñecer a situación do debate a nivel internacional, as actuacións dalgúns gobernos europeos en aras a unha maior protección da saúde pública ante os novos achados científicos. Iniciativas na dirección da aplicación do principio de precaución encamiñadas ao cambio de lexislación actual", engadiu.

APOIO POLÍTICO E PROPOSTAS CONCRETAS

Neste sentido, Caño sinalou que xa contan co apoio de BNG, NaBai e ERC, EU, ICV, para a conformación deste grupo de traballo dentro do Congreso, e que están á espera de reunirse a mediados de decembro co PSOE. Doutra banda, indicaron que descoñecen a postura do PP sobre a iniciativa, ao non responder á súa petición, como así o fixeron o resto de formacións políticas.

Entre as súas principais propostas, atópase o emprego do cable e non do wifi no programa 'Escola 2.0', porque segundo insistiu, os nenos son os maiores afectados por esta contaminación, ademais de maior información e prevención, dotación económica para estudos científicos, entre outros.

Fonte: europapress.es

CONTAMINACIÓN ELECTROMAGNÉTICA

ERC, EU, ICV e grupo mixto impulsan estudo de contaminación electromagnética

ERC, EU, ICV, xunto a BNG e Nafarroa Bai (grupo mixto) pedirán que se cre un grupo de estudo permanente no Parlamento para analizar os efectos da contaminación electromagnética na poboación e a posibilidade de modificar a lexislación vixente para evitar danos na saúde.

Así o acordaron tras reunirse no Congreso coa Plataforma Estatal contra a Contaminación Electromagnética, que reclama cambios na lei para que, como xa se fai noutros países europeos, recoñézanse as enfermidades derivadas da exposición constante a estas ondas e redúzanse as emisións para evitar efectos perniciosos para a saúde.

Segundo esta Plataforma, existen numerosos estudos que vinculan enfermidades á exposición a ondas electromagnéticas, e por iso reclama abrir un debate para que na lei non pese máis o interese comercial das operadoras de telefonía que o interese da saúde da poboación.

Entre as propostas desta Plataforma para o seu estudo no Congreso están dotar con recursos aos estudos científicos, fomentar a conexión a internet nos colexios a través de cable e non por WIFI, informar á poboación dos riscos de utilizar dispositivos inalámbricos ou recoñecer como discapacidade -seguindo unha recomendación do Parlamento europeo- a Electrohipersensibilidad (EHS).

abs/jmi

Fonte: nocache.elconfidencial.com

CINCO PARTIDOS PIDEN QUE O CONGRESO INVESTIGUE Os EFECTOS DA

CONTAMINCIÓN ELECTROMAGNÉTICA NA SAÚDE

Cinco partidos, ERC, EU, ICV, BNG e Nafarroa Bai pedirán no Congreso dos Deputados a creación dun grupo de traballo para estudar os efectos que a contaminación electromagnética ten na saúde das persoas e impulsar as modificacións legais necesarias para loitar contra os mesmos.

Así o explicaron representantes da Plataforma Estatal contra a Contaminación Electromagnética, tras reunirse con representantes de devanditos partidos, e anunciaron que teñen previsto manter un encontro o próximo 16 de decembro co PSOE na Cámara Baixa.

Paco Caño, que interveu como portavoz da citada plataforma en declaracións aos xornalistas na Cámara Baixa, explicou que os intereses das operadoras "impón a súa lei por encima da saúde dos cidadáns", cando é posible compaxinar políticas sanitarias e tecnolóxicas.

Explicaron que o Parlamento Europeo aprobou o 2 de abril de 2009 unha resolución sobre as consideracións sanitarias relacionadas cos campos electromagnéticos. O texto sinala que "algúns estudos detectaron que radiacións de moi baixo nivel xa teñen efectos moi nocivos" e ve necesario investigar "activamente" os posibles riscos para a saúde das persoas.

Entre as iniciativas que propón a plataforma, está que o proxecto Escola 2.0 fágase a través de cable e non mediante "wi-fi", porque, insistiron, non se opón a utilizar a tecnoloxía, senón a facelo con consecuencias graves para a saúde dos nenos.

Neste sentido, explicaron que, segundo diversos estudos científicos internacionais, nos últimos anos produciuse un incremento do cancro cerebral infantil que se achaca á sobreexposición a campos electromagnéticos.

OMS

Aínda que os efectos da sobreexposición non poderán probarse ata dentro de 20 ó 30 anos, pois aínda non hai documentación completa respecto diso, si se sabe, engadiron, que causa fatiga crónica, fibromialxias, insomnio e tensión neurofisiológico e que a Organización Mundial da Saúde (OMS) recoñeceu a electro hipersensibilidad como enfermidade.

Os seus síntomas son, "ante a proximidade habitual a unha fonte" electromanética, cansazo, cefalea, mareos, vertixe, sudoración, irritación cutánea, picor, enrojecimiento da pel, tensión, taquicardia, hormigueos, insomnio, fatiga, dor muscular ou cambios do estado de ánimo.

VBR/jrv

Fonte:  cronicasocial.com


Yolanda Barbazán

http://noantenascerca.blogspot.com

http://www.aavvmadrid.org/index.php/aavv/areas_de_trabajo/Antenas-de-telefonia

No nome da PECCEM agradecemos ao deputado Sr. Jorquera a súa asistencia á reunión no Congreso cos nosos compañeiros.

Saúdos cordiais

Fini Manso

ANTENAS-PERIGO-MOVIL
RADIACIÓNS ELECTROMAGNÉTICAS FÓRA DE FERROL.
"ANTENAS DE TELEFONÍA NON"

http://antenas-peligro-movil.espacioblog.com/

Enviado por:

Fini Manso

-f-manso@mundo-r.com-

5 de dezembro de 2010 16:44

_____________________

Enlaces de interese:

A conciencia da contaminación electromagnética non é algo limitado a uns casos concretos senón que está presente en toda galiza; e no resto do estado, de europa e do mundo. A loita polo Principio de Precaución ante normativas feitas ao dictado das empresas que non teñen en conta os riscos non témicos dunha exposición mantida no tempo ás liñas de Alta tensión ou aos microondas pulsátiles da telefonía móbil, é unha problemática que supera o local, aínda que os medios de comunicación preséntannola descontextualizada como fenómenos localistas illados perdendo a súa dimensión natural. Esta páxina nace coa vocación de facilitar unha nova ollada global dende as noticias locais recollidas na prensa.

http://www.apdr.info/electrocontaminacion/telef_mov_prensa.htm

http://www.apdr.info/telef_mov.htm

http://www.next-up.org/

http://www.next-up.org/divers/image_semaine1.php

_______________________

Para reflexionar.
Saúdos
Fini

Notificámoslle a existencia dun informe de 24 páxinas da famosa aseguradora "LLOYD'S" que é de rabiosa actualidade (Novembro de 2010) e que confirma a veracidade e oportunidade das posicións reivindicativas das Plataformas do Estado contra a Contaminación Electromagnética. (Enviámosllo en arquivo adxunto).

"Isto declárase de forma resumida nese informe: as incertezas no que concierne á saúde, que rodean o uso da Telefonía móbil, son demasiado importantes para que as Compañias de seguro tómeno en conta".

A comparación neste informe faise co amianto, indicando que aos poucos, co tempo, a nocividade apareceu. Pode ser que sexa igual cos CEM -campos electromagnéticos-. E representa unha perfecta adecuación do "Principio de Precaución" aos intereses económicos das Aseguradoras a prazo medio e longo. É o Principio cuxa aplicación vimos esixindo ás autoridades públicas e gobernantes.

pdf Electromagnetic fields from mobile phones: recent developments (376.62 KB, pdf)

Enviado por:

Fini Manso

-f-manso@mundo-r.com-

5 de dezembro de 2010 16:43

------
O informe da "LLOYD'S"  -en inglés- vai sobre:

Campos electromagnéticos de teléfonos móbiles: a recente evolución

O último informe sobre recentes investigacións sobre a exposición a campos electromagnéticos de teléfonos móbiles, considera que hai riscos emerxentes que poden causar problemas de saúde e o impacto que isto podería ter sobre o sector de seguros.

O uso do teléfono aumentou rapidamente en todo o mundo desde principios de 1990. En xuño de 2009 había máis de 4,3 millóns de conexións de telefonía móbil en todo o mundo. Os teléfonos móbiles emiten campos de radio frecuencia e microondas electromagnéticos (CEM), e hai moitas preocupacións sobre posibles efectos na saúde da exposición a tal CEM.

Houbo ampla cobertura desa cuestión na prensa, así como un gran corpo de investigación científica sobre o asunto. Por desgraza, debido ao potencial de impactos a longo prazo da exposición aos campos electromagnéticos sobre a saúde, non hai até o de agora ningunha conclusións definitiva en canto ao feito de EMF é dano ou non.

Para xulgar un eventual impacto das EMF -campos electromagnéticos- na industria de seguros, debemos mirar para a investigación científica dispoñible e as implicacións que unha conexión conclusiva entre o cen ea enfermidade pode ter para as políticas de aplicación.

Este informe aborda en primeiro lugar as visións actuais sobre as EMF indicadas polos organismos internacionais como a Organización Mundial da Saúde e da Unión Europea e, a continuación pasa a analizar unha recente investigación científica no campo. Para rematar, examina as implicacións para a industria de seguros, controlando en curso procesos xudiciais en EMF e calquera comparación que pode ser tirado co amianto.

Enlace:

Informes de Riscos Emerxentes

Definimos un risco emerxente como "un problema que é entendido como potencialmente significativas, pero que non pode ser plenamente comprendido ou permitiu en termos de seguros e de condicións, prezos, reservando-se ou a definición de capital".

Grupo de Intereses Especiais de Riscos emerxentes

O grupo de intereses especiais reúne representantes do mercado Lloyd's para discutir e comentarios sobre os novos riscos que poderían afectar o Lloyd's sobre unha variedade de ritmos diferentes. O grupo está dispoñible só para os axentes do Lloyd's de xestión.

A Ciencia de Risco - Lloyd's Research Prize

O Lloyd's é lider no mercado mundial de seguros especializado con unha historia de xestión de risco de máis de 300 anos. Sen embargo, como o ritmo do coñecemento académico avanza a un ritmo sen precedentes, nunca foi tan importante manter a par o xeito de pensar na compañía.

http://www.lloyds.com/The-Market/Tools-and-Resources/Research/Exposure-Management/Emerging-risks

Campos electromagnéticos de teléfonos móbiles: a recente evolución

O último informe sobre recentes investigacións sobre a exposición a campos electromagnéticos de teléfonos móbiles, ...

Electromagnetic fields from mobile phones: recent developments en formato pdf [Inglés]
_____________________________________

Notas da tradución:

Texto traducido, ao Galego, por Ártabra 21, apoiando-se nos recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo. E do texto en inglés co Google Tradutor - Como é: translate.google.com .
____________________________________________

Outra vez Reganosa de fondo, poñendo en perigo a nosa seguridade, a nosa vida, ... e contribuíndo aínda máis ao deterioro da nosa xa depauperara Ría - O Comité Cidadán respostou coa protesta e a denuncia

E xa van 79, os buques cargados con miles de toneladas de Gas Natural Licuado -LNG/GNL- que entran na nosa Ría.

Onte, coincidindo coa preamar diúrna, sobre as dúas da tarde, entraba na Ría de Ferrol o "LNG Rivers", con unhas 60.000 toneladas de GNL para a ilegal e perigosa Reganosa. Neste caso foi unha arribada, pois o destino do buque non era a regasificadora de Mugardos, senón a de Bilbao, máis Reganosa solicitou a transferencia do buque para a súa planta por problemas de seguridade do sistema. Un buque que tiña programada a súa chegada a Mugardos o 1 de Decembro [1], por problemas "imprecisos", non o podía facer até o vindeiro 7 de Decembro. Reganosa alertou ao Xestor Técnico do Sistema, de que as malas condición meteorolóxicas previstas poderían atrasar o buque aínda máis. Na súa solicitude de subministro ao Xestor falaba de que "podería atrasar a súa descarga considerando as condicións meteorolóxicas anunciadas para ese día. Tendo en conta os horarios de mareas para os días seguintes e as limitacións portuarias, podería suceder que non fose posible a descarga de devandito buque até o próximo 11 de decembro" [2]. A propia Reganosa recoñece as dificultades climáticas, limitacións portuarias, ... e condicionantes naturais que impiden un normal tránsito de buques no Golfo Ártabro para entrar na Ría, pola localización da planta regasificadora en Punta Promontorio, no concello de Mugardos.

A Xestora Técnica do Sistema, advirte da necesidade de conceder esta solicitude da Dirección da planta de gas de Mugardos, alegando que de non face-lo así, a situación dos niveis de gas na planta e o atraso na chegada do buque contratado, "conduciría a unha parada inevitábel da emisión da planta de REGANOSA por esgotamento das existencias de GNL en tanques".

Aínda que isto sexa algo previsto polo Xestor Técnico e a propia lexislación estatal especifica para o sector gasístico, non deixa de ser unha excepción que se repite, e xa non digamos o recoñecimento que fai a Dirección da planta regasificadora, das dificultades e deficiencias que amosa pola súa localización xeográfica no corazón da nosa Ría. E, ademais, o que significa que 1 de cada 4 buques teña que atrasar a súa entrada na Ría por mor das malas condicións meteorolóxicas reinantes no Golfo Ártabro durante moitos días do ano. Engadese a isto o perigo de manobrar uns buques, polo xeral de grande porte, e unhas características determinadas que teñen os metaneiros, nas proximidades da boca da Ría, cos grandes perigos que hai cos fondos rochosos e as correntes mariñas. E para proba, as dificultades que tivo este mesmo buque que entrou onte, o "LNG Rivers", o 2 de xullo de 2008, cargado con case 60.000 toneladas de GNL, ... cando "o vento sopraba do sur e había mareira no mar. O buque que aínda non tiña os prácticos a bordo achegaba-se perigosamente á costa. A enfilación para poder entrar na Ría de Ferrol non era a correcta, e tanto o vento como o mar abatían cada vez máis ao buque contra a Punta Coitelada. Neses momentos logran subir a bordo dende un remolcador os prácticos do Porto de Ferrol e inician unha perigosa manobra virando en redondo. Catro remolcadores permanecían a expectativa, pero sen ter suxeito ao buque. O gaseiro na súa virada pasa moi perto da costa, a menos de 300 metros, e case por riba dos baixos das 'Merloeiras'" [3].

Como ven sendo habitual o Comité Cidadán de Emerxencia respostou a entrada na Ría do "LNG Rivers", cunha concentración sonora, na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo que a Xunta de Galicia ten en Ferrol. A pesares do vento, chuvia e frio, un grupo importante de persoas secundaron á chamada do Comité, para amosar a denuncia e protesta contra o despropósito gasístico de Reganosa que xa de por si só representa un grave perigo, este aumenta exponencialmente cando un buque cargado con miles de toneladas de GNL, entra polo angosto, sinuoso, estreito, longo e de fondos rochosos, canle da ría de Ferrol, para logo pasar máis de 24 horas descargando no pantalán do Porto de Punta Promontorio. Que no caso de emerxencia, o buque, non podería saír a mar aberto nen polos seus propios medios [como sinala a lexislación de seguridade], nen con axuda até a próxima marea diúrna, e xa non digamos se as condicións meteorolóxicas son adversas, con fortes ventos, pouca visibilidade, .... A Autoridade Portuaria ten previsto segundo o regulamento [4] elaborado pola Capitanía Marítima de Ferrol que, en caso de emerxencia, o buque vaia a uns poucos metros, no fondeadoiro de Santa Lucia, onde non hai suficiente calado para elo, novo despropósito e grande irresponsabilidade.

[1] Nota de Operación nº 31 - 30.11.2010, emitida polo Xestor Técnico.
[2] Nota de Operación nº 31 - 30.11.2010, emitida polo Xestor Técnico.
[3] Información detallada:

• Ártabra 21: Gaseiro en perigo
• Ártabra 21: Escritos dirixidos á Ministra de Fomento, ao Director Xeral da Mariña Mercante e ao Capitán Marítimo de Ferrol: incidente do LNG Rivers

[4] Normas de Seguridade para a entrada, atraque, desatraque e saída de grandes buques gaseiros na Ría de Ferrol -Capitanía Marítima - Dirección Xeral da Mariña Mercante - Secretaria Xeral de Transportes - Ministerio de Fomento

Enlace relacionado:

Ártabra 21: O "LNG Rivers" ten pensado arribar a Ferrol, este Venres 3 de Decembro, con miles de toneladas de GNL para Reganosa - O Comité Cidadán, diante deste feito, convoca unha nova acción de denuncia e protesta

Fonte da Galería Fotográfica: Susete'70
_____________________

Boletín Informativo "Democracy Now!" - 2 de Decembro de 2010

Democracy Now! envia-nos os últimos titulares emitidos no seu Programa - 2.12.2010

O audio atópase dispoñible ao redor das 5:00 pm (17:00), hora de NY.

• Emitiuse orde internacional de arresto contra Assange
• Amazon dá de baixa ao sitio web WikiLeaks
• Goberno cancela perforacións en Atlántico e Golfo pero as autoriza en Alaska
• Informe: Comisión de Valores e Cambio en negociacións con bancos para resolver investigacións por garantías
• Reserva Federal revela beneficiarios de préstamos con subsidio
• Comisión Federal de Comunicacións apoia dous niveis de tarifas de Internet
• Senadores republicanos ameazan con obstruir para manter reducións de impostos aos máis adiñeirados
• Panel de déficit publica propostas para recortar gastos antes de votación
• Soldado estadounidense condenado por disparar a afgáns
• Grupo de oposición exipcio boicoteará segunda volta
• ONU: 33 millóns de persoas tiñan VIH en 2009
• Xapón oponse a extensión de Protocolo de Kioto
• Republicanos disolverán panel da Cámara de Representantes sobre arrequecemento global
• Ex oficial de policía de Nova Orleans foi condenado a 8 anos de prisión por tiroteo en Danziger
• Lexisladores de Illinois aproban recoñecemento de unións civís

Clicar aquí, para escoitar online os Titulares en Español -formato mp3-

• Democracy Now!
  http://www.democracynow.org/
• Difundindo Democracy Now! desde Galiza
  http://democracia-xa.blogspot.com/

_________________

O "LNG Rivers" ten pensado arribar a Ferrol, este Venres 3 de Decembro, con miles de toneladas de GNL para Reganosa - O Comité Cidadán, diante deste feito, convoca unha nova acción de denuncia e protesta

O Comité Cidadán de Emerxencia, decideu convocar unha nova concentración sonora, para este Venres 3 de Decembro de 2010, ás 7 da tarde na Praza Amada García, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia en Ferrol, ante o anuncio de que o "LNG Rivers" ten pensado arribar a Ferrol, cargado con miles de toneladas de gas natural licuado -LNG/GNL, para a perigosa e ilegal Reganosa.

No caso de producir-se a entrada na Ría do "LNG Rivers", este faria o buque 79 cargado con GNL, desde que en Maio de 2007, entrara por primeira vez o "Galicia Spirit".

O "LNG Rivers" arriba a Ferrol, desviado polo Xestor Técnico do Sistema, pois no caso de non face-lo, segundo manifesta o propio Xestor, "conduciría a unha parada inevitábel da emisión da planta de REGANOSA por esgotamento das existencias de GNL en tanques".

O Xestor Técnico do Sistema Gasístico, foi o que acordou  desviar, a Reganosa, ao "LNG Rivers" que inicialmente se dirixía á planta regasificadora de Bilbao, a petición da propia dirección da empresa regasificadora de Mugardos.

Supostamente, por mor das condicións climatolóxicas o consumo enerxético superou as previsións, e a Reganosa falta-lle gas, o que poñería en perigo o sistema obrigando-lle ao peche temporal, no caso de non conseguir un suministro urxente. Este é o motivo que obrigou a esta maniobra de última hora, dado que Reganosa corre o perigo de esgotar as reservas mínimas obligatorias de seguridade -gas talón-, o que podería acontecer, dado que o gaseiro programado para Reganosa con entrada o 1 de Decembro, retrasou-se, e non entraría até o 7 de Decembro ou mesmo o 11 do mesmo mes se seguen empeorando as condicións metereolóxicas. E a frecuencia de abortamentos de entrada na Ría deste tipo de buques é de 1 por cada 4, condicionados pola inapropiada localización da Planta de Gas e polas malas condicións metereolóxicas reinantes perante moitos días do ano, abortos nos que este buque que ten prevista a súa entrada agora, é un verdadeiro veterano.

[Máis información]

[O "LNG Rivers" con dificultades para manter a maniobra
-2 de Xullo de 2008-
Para ampliar clicar acima da imaxe]

Este mesmo buque, o "LNG Rivers", tivera un incidente de moita importancia o 2 de xullo de 2008, pasadas ás 4 da tarde o buque, de 288 metros de eslora cargado con 135.000 m3 de gas natural, tivo graves problemas, por mor das malas condicións metereolóxicas, para entrar na Ría de Ferrol,  [+ info].

Máis unha vez, denunciamos a irresponsabilidade que significa a entrada dun buque destas características, cargado con miles de toneladas de GNL, para descargar no pantalán de Reganosa, por máis de 24 horas, poñendo en perigo a miles de persoas que moramos na contorna da Ría de Ferrol.

Non deixaremos de protestar e denunciar o despropósito gasístico que representa Reganosa, metres esta planta regasificadora, encostada ao complexo petro-químico conformado por Forestal del Atántico, SA e IMEGASA, complexo que almacena miles de toneladas [280.000 m3] de productos moi tóxicos [residuos MARPOL, fueloleos, colas de Urea-Formol, Melamina-Urea-Formol, Melamina-Formol, Fenol-Formol, Resorcina-Formol e disolucións acuosas de formol] e explota unha central que queima fueloleos, de coxeneración de electricidade -25 Mw- e vapor de auga, sega sen ser desmantelada.

Características do buque:
Nome:  LNG Rivers - Bandeira: Bermudas - Eslora: 288 m - Manga: 48.2 m - Calado: 12.30 m - Puntal: 62.75 m - Capacidade: 137.231 m³.

Nota oficial do Xestor do Sistema Gasista:

[Clicar acima da nota para ampliar]

--
Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
www.comitecidadan.org


Información baseada na enviada por:

Comité Cidadán de Emerxencia

-comitecidadan@gmail.com-

2 de dezembro de 2010 13:37

____________________________

O Río Eume e todo o ecosistema das Fragas do Eume vense de novo ameazados - Río Eume, 50 anos de secuestro, 50 anos de atentado ecolóxico ... Video - Traballo de José Cabalar

José Cabalar, realizou un estupendo documentario sobre a sítuación do Río Eume no transcurso de 3 Km sen cauce, secuestrado este por ENDESA, desde o encoro das Neves.

O Río Eume e todo o ecosistema das Fragas do Eume vense de novo ameazados.

Pese a que a Xunta mantén que os niveles de PH son os correctos, todavía é visíbel a escuma característica do sulfato de ferro, procedente dos balados da autovía AG-64, Ferrol-Vilalba. O ecosistema das Fragas do eume está en perigo. Coa enchente do lago artificial de Endesa (cun sustento inestábel tectónicamente), o gaseoducto que atravesa as Fragas de punta a punta, os verquidos incontrolados, a próxima mina de andalucita, a seca do seu cauce...

Estamos a presenciala morte do bosque atlántico mellor conservado da Europa. Somos cómplices da súa destrucción. Non consintamos máis agresións.

Fonte: http://www.youtube.com/watch?v=RagbYE_QuuU

Máis información en:


ENDESA deseca o Eume, intervén o Fiscal

A acción da Xustiza empeza a obter as súas futos no caso a desecación do Eume. Tras máis de 50 anos do peche da presa de "A Capela" e por mor dunha denuncia nosa, o Ministerio Fiscal denuncia penalmente a ENDESA pola destrución deste río en máis de tres quilómetros, en pleno Parque Natural das Fragas do Eume.

• Comunicado de prensa
• Video
• Informe
• Actuación de "Aguas de Galicia"

http://www.riosconvida.es/

Información baseada na enviada por:

Jose Cabalar. Fotógrafo

-josecabalar@gmail.com-

1 de dezembro de 2010 18:39

_______________