sábado, setembro 26, 2009

Solidariedade cos traballadores do metal represaliados

  • A CIG crea un fondo de solidariedade coa loita do Metal da provincia de Pontevedra
  • Traballadores que participaron nos piquetes están recibindo multas que se achegan aos 1.000 euros


A CIG acordou, na última xuntanza do seu Secretariado, facer unha campaña de recollida de fondos en solidariedade coa loita do Metal da provincia de Pontevedra. Nestes momentos, traballadores/as que foron identificados durante as mobilizacións polo simple feito de participar nos piquetes están recibindo comunicacións de multas con contías de até 1.000 euros. A CIG prevé que estas notificacións cheguen a uns 400 traballadores e traballadoras. 

O conflito do Metal ten unha especial importancia porque está a pór en evidencia a existencia de dous modelos sindicais diferenciados: o que defende e practica a CIG e o promovido polas centrais sindicais estatais, CCOO e UGT, que están a actuar, en moitos casos, en clara connivencia coa patronal.

As mobilizacións protagonizadas polos traballadores e traballadoras do sector poñen ademais en cuestión o modelo de relacións laborais que quere impor a patronal, baseado na precarización das condicións de traballo, nos baixos salarios e o debilitamento do movemento obreiro, ademais do dumping social a través da contratación de empresas estranxeiras que incumpren o estipulado no convenio colectivo.

Por iso, a CIG entende que estamos diante dun conflito de especial importancia sindical. Algo que tamén sabe a patronal, o que explica a actitude de especial dureza que mantivo forzando unha folga de 30 días no sector, un conflito que aínda non rematou e ao que a CIG vai seguir dando o seu total apoio.

Política represiva do PSOE

A CIG denuncia ademais a política do PSOE, a través das subdelegacións do goberno e da fiscalía, pola vía de reprimir con dureza as mobilizacións dos traballadores/as e cando iso non é dabondo, pola vía do castigo impondo multas gubernativas, ou denunciando nos xulgados a dirixentes sindicais e traballadores, chegando mesmo a solicitar penas de prisión para os traballadores/as detidos durante o conflito.

Ante esta situación, que xa se ten dado en conflitos anteriores do Metal, pero tamén da Construción e outros, a CIG acordou abrir esta campaña de recollida de fondos para axudar a cubrir os gastos derivados do conflito.

Por iso, abriu unha conta en Caixanova baixo o nome de Fondo de Solidariedade coa Loita do Metal co número 2080 04 6390 0040120137, onde se poden facer as aportacións solidarias coas compañeiras e compañeiros.

Fonte: Publicación Sindical Dixita "Avantar"
__________________

venres, setembro 25, 2009

NÓS-Unidade Popular apoia a marcha reivindicativa convocada pola Fundaçom Artábria em Ferrol


A Assembleia Comarcal de NÓS-Unidade Popular fai pública a sua adesom à convocatória da Fundaçom Artábria, que hoje sairá à rua para reclamar um Ferrol em galego. A dinámica repressiva e de agressom aos direitos lingüísticos lançada polo Partido Popular a partir da vitória eleitoral de Março deve ser respondida na rua polo movimento popular galego em todas as suas expressons.

Nessa resposta, NÓS-UP reitera a sua disposiçom a favorecer umha unidade o mais ampla possível que conduza à derrota a estratégia desgaleguizadora do Partido Popular. Na nossa comarca, iniciativas como a convocada para hoje devem servir para reactivar a militáncia normalizadora, em linha com a importante mobilizaçom do passado 17 de Maio.

Coincidimos também na análise crítica feita pola Fundaçom Artábria em relaçom ao governo municipal ferrolano em matéria de língua. É imprescindível umha mudança real nas políticas lingüísticas, especialmente num concelho como o nosso, em que a imposiçom do espanhol atinge níveis extremos de desgaleguizaçom.

Corresponde às instituiçons rectificar para que o galego recupere o seu lugar, mas corresponde ao movimento popular exigir essa rectificaçom.

Mobilizemo-nos por um Ferrol e umha Galiza em galego!

Ferrol, 25 de Setembro de 2009

Enviado por:
nosup-trasancos@nosgaliza.org
25 de setembro de 2009 01:16
____________________

xoves, setembro 24, 2009

Documentario sobre A Crise: "O emperador está espido"


O documentario que nos achega o compañeiro Juan Torres López, ten unha duración de 35 minutos. A través de entrevistas, datos, feitos e comentarios, Mirko Bellis analiza o impacto da crise no Estado Español. Desde Ártabra 21, consideramos de interese este traballo que nos pode a axudar, un pouco máis, a comprender A Crise.

"Este documentario analiza o impacto da crise no Estado Español e os discursos sobre o sistema financeiro a nivel estatal. Son entrevistas a investigadores, economistas, sindicalistas, traballadores, empresas de diversos sectores ou os propios xestores da banca. É unha produción de New Millenium Prol.O documentario ten unha duración de 35 minutos. A través entrevistas, datos, feitos e comentarios, Mirko Bellis analiza o impacto da crise no Estado Español" [Comentario en Rebelión].

Acaba de editarse un interesante documentario dirixido por Mirko Bellis co título "O emperador está espido" no que se analiza a crise en España con testemuños e opinións que me parecen interesantes. Está dividido en cinco partes que se poden ver abaixo.
Juan Torres López
24.09.2009


Documentarios:



A crise económica: O Emperador está espido: Parte 1/5.

http://www.youtube.com/watch?v=33-n1mgjN1k

A crise económica: O Emperador está espido. Parte 2/ 5

http://www.youtube.com/watch?v=OSFg9NJuP6Q

A crise económica: O Emperador está espido. Parte 3/5.

http://www.youtube.com/watch?v=QGZNOv_lGUE

A crise económica: O Emperador está espido. Parte 4/5.

http://www.youtube.com/watch?v=76dfM2NP86w

A crise económica: O Emperador está espido. Parte 5/5.

http://www.youtube.com/watch?v=DyNX7iQdGig


"O Emperador está espido", é unha reportaxe documental que relata as orixes da crise financeira mundial, o impacto no Estado Español e as consecuencias sobre a economía real.

Dirección: Mirko Bellis.

É unha produción de New Millenium Pro.
__________________________

O Obama serio


Por Fidel Castro Ruz
22.09.2009

O presidente bolivariano Hugo Chávez foi realmente orixinal cando falou do "enigma dos dous Obamas".

Hoxe falou o Obama serio. Hai pouco recoñecín dous aspectos positivos da súa conduta: o intento de levar a saúde a 47 millóns de norteamericanos que carecen dela, e a súa preocupación polo cambio climático.

O que onte expresei sobre a ameaza inminente que se cerne sobre a especie humana, podería parecer pesimista, pero non se afasta da realidade. Está por coñecerse agora a opinión de moitos Xefes de Estado sobre o tema ignorado e esquecido do cambio climático.

Obama foi o primeiro en emitir a súa opinión como país sede da Reunión de Alto Nivel das Nacións Unidas sobre ese tema.

Que dixo? Transcribo as palabras esenciais dos seus pronunciamientos:
  • "Recoñecemos que a ameaza contra o planeta é seria e crecente."

  • "A resposta a este reto ambiental será xulgada pola historia."

  • "Non hai nación, por grande ou pequena que sexa, que escape ao impacto do cambio climático."

  • "Cada día aumentan as mareas altas que azoutan as liñas costeiras, tormentas e inundacións máis fortes ameazan os nosos continentes."

  • "A seguridade e estabilidade de todas as nosas nacións perigan."

  • "puxemos o clima no tope das prioridades da nosa axenda internacional, de China a Brasil, de India a México, África e Europa."

  • "Uníndonos, estes pasos son significativos."

  • "Entendemos a gravidade da situación e estamos determinados a actuar."

  • "Pero non viñemos hoxe aquí a celebrar progresos."

  • "Queda moito traballo por facer."

  • "E ese traballo non será fácil."

  • "Notamos que a parte máis difícil do percorrido está fronte a nós."

  • "Isto ocorre en momentos en que a prioridade para moitos é revivir as economías."

  • "Todos enfrontamos dúbidas en canto ao desafío climático."

  • "As dificultades e as dúbidas non son escusas para non actuar."

  • "Cada un de nós debe facer o seu parte para que as nosas economías crezan sen pór en perigo o planeta."

  • "Debemos facer de Copenhague un paso significativo de avance en canto ao debate climático."

  • "Tampouco debemos permitir que vellas divisións obstaculicen a procura de solucións, unidos."

  • "As nacións desenvolvidas causaron a maior parte do dano e deben asumir a súa responsabilidade."

  • "Non excederemos este reto a menos que nos unamos."

  • "Sabemos que estas nacións, especialmente as máis vulnerables, non teñen os mesmos recursos para combater os retos climáticos."

  • "O futuro non é unha opción entre crecemento económico e planeta limpo, porque a supervivencia depende de ambos."

  • "Temos a responsabilidade de prover axuda financeira e técnica a estas nacións."

  • "Buscamos un pacto que permita aumentar a calidade de vida dos pobos, sen afectar ao planeta."

  • "Sabemos que o futuro depende dun compromiso global."

  • "Pero o camiño é longo e duro e non temos tempo para facer o percorrido."
O problema agora é que todo o que afirma está en contradición co que Estados Unidos vén facendo desde fai 150 anos, particularmente desde que, ao finalizar a Segunda Guerra Mundial, impuxo ao mundo o acordo de Bretton Woods e converteuse en amo da economía mundial.

Os centos de bases militares instaladas en decenas de países de todos os continentes, os seus portaavións e as súas flotas navais, os seus miles de armas nucleares, as súas guerras de conquista, o seu complexo militar industrial e o seu comercio de armas, son incompatibles coa supervivencia da nosa especie. As sociedades de consumo e o malgasto dos recursos materiais son igualmente incompatibles coa idea do crecemento económico e un planeta limpo. O malgaste ilimitado de recursos naturais non renovables, especialmente o petróleo e o gas, acumulado durante centos de millóns de anos e que en apenas dous séculos esgotaranse ao ritmo actual de consumo, foron as causas fundamentais do cambio climático. Aínda cando se reduzan os gases contaminantes nos países industrializados, o que sería loable, non é menos certo que 5 mil 200 millóns de habitantes do planeta Terra, é dicir, as tres cuartas partes da poboación, viven nos países que en maior ou menor grao están por desenvolver, os cales demandarán enormes consumos de carbón, petróleo, gas natural e outros recursos non renovables que, de acordo con patróns de consumo creados pola economía capitalista, son incompatibles co obxectivo de salvar a especie humana.

Non sería xusto culpar ao Obama serio do mencionado enigma polo ocorrido ata hoxe, pero é menos xusto aínda que o outro Obama fixésenos crer que a humanidade poida preservarse baixo as normas que hoxe prevalecen na economía mundial.

O Presidente de Estados Unidos admitiu que as nacións desenvolvidas causaron a maior parte do dano e deben asumir a responsabilidade. Foi sen dúbidas un xesto valente.

Sería xusto recoñecer tamén que ningún outro Presidente de Estados Unidos tería o valor de dicir o que el dixo.

Fonte: CubaDebate
_______________________

mércores, setembro 23, 2009

Outro gaseiro cargado con GNL-LNG, ten previsto entrar na Ría de Ferrol o vindeiro Venres 25 de Setembro: O comité Cidadán de Emerxencia convoca unha nova acción de protesta e denuncia



Anunciada a entrada na Ría do gaseiro "Cheik el Mokrani" que fai o número 52, cargado con GNL, o Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, convoca unha:

CONCENTRACIÓN



Este Venres 25 de Setembro, ás 8 da tarde, na Praza Amada García de Ferrol, diante do Edificio Administrativo da Xunta de Galicia.

Características do buque "Cheik el Mokrani":
Bandeira: Bahamas - Eslora: 220 m. - Manga: 35 m. - Calado: 10,75 m.- Capacidade: 75.500 m3


Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol
comitecidadan@gmail.com
http://comitecidadan.org


Enviado por:
Comité Cidadán de Emerxencia
-comitecidadan@gmail.com-
23 de setembro de 2009 22:31

________________________

martes, setembro 22, 2009

A Marcha Mundial das Mulleres na Galiza apoia a Concentración de Madrid, do vindeiro Sábado 26 de Setembro: "Polos nosos dereitos, Lei de Aborto sen recortes"

Autobuses para a Concentración-Festa que se convoca a nivel estatal polo colectivo "Mulleres ante o Congreso" que promoveron un Manifesto Feminista ante a nova regulamentación do Aborto na Lexislación Estatal


[Clicar acima da Imaxe para ampliar o cartaz]

Baixo o lema "POLOS NOSOS DEREITOS, LEI DE ABORTO SEN RECORTES" está convocada unha Concentración-Festa en Madrid o 26 de Setembro!! Este acto que terá lugar entre as 18:00 e as 21:00 horas na Praza do "Museo Reina Sofía", en Madrid, consistirá nunha concentración, logo haberá: teatro, perfomances e outras actividades informativas, comunicativas e lúdicas.


Visualizar o mapa ampliado

"Mulleres ante o congreso", é  a plataforma estatal apoiada pola Marcha Mundial das Mulleres na Galiza que convoca á concentración-festa de Madrid baixo o lema: "Polos nosos dereitos, Lei de Aborto sen recortes". Aínda que o manifesto xa se presentou no Congreso dos Deputados o día 11 de marzo de 2009, nesta concentración lerase o Manifesto Feminista ante a nova regulamentación do Aborto na Lexislación Estatal, un Manifesto asinado por case 100 organizacións e colectivos a nivel Estatal, un Manifesto pola despenalización do aborto voluntario e polo recoñecemento do pleno dereito a decidir das mulleres, incluíndo as mozas.

As forzas anti-dereitos das mulleres están a preparar mobilizacións para Outubro co obxectivo immediato de impidir que a lei sexa reformada e, a medio prazo, restrinxir aínda máis a súa interpretación e incluso o seu conteúdo. Iso fai aínda máis urxente que quen defendemos o dereito a decidir das mulleres sobre a súa maternidade, nos mobilicemos para garantir a aprobación dunha nova lei acorde con ese dereito. Pola reforma da lei, e por unha boa reforma.

Mulleres ante o Congreso:
!!! A Marcha Mundial das Mulleres na Galiza acudirá a esta concentración do día 26 de setembro organizando AUTOBUSES -a un coste de 10€- que sairán na mañá do sábado 26 desde Ferrol, A Coruña, Compostela, Pontevedra, Vigo e Ourense -segundo demanda- e regresarán á medianoite. !!!

Para quen desde Madrid se achegue a esta información na rede, dicer que hai convocados outros actos, mesmo hoxe, martes, 22 de Setembro, terá lugar unha proxección de "Historia dun segredo", de Mariana Otero, ás 19,30 h, en PATIO MARABILLAS, rúa Acordo 8, MADRID.

Para inscribirse contactar con Luz no 679 840 679. Por favor deixar nome, localidade e telefono no contestador.


Coordenadora Nacional Galega
Marcha Mundial das Mulheres
Marcha Mundial das Mulleres
Rúa Romil, 20, baixo
36202 Vigo-Galiza
CIF G-15773013
Teléfonos de contacto:
Coord. Nacional: 671695968/637817745
Coord. Ferrol: 652201003
Coord. Pontevedra: 669794462
Coord. Vigo: 657825556/667531529
http://www.feminismo.info

Enviado por:
lupe ces
-lupeces@gmail.com-
22 de setembro de 2009 10:02
http://lupeces.blogspot.com/
__________________

luns, setembro 21, 2009

25 de Setembro: manifestaçom em defesa da língua em Ferrol


Mobilizaçom pola Língua (Fundaçom Artábria)

PARTICIPA!!!
25 de Setembro: manifestaçom em defesa da língua em Ferrol

A Fundaçom Artábria convoca para a próxima sexta-feira, 25 de Setembro, umha mobilizaçom que percorrera as ruas do centro de Ferrol. A saída será às 20h na Praça do Hino Galego.

Na Fundaçom Artábria vimos fazendo nos últimos tempos umha reflexom, que sem dúvida também vós teredes feito, sobre a gravidade da situaçom a que os poderes públicos estám a levar o nosso idioma.

A chegada do PP ao governo da Junta da Galiza é, sem dúvida, o sinal mais visível e contundente de um processo caracterizado pola falta de implicaçom por parte da maior parte das instituiçons públicas no necessário apoio ao uso do nosso idioma, o galego. É imprescindível afrontar a dramática situaçom que nas últimas décadas vem atravessando, com umha perda de falantes continuada no país que criou e falou o galego durante o último milénio.

Claro que, sendo certo que o Partido Popular é hoje o principal inimigo da nossa língua nas instituiçons públicas, nom é menos certo que o conjunto das instituiçons públicas carecem do necessário interesse para mudar as negativas tendências actuais. No caso de Ferrol, o próprio governo municipal tem enormes carências em matéria de umha tam necessária normalizaçom lingüística.

O alcalde, Vicente Irisarri, primeiro representante institucional do concelho, tem feito do espanhol o veículo expressivo associado ao seu cargo.

Independentemente de que idioma falem na sua vida privada, os cargos públicos tenhem que assumir publicamente o uso do galego, tendo em conta que a história de séculos de menosprezo e a actualidade dos poderes económicos e mediáticos deixam a nossa língua numha situaçom de precariedade permanente. Também as actividades formativas, turísticas, laborais, desportivas, etc, que organiza a instituiçom municipal ferrolana estám dominadas polo uso, mui maioritário, do idioma dominante.

Ferrol, como todas as cidades galegas, está a perder falantes de galego de maneira alarmante e isso nom acontece de maneira espontánea nem devido a umha inexistente "livre escolha" dos galegos e das galegas. O processo desgaleguizador responde a um complexo e efectivo esquema de poder que condena a nossa língua à marginalidade, mesmo vestida de falsa protecçom paternalista, e fai do espanhol o único idioma realmente útil e efectivo para a promoçom social e laboral.

É muito o que tanto a Junta da Galiza como o Concelho de Ferrol podem fazer para favorecer a recuperaçom do galego, sobretodo contribuindo para que recupere o prestígio que lhe corresponde como língua da Galiza. Porém, a experiência demonstra que só os povos organizados e reivindicativos conseguem transformar as políticas contrárias aos interesses da maioria.

Nessa direcçom se enquadram as importantes mobilizaçons em defesa do galego que se tenhem produzido nos últimos tempos, nomeadamente a nível nacional. Em funçom de assumirmos o papel que como povo nos corresponde, também em Ferrol, a Fundaçom Artábria considerou que a melhor maneira de comemorarmos os 11 anos de existência do nosso projecto, nascido precisamente para colaborar na recuperaçom do galego na nossa comarca, era convocando umha marcha lúdica e reivindicativa por um Ferrol em galego.

A marcha partirá da praça do Hino Galego e irá até a sede do Concelho de Ferrol, passando também pola sede do PP na nossa cidade, para que tanto o actual governo municipal como os grupos da oposiçom e o partido que governa a Junta da Galiza saibam que a vizinhança de Ferrol nom está disposta a ver como o galego esmorece sem que as instituiçons públicas tomem medidas para evitá-lo.

Saudaçons
Fundaçom Artábria

Enviado por:
Fundaçom Artábria
-artabria@artabria.net-
21 de setembro de 2009 14:39

_______________________

A Mobilidade Urbana Sustentábel: transporte público e dos desprazamentos non motorizados, isto é, andar ou pedalear


A organización estatal Ecoloxistas en Acción, envía-nos, a través do seu boletín semanal, dous artigos moi interesantes sobre a mobilidade urbana sustentábel. Nestes momentos na nosa cidade estamos metidos de cheo neste debate e reflexión, non só pola recente presentación do Plano Municipal de Mobilidade, senón pola política municipal respeito dos estacionamentos soterrados, movendo-se nunha constante contradición irreconciliábel: promover políticas que animan á utilización do transporte motorizado-particular-privado e por outra banda promover políticas que animen a utilización do transporte público e outros medios saudabeis como a bici ou desprazar-se a pé.


Mobilidade sostible contra o cambio climático


A contribución do transporte urbano ao cambio climático é enorme. A metade das emisións de gases de efecto invernadoiro debidas ao transporte prodúcense nas cidades. Por este motivo, Ecoloxistas en Acción sinala que as actuacións dirixidas a mellorar a sustentabilidade do transporte metropolitano son de vital importancia para loitar contra o cambio climático.

Este ano a convocatoria da Semana Europea da Mobilidade reviste unha particular importancia, xa que o o seu eixo é o cambio climático ("Mellora o clima da túa cidade"). Efectivamente, hai un amplo consenso en que o cambio climático é o problema ambiental e social máis importante ao que se enfronta a humanidade. Ademais, España é un dos países europeos nos que se prevé que as consecuencias do cambio climático serán máis dramáticas.

As emisións de CO2 no transporte por estrada son as que máis aumentaron desde 1990, tanto no Estado español "practicamente o dobre ata 2007 (un 97%)", como en Europa "onde o aumento foi do 32%". Trátase do sector máis desbocado nas súas emisións de gases invernadoiro e, xa que logo, o que máis fai perigar os compromisos de Kioto para 2012. De feito, o transporte é xa en España o sector que máis gases de efecto invernadoiro emite, por encima do 25% do total.

Pois ben, os estudos demostran que a metade destas emisións prodúcense nos desprazamentos urbanos. Tamén é claro que o principal emisor é o coche, polo que é urxente adoptar medidas para reducir o uso do automóbil nas cidades e transvasar viaxeiros a outros modos de transporte menos problemáticos e contaminantes, como é o caso do transporte público e dos desprazamentos non motorizados, isto é, andar ou pedalear.

Queimar 1 litro de combustible supón emitir 2,3 kg de CO2. Así, cada persoa que utiliza o coche para os seus desprazamentos ao traballo (cun percorrido medio aproximado de 15 km) emite unhas 2 toneladas de CO2 ao ano só por esta razón. Se comparamos estas cifras cos "consumos" dunha bicicleta (1 kWh permíteche percorrer 31,5 km en bicicleta, fronte a apenas 1,1 km se vas en coche) e recordamos que case a metade dos percorridos urbanos son de menos de 3 km, distancia perfectamente abordable en bicicleta, darémonos conta das grandes posibilidades de cambio só apoiando o uso da bici, como xa ocorre en miles de cidades dos países máis desenvolvidos.

Mellorar a eficiencia dos novos automóbiles, o seu menor consumo e as súas menores emisións tanto de CO2 como doutros gases prexudiciais para a saúde, é unha medida positiva para reducir as emisións de CO2 totais e, de paso, tamén a contaminación das cidades. Pero Ecoloxistas en Acción quere recordar que a desexable redución nas emisións por vehículo é unha medida necesaria pero non suficiente, e debe ser acompañada doutras actuacións que reduzan o uso do automóbil.

É por isto que, para Ecoloxistas en Acción, as políticas de mobilidade máis urxentes deben ser simultaneamente de disuasión e estímulo. Disuasión do uso do automóbil mediante os múltiples mecanismos posibles (parquímetros, restricións de acceso, peaxes, non ampliación de estradas, "pacificación" do tráfico). Estímulo dos medios máis favorables (melloras no transporte público, con carriis exclusivos, itinerarios peonís e ciclistas seguros, ampliación de beirarrúas). Todo iso, no marco de Plans de Mobilidade Sostible, que son unha das grandes carencias das nosas cidades.

O Estado español atópase nos últimos postos na utilización da bicicleta nos desprazamentos urbanos. E iso a pesar das súas mellores condicións meteorolóxicas fronte a outros países europeos da nosa contorna. Por iso, Ecoloxistas en Acción esixe aos Concellos medidas para permitir e favorecer o uso a bicicleta na cidade como un modo de transporte cotián, alternativo ao coche. Esta é unha das mellores políticas para reducir as emisións urbanas de CO2, obxectivo da Semana Europea da Mobilidade de 2009, así como para mellorar a habitabilidade das nosas cidades.

Ecoloxistas en Acción - 17 de setembro 2009


Na cola no uso da bicicleta nos desprazamentos urbanos

Ecoloxistas en Acción considera que a utilización da bicicleta como medio de transporte urbano é un dereito que numerosos cidadáns e cidadás non poden exercer porque os Concellos non pon os medios necesarios para que se poida circular en bicicleta polas cidades en condicións mínimas de seguridade e eficacia. De feito, a maioría dos Concellos teñen "políticas de tráfico" ancoradas no pasado, que non consideran que a bicicleta sexa un medio de transporte máis. Por iso, a bicicleta, salvo honrosas excepcións, nunca é tida en conta no deseño das rúas, a organización da circulación, os cruces semafóricos ou a provisión de aparcadoiros para as mesmas, así como na súa combinación co transporte público.

Neste sentido, as cidades españolas están á cola das urbes europeas, en moitas das cales as bicicletas volveron a reconquistar o espazo urbano grazas ás súas innumerables vantaxes. Tamén hai exemplos no Estado español (San Sebastián, Barcelona, Córdoba, Sevilla, ...) pero en ningún caso avanzouse tanto como sería desexable e posible.

Segundo a Unión Europea, case a metade das viaxes que se realizan en coche nas nosas cidades son percorridos de menos de 3 km, algo que custaría percorrer en bicicleta só uns poucos minutos. Ademais, a velocidade media de circulación non supera en moitas cidades os 15 km/h, velocidade facilmente alcanzable pedaleando. De feito, en moitas probas comparativas de medios de transporte, obtense o mesmo resultado unha e outra vez: que a bicicleta é máis rápida, máis eficaz no consumo enerxético e menos cara que calquera outro medio de transporte urbano para distancias por baixo dos 6-8 km (a maior parte dos desprazamentos urbanos). Só fai falta que se permita ás bicicletas circular en condicións de confort e seguridade.

Este ano, en que a Semana da Mobilidade realízase baixo o lema "mellora o clima da túa cidade", convén insistir en que canto máis traxectos en coche substitúanse por percorridos en bicicleta, menos emisións de gases invernadoiro produciranse, aparte de que o aire será máis san e reducirase o ruído. En definitiva, que como se comproba unha e outra vez en numerosas cidades europeas, a contorna urbana é máis habitable e grato con máis bicis e menos coches.

Por estes motivos, Ecoloxistas en Acción esixe aos Concellos as seguintes medidas a favor da bicicleta:
  • A construción dunha rede de carriis-bici nas principais vías urbanas, sobre a calzada e con separador onde sexa necesario, que permita circular en bicicleta con seguridade interconectando todos os barrios da cidade e estes con o centro.

  • A pacificación do tráfico no interior dos barrios, con "zonas 30" (onde non se permite pasar os 30 km/h) que permitan sen perigo a coexistencia dos distintos usuarios das rúas, con prioridade a peóns e ciclistas.

  • Aparcadoiros seguros para bicicletas nos puntos neurálxicos da cidade: desde estacións e intercambiadores de transporte, pasando por centros de ensino, centros públicos, polideportivos, zonas de lecer, etc.

  • Medidas que permitan a combinación da bici co transporte público, que van desde a posibilidade de transportala á mellora da accesibilidade das estacións.
Chegou a hora de democratizar a rúa, dándolle prioridade aos seus principais usuarios, os peóns, e reducindo o abusivo espazo ocupado polo automóbil, para permitir a expansión doutros modos de transporte menos contaminantes, máis racionais, eficaces, seguros e sostibles: non só o transporte público, senón tamén a bicicleta.

Ecoloxistas en Acción - 18 de setembro 2009

Fonte: Área de Transporte de Ecoloxistas en Acción


Enviado por:

Ecologistas en Accion
-comunicacion@ecologistasenaccion.org-
20 de setembro de 2009 20:30
__________________________

 Enlace de interese:

Mobilidade Urbana Sustentábel
Boletín de Traballo do Colectivo Ártabra 21 sobre a Mobilidade Urbana Sustentábel - Documentos, Enlaces, Noticiario - Estacionamentos Soterrados - O caso da Praza de Armas de Ferrol - Praza do Concello - Casco Histórico

__________________________________

Piden ao Alcalde de Ferrol un compromiso coas normas legais a prol da língua galega


O BNG empraza ao alcalde a dar exemplo cívico no compromiso coas normas legais a prol da língua galega.

Ferrol 19 de setembro de 2009. O grupo Municipal do BNG no concello de Ferrol rexistrou unha moción para esixir que o Pleno inste ao Alcalde e ao resto de concelleiros e concelleiras ao cumprimento da Ordenanza Municipal de Normalización Lingüística, e a dar exemplo cívico no compromiso coas normas legais a prol da língua galega, adoptando unha actitude firme de defensa da mesma.

Elia Rico, concelleira do BNG, advertiu que estamos asistindo a unha excesiva relaxación por parte dos membros do goberno local à hora de velar polo cumprimento da Ordenanza Municipal de Normalización Lingüística e a súa aplicación no conxunto de iniciativas impulsadas ou subvencionadas polo Concello de Ferrol.

A edil do BNG considera que o Goberno Local ten a obriga de impulsar o proceso de normalización de usos da língua galega. Para a concelleira nacionalista o sucedido esta semana coa campaña “econducción” é a pinga que fai rebosar un vaso cheo de continuos incumprimentos da Ordenanza Municipal de Normalización lingüística.

O grupo municipal do BNG quer tamén que o Pleno manifeste o seu compromiso coa extensión social do uso do galego e a recuperción de ámbitos e usos para o mesmo, tanto no ámbito cidadán como da administración e entidades dependentes do concello.

Grupo Municipal do BNG no Concello de Ferrol.

Enviado por:
Correo electronico BNG
-bng@ferrol.es-
21 de setembro de 2009 10:01

______________________

Baixa dos Arquivos Ártabros o texto da moción, en formato -pdf-
_________________________

sábado, setembro 19, 2009

Non nos convertamos no mal que deploramos

Por Amy Goodman
17 de setembro de 2009

O 14 de setembro de 2001, a Cámara de Representantes de Estados Unidos considerou a Resolución Conxunta 64 "Para autorizar o uso das Forzas Armadas estadounidenses contra os responsables dos recentes ataques lanzados contra Estados Unidos". A ferida do 11 de setembro estaba aberta aínda, e a sede de vinganza parecía universal. A votación da Cámara foi notable, comparada co partidismo extremo que agora é evidente no Congreso, xa que 420 deputados votaron a favor da resolución. Pero máis rechamante aínda foi o único voto en contra, emitido por Barbara Le de San Francisco. Le iniciou a súa declaración sobre a resolución dicindo: "Hoxe álzome con moito pesar no meu corazón, cunha profunda dor polos familiares e os seres queridos que morreron e resultaron feridos en Nova York, Virginia e Pennsylvania. Só os máis bobos ou os máis desapiadados non comprenderían a dor que paralizou ao pobo estadounidense e a millóns de persoas en todo o mundo. Este terrible ataque contra Estados Unidos fíxome confiar no meu compás moral, na miña conciencia e o meu Deus para orientarme". Podíase sentir a súa emoción mentres falaba ante a Cámara de Representantes. A congresista Le continuou:

"O 11 de setembro cambiou o mundo. Os nosos máis profundos medos atorméntannos agora. Con todo, estou convencida de que a acción militar non evitará outros atentados de terrorismo internacional contra Estados Unidos. Este é un tema moi complexo e complicado. Sei que esta resolución para o uso de forza será aprobada a pesar de que todos sabemos que o Presidente pode declarar unha guerra ata sen esta resolución. Con todo, por máis difícil que pareza esta votación, algúns de nós debemos exhortar a exercer a moderación. O noso país está de loito. Algúns debemos dicir -retrocedamos un momento, fagamos unha pausa por tan só un minuto e pensemos ben nas repercusións das nosas accións hoxe, para que isto non se salga de control-".

O Senado tamén aprobou a resolución nunha votación unánime de 98 votos, e enviouna ao entón Presidente George W. Bush. O que Bush fixo con esta autorización, e coa autorización de ir a guerra con Iraq un ano máis tarde, podería dicirse que se converteu na maior catástrofe de política exterior na historia de Estados Unidos. A cuestión que se presenta agora é que fará o Presidente Barack Obama con Afganistán.

O 7 de outubro ingresaremos no noveno ano da ocupación estadounidense de Afganistán, a mesma cantidade de anos que a suma da participación de Estados Unidos na Primeira Guerra Mundial, a Segunda Guerra Mundial e a Guerra de Corea xuntas. Obama centrou a súa campaña na súa oposición á guerra de Iraq, pero ao mesmo tempo prometeu enviar máis soldados a Afganistán. O primeiro venres da súa presidencia, as forzas armadas do Comandante en Xefe Obama lanzaron tres mísiles Hellfire desde un avión non tripulado en Paquistán, deixando un saldo de 22 mortos, na súa maioría civís, entre eles mulleres e nenos. Obama aumentou o número de soldados estadounidenses en Afganistán en máis de 20.000, levando a cifra total a 61.000. Isto sen contar aos contratistas privados en Afganistán, que agora superan o número de soldados. E está previsto que o novo comandante das Forzas Armadas de Estados Unidos en Afganistán, o xeneral Stanley McChrystal, solicite aínda máis soldados.

Agosto de 2009 foi o mes en que se rexistraron máis mortes de soldados estadounidenses en Afganistán ata o momento, alcanzando 51 baixas, e 2009 é por lonxe o ano en que se rexistraron máis mortes, con 200 soldados estadounidenses mortos ata o momento. Estas estatísticas non inclúen a cantidade de soldados que se suicidaron logo de regresar ao país, nin os que resultaron feridos, e definitivamente non inclúe o número de afgáns mortos. Segundo información recente, os ataques tamén son cada vez máis sofisticados. Entón non debería sorprendernos que cada vez haxa máis comparacións entre Afganistán e Vietnam.

Cando o New York Estafes preguntoulle ao Presidente Obama acerca desta comparación, Obama respondeu: "É preciso aprender as leccións da historia. Doutra banda, cada momento histórico é diferente. Non nos bañamos dúas veces no mesmo río. E Afganistán non é Vietnam ... Os perigos de ir máis aló das nosas posibilidades e non ter metas claras e non ter un forte apoio do pobo estadounidense, eses son os temas nos que penso todo o tempo".

Segundo unha recente enquisa de CNN/Opinion Research, o 57 por cento das persoas consultadas oponse á guerra de Estados Unidos en Afganistán, o nivel máis alto de oposición desde que comezou a guerra en 2001. Entre os enquisados, o 75 por cento dos demócratas opúxose á guerra, o que podería explicar as recentes declaracións de importantes congresistas demócratas contra o envío de máis soldados a Afganistán. A Presidenta da Cámara de Representantes, Nancy Pelosi, dixo o xoves pasado: "Non creo que haxa moito apoio ao envío de máis soldados a Afganistán nin no país nin no Congreso", e sumou así a súa voz ás do senador demócrata de Wisconsin, Russ Feingold, e ao senador demócrata de Michigan e presidente do Comité de Servizos Armados do Senado, Carl Levin.

O presidente Obama dixo no seu discurso sobre o sistema de asistencia de saúde ante a sesión conxunta do Congreso: "O plan que propoño custará ao redor de 900.000 millóns de dólares ao longo de 10 anos, menos do que gastamos nas guerras de Iraq e Afganistán".

O Presidente Lyndon Johnson propiciou a escalada da guerra de Vietnam e finalmente decidiu non postularse á reelección. Pero tamén aprobou o plan de saúde Medicare, o ponderado programa universal de seguro de saúde de pagador único para persoas da terceira idade. A congresista Barbara Le comparou en forma profética a invasión de Afganistán coa guerra de Vietnam no seu discurso de 2001 e pechou a súa intervención citando ao Reverendo Nathan Baxter, deán da Catedral Nacional: "Ao actuar, non nos convertamos no mal que deploramos".

Publicado: en Democracy Now! "Non nos convertamos no mal que deploramos" --
Columna de Amy Goodman 18 de setembro de 2009 18:40

Pódese escoitar o artigo en español: Clicando aquí

_________________________

Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.

Amy Goodman é a presentadora de Democracy Now!, un noticiero internacional diario dunha hora que se emite en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en 200 emisoras en español. É coautora do libro "Standing Up to the Madness: Ordinary Heroes in Extraordinary Estafes", recentemente publicado en edición de peto.




Texto en inglés traducido por Mercés Camps e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvolvidos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.


_______________

Zapatero engaiolado

Por Xavier Vence Deza [*]
18.09.2009


A socialdemocracia da terceira vía está atrapada nunha trampa mortal. A carreira cara un centro situado realmente moi a dereita fíxolles perder a alma e esfarelou todo un imaxinario e un argumentario en base ao que amplos sectores progresistas eran quen de pensar a economía e a sociedade nunhas claves diferentes ás da dereita. Ao asumir o estreito marco do pensamento único autocondénase a discutir sempre no marco dialéctico e argumental da dereita. O problema non é filosófico senón práctico: sen saír desa gaiola están condenados a ser derrotados por esa dereita máis auténtica e críbel; sobre todo en momentos críticos, como estes. E iso é o que estamos vendo diante dos nosos ollos aquí en Europa.

Resulta patético ver a Zapatero defender a súa reforma fiscal no hemiciclo fachendeando de ter levado a cabo unha reducción de impostos maior que o PP; máis aínda, exhibindo como mérito ter suprimido o imposto do patrimonio, baixado o tipo máximo do IRPF até o 43%, reducido o imposto de sociedades, o gravame sobre as plusvalías e rendas do capital ou reducido a tributación das sociedades de inversión.

É descorazonador ver que é incapaz de poñer sobre a mesa argumentos sobre a necesidade dunha reforma fiscal que recupere un carácter progresivo para o sistema tributario; incapaz de mostrar que unha das causas esenciais da crise actual reside na crecente polarización da renda e a riqueza; que sen corrixir esa tendencia non hai saída firme a esta crise; que agrandando o foxo entre ricos e pobres non hai percorrido para a economía productiva, porque faltará unha demanda solvente e sostíbel; que os impostos non só son necesarios para aumentar os ingresos públicos e paliar o déficit senón que son o instrumento para reducir esas desigualdades galopantes.

Preso do ideario da dereita só pode xustificar o aumento de impostos en base ao argumento do inxente déficit público. Se a única razón é recadar máis, entón a receita lévao polo camiño de subir xustamente os impostos máis regresivos (IVE e impostos especiais), como lle piden os bancos, as caixas e todos os voceiros da dereita económica. Non pode un reclamarse dun discurso progresista e seguir afondando na regresividade fiscal, cargar os novos impostos nos lombos das clases modestas que son os que viñeron perdendo ao longo dos últimos lustros. Non é a vía de saída da crise e, ademais, politicamente carga contra a súa base social que, con razón, renegará dese tipo de subida de impostos e carga de argumentos falaciosos á dereita.

Con ese tipo de argumentos e con esa executoria ¿que parte da sociedade agarda convencer?. ¿Como vai chegar ao corazón das clases populares ou das clases medias con eses argumentos?. E as clases acomodadas e os seus creadores de opinión teñen claro que iso fánllelo mellor os seus. Nin os “quintáscolumnistas” lle quedarán agradecidos pola súa xenerosidade, como lle acaban de avisar. ¿Terán os socialdemócratas a valentía de saír da gaiola de ouro da dereita?. Benvindos serían.

Publicado no "Xornal de Galicia"

[*] Xavier Vence Deza (Rodeiro, 1961) é catedrático de Economía Aplicada da Universidade de Santiago de Compostela. Foi director do Idega no período 1991-95. Profesor invitado en diferentes universidades estranxeiras, formou parte de diversos comités de expertos de organismos internacionais. É coordinador do grupo de investigación ICEDE e da área de Economía do Seminario de Estudos Galegos. Publicou máis dun centenar de artigos e libros en revistas profesionais de ámbito galego e internacional sobre economía da innovación e políticas tecnolóxicas, sistema galego de innovación, disparidades rexionais na UE, industria, servizos, mercado de traballo, sistemas produtivos e planificación estratéxica, desenvolvemento local ... .
_______________

venres, setembro 18, 2009

Presentación da revista "Razón Socialista" en Narón: Martes 22 de Setembro


Presentación de Razón Socialista en Narón

Organizado pola A.C. “Fuco Buxán”

Presentación do nº 26 da nosa revista “Razón Socialista” (Pola rexeneración da Esquerda) en Narón, no Salón de Actos da Biblioteca Municipal, (no Alto do Castiñeiro), o Martes 22 de setembro 2009, ás 20 horas.

Participan:
  • José Torregrosa, director de “Razón Socialista”

  • Manuel R. Carballeira “Lalán”, Presidente da Asociación Fuco Buxán

  • Vicente Rivas, Secretario do Comité de Empresa de Megasa Siderúrxica

[Clicar acima da imaxe para ampliar]
--
fuco buxán, a.c.
Aptdo Correos 240 C.P. 15400 Ferrol
Telef. 981325492
www.fucobuxan.com
fucobuxan@yahoo.es

Enviado por:
Fuco Buxán Asoc. Cultural - Ferrol
-fucobuxan@gmail.com-
18 de setembro de 2009 21:35
____________

Reportaxe de Telesur sobre as actividades en conmemoración dos 11 anos do inxusto encarceramento dos Cinco antiterroristas cubanos presos en Estados Unidos

O 27 de maio de 2005 o Grupo de Traballo sobre Detencións Arbitrarias da Comisión de Dereitos Humanos de Nacións Unidas declarou arbitraria a detención de Antonio Guerreiro, Fernando González, Gerardo Hernández, Ramón Labañino e René González e instou ao Goberno de Estados Unidos a adoptar de inmediato as medidas necesarias para solucionar esta situación.

O Grupo adoptou tal decisión como resultado da solicitude que lle fixeseron familiares dos cinco cubanos e logo de avaliar os argumentos proporcionados tanto polos familiares como polo Goberno dos Estados Unidos.

Segundo consta na decisión, os argumentos en que se baseou o Grupo de Detencións Arbitrarias para arribar a devandita conclusión resúmense en: Entrar

Enlaces de interese:
Documentario da Movilización mundial polos Cinco cubanos presos en EEUU:






Enlace co video:
http://www.youtube.com/watch?v=98VgKYRSrVA

Enviado por:
Cuba Debate
http://www.cubadebate.cu
Medio de información alternativa que alerta sobre campañas de difamación contra Cuba. Publica noticias e análises cun tratamento obxectivo dos feitos. Mostra os intereses que o poder global oculta para manter os seus privilexios.
__________




A HISTORIA NON CONTADA DOS CINCO X: UN INSULTO Á HUMANIDADE

Por Ricardo Alarcón de Quesada
18.09.2009


O 6 de marzo de 2009 doce documentos de Amigos da Corte (Amicus Briefs) foron presentados en apoio á petición de revisión dos Cinco. Ese foi o maior número de documentos deste tipo que inste xamais á Corte Suprema a que revisase un caso criminal.

Oito dos documentos foron presentados por institucións ou persoas en Estados Unidos: a Asociación Nacional de Avogados Defensores Criminalistas; a Asociación de Avogados Defensores Criminalistas da Florida, Capítulo de Miami; o Proxecto Nacional de Xurados; o Gremio Nacional de Avogados e a Conferencia Nacional de Avogados Negros; o Instituto William C. Velásquez e a Asociación Política Mexicano-Americana; a Clínica de Dereitos Civís da Facultade de Dereito da Universidade Howard; o Centro para a Política Internacional e o Consello de Asuntos Hemisféricos; e un amicus presentado polos Profesores Nelson P. Valdés, Guillermo Grenier, Félix Masud-Piloto, José A. Cobas, Lourdes Arguelles, Rubén G. Rumbaut e Louis Pérez, distinguidos académicos cubano-americanos, autores dalgúns dos máis importantes libros sobre a emigración cubana a Estados Unidos.

O apoio de todo o mundo foi realmente impresionante:

Un amicus foi presentado por dez Premios Nobel: José Ramos-Horta (Presidente da República de Timor Leste), Wole Soyinka, Adolfo Pérez Esqivel, Nadine Gordimer, Rigoberta Menchú, José Saramago, Zhores Alferov, Darío Fo, Günter Grass e Máiread Corrigan Maguire.

Outro, por unha cifra marca de lexisladores de todos os recunchos do planeta: foi subscrito polo Senado de México e a Asemblea Nacional de Panamá en pleno, en ambos os casos discutido e decidido por unanimidade. Tamén por Mary Robinson, ex Presidenta de Irlanda e ex Alta Comisionada para os Dereitos Humanos de Nacións Unidas; por decenas de membros de todos os grupos políticos do Parlamento Europeo, incluíndo tres actuais Vicepresidentes e dous ex Presidentes e centos de parlamentarios de Brasil, Bélxica, Chile, Alemaña, Irlanda, Xapón, México, Escocia e o Reino Unido.

Este documento agregaba chamamentos similares doutros Premios Nobel, o Arcebispo Desmond Tutu e Harol Pinter, e do Consello de Igrexas de América Latina, a Conferencia Permanente de Partidos Políticos de América latina e o Caribe, o Parlamento Latinoamericano, así como os outros órganos lexislativos rexionais e resolucións específicas de apoio aprobadas polos parlamentos nacionais de Namibia, Mali, Rusia, México, Brasil, Bolivia, Venezuela, Perú, Irlanda, Suíza e Bélxica, entre moitos outros.

Dous documentos separados foron presentados por un amplo espectro de organizacións de avogados e de personalidades:

Un foi presentado pola Federación Iberoamericana do Ombudsman, a Orde de Avogados de Brasil (con 700 000 membros), Asociacións de avogados de Bélxica, a Asociación de Avogados de Berlín e outras asociacións alemás, a Federación Internacional de Dereitos Humanos e un grupo de organizacións relixiosas, legais e de dereitos humanos, profesores de dereito, e avogados de Arxentina, Chile, Colombia, Ecuador, Alemaña, Xapón, México, Panamá, Portugal, España e o Reino Unido. Entre as personalidades que asinaron estaban Federico Maior Zaragoza, ex Director Xeneral da UNESCO e o Xuíz Juan Guzmán Tapia de Chile.

O outro amicus foi presentado pola Asociación Internacional de Avogados Demócratas; a Asociación Americana de Xuristas, a Asociación de Avogados da India, Droit Solidarité, a Sociedade Haldane e outras organizacións legais de Italia, Xapón, Filipinas, Portugal e Bélxica.

Un grupo de avogados norteamericanos ofrecéronse voluntarios para preparar eses documentos (como o require a lei) consultando e coordinando coas moitas persoas involucradas e presentando os documentos en tempo e co debido respecto aos parámetros técnicos e doutro tipo que a Corte estableceu. Cada individuo ou institución que presentaba un amicus tiña que identificarse con datos específicos, asinar persoalmente e pagar. De conformidade coa Regra 37.6 da Corte "ningún dos avogados de ningunha das partes redactou este documento nin total nin parcialmente. Ningún avogado ou entidade, a non ser os amigos da corte ou os seus avogados, realizou contribución monetaria algunha coa intención de financiar a elaboración ou presentación deste documento".

Foi un inmenso traballo polo cal moitas persoas merecen ser recoñecidas. Todos os documentos, xunto cunha lista completa dos amigos da corte poden atoparse no blog SCOTUS (www.scotusblog.com) e en www.antiterroristas.cu.

Nunca saberemos que foi o que os maxistrados ou os seus asistentes pensaron, se é que o fixeron, acerca destes documentos. Ninguén sabe se eles sequera botáronlles unha ollada. Os amigos da corte non recibiron ningunha resposta nin comentario, nin sequera un acuse de recibo dun asistente.

Ninguén sabe tampouco como se pronunciaron os maxistrados en relación coa solicitude de revisión. Soamente coñecemos o 14 de xuño que a petición dos Cinco fora rexeitada xunto coas outras peticións que a Corte decidira non escoitar.

Un famoso poeta mexicano unha vez definiu a actitude imperial de Estados Unidos coa combinación de dúas palabras: arrogancia e ignorancia. Ao parecer a Corte é a suprema personificación de ambas.

Fonte: antiterroristas.cu
___________________

Propiedade e empréstimo som questom de valores

Temos às famílias do alumnado mais pendentes de quem recebe a ajuda e quem nom, de ver se "lhe pagamos" ou nom os livros ao filho do vizinho, que tem salário fixo, ou um coche "que já nos gostaria na porta", que dumha séria reflexom, junto co resto da comunidade educativa, sobre que é o que verdadeiramente perdemos ou ganhamos com este cámbio.



Por Lupe Ces
18.09.2009


Nom som partidária dos livros de texto. As editoriais nom deveriam marcar nem as programaçons, nem o dia-a-dia das aulas. Mas, mentres o sistema escolar nom se libera de velhas ataduras e nom rompe esquemas que o mantenhem case na sua totalidade, em quanto à metodologia, imutável desde mediados do século XX, temos que aceptar que a utilizaçom do livro de texto, como eixo vertebrador dos processos de aprendizagem, é hoje o enfoque metodológico mais extendido nas aulas. Polo tanto, todo o que gira ao redor do livro de texto, desde os contidos até o jeito de adquiri-los e utiliza-los, influe enormemente no sistema educativo, polo que o debate actual sobre a gratuidade ou nom dos livros, nom pode limitar-se, sendo importante, só a um problema de dinheiro.

O sistema de empréstimos que se véu desenvolvendo tardiamente na Galiza co governo bipartito, fomentava umha série de valores que cumpre publicitar. Porque ali onde podamos, as pessoas que acreditamos na urgência dumha sociedade mais justa, temos que contrarrestar a agitaçom social promovida desde a Consellería de Educación, baseada em sentimentos de inveja e ressentimento, fronte à solidariedade pretendida. Assim, temos às famílias do alumnado mais pendentes de quem recebe a ajuda e quem nom, de ver se "lhe pagamos" ou nom os livros ao filho do vizinho, que tem salário fixo, ou um coche "que já nos gostaria na porta”, que dumha séria reflexom, junto co resto da comunidade educativa, sobre que é o que verdadeiramente perdemos ou ganhamos com este cámbio.

Nom chega com argumentar que volver ao antigo sistema de livros em propiedade é muito mais caro para os orçamentos públicos, e polo tanto muito mais caro para toda a sociedade, dado que mentres o sistema de empréstimo mantinha os mesmos livros ao longo de quatro anos, o sistema em propiedade obriga a dar ajudas continuas cada curso.

Nom chega com argumentar que vam ser moi poucas as famílias que recebam a ajuda e que essa ajuda nom vai cobrir o 100%. Hai que explicar que o sistema em propiedade gera desde o princípio de curso grandes desigualdades. Só teríamos que passear-nos polas aulas para ver quantos nenos e nenas levam desde o dia dez sem livros, porque na sua família nom cobrárom ainda o paro ou o finiquito para poder mercar-lhos e posteriormente pedir a ajuda. Co sistema de empréstimos todo o alumnado começava, quando menos nesse aspecto, em igualdade de condiçons. Agora volveremos a ver os livros todos sublinhados ou desgastados polo mal uso, aproveitados polo familiar ou vizinha menos favorecida. Sempre sairám de balde, mentres que a ajuda obriga a um desembolso total primeiro, e só a recuperar umha porcentagem, seja grande ou pequena, depois.

Nom chega com argumentar que a gestons das ajudas supom umha sobrecarga para as escolas, ou que as equipas informáticas habilitadas nos centros som insuficientes e precisam de muitos apoios porque o analfabetismo informático é moi maioritário no nosso país. Hai que explicar que é um cámbio no sentido contrário ao do aproveitamento e optimizaçom dos recursos. Ingentes cantidades de papel serám empregadas cada curso em repetir praticamente as mesmas ediçons duns livros que acabarám a sua funçom, na maioria dos casos, a finais de Junho.

Hai que exigir que fagam públicos os estudos aos que se chama a Conselharia, que demostram os melhores resultados académicos entre escolares com livros em propiedade e os que tenhem sistema de empréstimo. Que fagam saber que mostra tomarom, em que estrato social e ámbito geográfico, e como vinculam propriedade do livro e êxito escolar.

O que demostrou o sistema de empréstimo é que ao final de curso, nom saíam, como era habitual, as folhas e as capas, cada umha co seu próprio plano de vóo, polas janelas. Os livros passárom a ser espaço compartido, território em mancomum, que se respeita e se coida. Assim, a igualdade entre o alumnado conseguia-se nom polas ajudas ou subsídios, senom polo dever que tinham em coidar o que era de todos e de todas.

Perdemos em valores de igualdade e responsabilidade, perdemos em actitudes de respeito e colaboraçom, perdemos na educaçom de cidadáns e cidadás conscientes em direitos e deveres. Mais penso que todo isto já se sabia e mesmo se perseguia, polos novos dirigentes da Consellería de Educación.


Enviado por:
Lupe Ces Rioboo
http://lupeces.blogspot.com/


-lupeces@gmail.com-
18 de setembro de 2009 19:59
___

Protexer a costa, garantía de futuro: por Touriñán non pasarán!



Compostela 14 de setembro de 2009.
A protección do medio é un valor recoñecido dende 1972 pola Declaración da ONU sobre o Medio Ambiente Humano. Neste documento recóllese “o deber solemne de protexer e mellorar o ambiente para as xeneracións presentes e futuras”. A Rede Natura reúne en Europa espazos que polas súas características naturais, precisan de especiais medidas de conservación. A agresión a estes espazos supón un atentado contra a cidadanía e os dereitos das xeracións futuras. Por outra banda, a Lei estatal 27/2006 recolle o dereito fundamental á información e participación pública para plans, proxectos e programas relacionados co ambiente. O público ten dereito a “expresar observacións e opinións [...] antes de que se adopten decisións sobre plans e programas”. A falta de participación pública é, portanto, unha violación da lei e atenta contra os dereitos de todos os cidadáns. Ti podes esixirlles a políticos e empresarios sen escrúpulos que cumpran a lei: participa con ADEGA na defensa de Touriñán e boicota os produtos de Pescanova !

ADEGA esixe que a Xunta de Galiza cumpra a lei e convoque unha mesa de participación pública cos distintos sectores implicados na problemática do Plano Acuícola (administración, veciñanza afectada, concellos, asociacións de protección do ambiente e patronal acuícola) co obxectivo de realizar unha planificación sectorial participativa e sustentábel que teña “garantías de futuro”. As últimas decisións adoptadas polo goberno da Xunta e as sentenzas e recursos xudiciais sobre os planos acuícolas de 2005 e 2007 amosan que esta planificación sectorial está dando “paos de cego”, fomentando a inseguridade xurídica, polo que cómpre establecer criterios serios e sustentábeis para acadar o consenso dos sectores implicados.

O caso de de Quilmas (Carnota)
Como exemplo da falta de criterios e inxustiza na planificación acuícola hai que citar o exemplo do pobo de Quilmas. O pobo de Quilmas, con 200 habitantes ten unha piscifactoría de rodaballo de 25.000 m² que pretende ampliarse a 250.000 m², ocupando as terras de cultivo e pechando o acceso de Quilmas á súa costa. Como resposta, os veciños e veciñas de Quilmas constituiron, con apoio da propia administración, a Cooperativa de Agricultura Ecolóxica Raíña Lupa que cultiva e comercializa produtos horta e froita ecolóxicos en 20 hectáreas de terreo, na zona na que Stolt Sea Farm pretende ampliar a súa piscifatoría. A ampliación desta instalación (reiteradamente denunciada por verteduras contaminantes) destruirá terreos e cultivos, estragando os empregos e derramando os beneficios que está a xerar a cooperativa. No entanto, e pesar de Núñez Feijóo aludíu a criterios sociais e ambientais para retirar 4 proxectos, as reivindicacións dos veciños de Quilmas non foron escoitadas. Agora, a Xunta vai quitarlles os terreos e o modo de vida aos veciños para beneficiar a unha empresa privada. Que entenden entón o Sr. Feijóo e a Sra. Quintana por impacto ambiental e social?

Touriñan como símbolo na conservación da natureza
De entre os proxectos acuícolas que nunca deberan ser nen sequera considerados polo seu alto impacto ambiental está o de cabo Touriñán. Unha análise minimamente seria e rigorosa do proxecto de Touriñán debería concluir cunha Declaración de Impacto Ambiental negativa: 350.000 m² de cemento e plástico non poden ser compatíbeis coa conservación dos hábitats prioritarios terrestres e mariños presentes en Touriñán. Este proxecto exemplifica a submisión da política aos intereses de empresas sen escrúpulos que só pretenden o seu lucro a costa de estragar o ambiente e xerar atraso económico e social. E o goberno galego, por boca do seu Presidente, afirma sen rigor científico ningún que o macroproxecto acuícola de Touriñán non ten impacto ambiental algún. Como e posíbel tanta ignorancia, soberbia a prepotencia nun responsábel público? Tamaña irresponsabilidade é inadmisíbel e merece unha resposta firme, contundente e pacífica da cidadanía en defensa da lei e do noso patrimonio, para esixir a retirada do proxecto de cabo Touriñán. Touriñán é un símbolo da irracionalidade do Plano Acuícola: improvisación, destrución do ambiente e vulneración das leis e dos dereitos dos cidadáns.

Boicote a Pescanova
Cómpre que os cidadáns demostren aos políticos e empresarios sen escrúpulos, que as súas accións provocan rexeitamento e van ter consecuencias. Entre as medidas que podemos tomar para obrigarlles a repensar o o desastroso proxecto de Touriñán, ADEGA propón o boicote aos produtos do Grupo Pescanova. Os boicotes son unha forma de protesta pacífica promovidos polos precursores do ecopacifismo dos que temos bo exemplo en Mahatma Gandhi, quen acuñou o termo “resistencia non violenta”, para boicotar os produtos británicos en 1915 e loitar polos dereitos do pobo hindú. Esta sinxela acción pode ser practicada por calquera persoa para esixir á dirección de Pescanova e ao goberno galego a retirada do proxecto de piscifactoría en Touriñán: a os primeiros doeranlle os cartos e aos segundos, os votos.



Baixa, imprime e difunde! o cartaz para rotular os produtos de Pescanova nos supermercados.



Fonte: Web de ADEGA
__________________

Enlace relacionados:

  1. A nosa Terra - Adega esixe a retirada do proxecto de Cabo Touriñán15 set 2009 ... A Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza (Adega) propón un 'boicot' aos produtos do Grupo Pescanova como forma de 'protesta pacífica' ...



  2. ADEGA - Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza - Protexer a ...Entre as medidas que podemos tomar para obrigarlles a repensar o o desastroso proxecto de Touriñán, ADEGA propón o boicote aos produtos do Grupo Pescanova. ...




  3. Vieiros: Galiza Hoxe - Adega considera a teima con Touriñán "un ...22 xuñ 2009 ... O colectivo cualifica de "fraude de lei" a piscifactoría de Mira en espazo protexido e critica a visión "apoiada en mentiras e medias ...



  4. Adega rexeita o macroproxecto de Touriñán - Anosacosta, o portal ...O secretario executivo de Adega cree que o debate acuícola na zona xa é un “pesadelo recurrente” que se pretenda recurrir a “modelos terceiromundistas”.




  5. Xornal: Adega resposta a Pescanova sobre a piscifatoría de TouriñánApuntan tamén dende Adega que constituiría tamén "unha auténtica inxustiza social que alí onde os veciños de Touriñán non puideron facer a súa casa ou o seu ...



  6. Adega exige la retirada del proyecto de Cabo Touriñán y pide a los ...14 Sep 2009 ... Pide a la Xunta "que cumpla la ley" y convoque una mesa de participación pública sobre el plan acuícola SANTIAGO DE COMPOSTELA, 14 Sep.



  7. Adega anuncia que convocará protestas por la piscifactoría de ...23 Jul 2009 ... M. C. S. | MUXÍA La asociación ecologista Adega reiteró ayer su rechazo a la instalación de una granja acuícola en Touriñán, ...


__________________________

Segunda Limpeza simultánea de ríos en 22 concellos galegos



O 27 de Setembro de 2009, podes contribuir a limpar os ríos

  • TES UNHAS BOTAS NA CASA?
  • LIMPEZA SIMULTÁNEA DOS RÍOS GALEGOS
  • Na nosa comarca en: Esmelle-Ferrol, Fene e San Sadurniño
Despois do éxito da primeira xornada de limpeza simultánea en ríos do ano pasado, repítese a experiencia o vindeiro domingo 27 de setembro. A limpeza desenvolverase en colaboración con concellos e distintas entidades e asociacións. Un dos problemas máis agravantes que sofren os nosos ríos segue a ser a gran cantidade de lixo que aparece nos cauces e ribeiras. Sobor de todo plásticos e entullos, elementos case habituais nos cursos fluviais e en moitos dos nosos montes. Dende o Proxecto Ríos queremos concienciar á sociedade da necesidade de manter limpos os nosos ríos como premisa para a conservación da súa saúde. A limpeza non pasa só por ser unha actividade illada dun día de retirada de lixo. Para a conservación dos ecosistemas fluviais cómpre desenvolver actitudes responsables cara o medio natural e depende de tod@s frear a contaminación que están a sufrir os ríos. O coidado e o respeto polo entorno farían innecesarias nun futuro actividades como esta.

http://www.proxectorios.org/

O Proxecto Ríos entregará aos grupos participantes un protocolo para difundir a limpeza ecolóxica e respectuosa dos ecosistemas fluviais, ademáis de editar cartaces divulgativos para cada zona cun teléfono de contacto para que se apunten as persoas que queiran participar.

Nesta xornada a implicación dos concellos é fundamental para garantir a recollida do lixo que se saque dos ríos, para proporcionar o material necesario para a limpeza e para asegurar aos voluntarios/as participantes. O pasado ano retirouse un total de 11.020 toneladas de lixo (estimados) de orixe diverso e incluso variopinto (neveiras, rodas, radiografías, colchóns...) Neste ano animamos aos participantes a pesar o lixo retirado e a difundir no propio concello a idea de que o río non é un vertedoiro.

As persoas que queiran participar nesta actividade deberán anotarse previamente chamando ao teléfono d@ coordenador ou coordenadora de cada zona para concretar a hora e lugar onde se vai realizar a limpeza.

Na nosa comarca será en:
  • ESMELLE-FERROL: ADEGA-Ferrol, contacta con : Nes 649 779 774

  • FENE: AETNA Asociación etnográfica, contacta con: César 649243611

  • SAN SADURNIÑO: Concellería de Medio Ambiente, contacta con: Fernando 981490027
Máis información en: proxectorios.org
e tamén en ADEGA Trasancos
________________________

O BNG reitera a sua oposición a Privatización dos servizos de vixilancia municipais

Xoán Xosé Pita considera triste que se empreguen policías municipais como administrativos e se contrate vixilancia privada.

Ferrol a 17 de setembro de 2009.
O grupo Municipal do BNG reiterou esta mañá a súa oposición a decisión do goberno municipal de privatizar o servizo de vixilancia das instalacións municipais e censurou o excesivo afán privatizador que esta a desenvolver o goberno de Irisarri.

Xoán Xosé Pita, portavoz nacionalista, considera inxustificada esta medida xa que indicou que o Concello ten persoal que pode atender este servizo,  “é triste ver como se empregan policías municipais como administrativos e se contratan a empresas de  vixilancia privada”.

O BNG lamenta que o goberno municipal desbote a posibilidade de cubrir con persoal propio este servizo apostando, deste modo, pola estabilidade e calidade do emprego e  opte pola contratación externa.

Xoán Xosé Pita afirmou que este persoal vai asumir funcións de vixilancia e actuarán tamén como conserxes o que evidentemente significa a desaparición deste persoal do plantel municipal. Fronte a esta decisión existe a posibilidade de que policías en segunda ocupación cubran este servizo e asi se podería renovar o plantel de policías locais, dixo Pita

O BNG lembra que foi o único grupo municipal que nas sesións plenarias oportunas votou en contra da  Proposta de aprobación da declaración de crédito plurianual e autorización presupostaria da contratación administrativa correspondente aos servizos de vixilancia nas dependencias municipais  por entender que o Concello de Ferrol ten os mecanismos suficientes para cubrir estes servizos sen ter que privatizar a súa xestión e indicou que ao contrario dos pregos de contratación do servizo de control do persoal municipal (levado onte a pleno) os de vixilancia non foron levados a pleno senón que foron aprobados exclusivamente pola Comisión de Goberno.

Grupo Municipal do BNG no Concello de Ferrol

Enviado por:
Correo electronico BNG
-bng@ferrol.es-
17 de setembro de 2009 14:09

________________________

xoves, setembro 17, 2009

NÓS-Unidade Popular apela à solidariedade com Gzvideos: contra a criminalizaçom da informaçom livre


A esquerda independentista tem já umha longa experiência de perseguiçom policial e mediática por parte dos instrumentos repressivos do regime espanhol, que tentam evitar a todo o custo qualquer forma de auto-organizaçom que ponha em questom o seu monopólio do poder, seja político, associativo ou, como neste caso, informativo.

Gzvideos, um colectivo que representa umha dessas iniciativas auto-organizativas que o Estado espanhol tanto teme, é nos últimos meses vítima de umha verdadeira campanha de assédio repressivo para tentar dar cabo de umha ferramenta popular de máxima utilidade par dar a conhecer, mediante o uso das novas tecnologias, a realidade das luitas oculta nos meios oficiais e da burguesia.

Esse é o motivo das sucessivas multas, interrogatórios e ameaças que venhem sofrendo reporteiros e reporteiras de Gzvideos, que agora vive mais um episódio repressivo com umha acusaçom falsa da Polícia espanhola contra umha das suas activistas. A farsa de uns inexistentes gritos alheios à actividade jornalística e proferidos em espanhol por umha roporteira galegofalante cai polo seu próprio peso, mas nom por isso deixa de servir ao objectivo último de liquidar umha iniciativa mediática alheia ao controlo reaccionário e útil para o exercício efectivo da liberdade de informaçom e de expressom.

Por todo o anterior, e em reconhecimento ao labor dos companheiros e companheiras de Gzvideos, NÓS-Unidade Popular manifesta a sua solidariedade com a companheira represaliada e o seu apoio à concentraçom convocada para amanhá, dia 17 de Setembro, nos tribunais compostelanos das Fontinhas, às 9h45.

Contra a repressom e a censura, em defesa do direito de informaçom e de livre expressom!

Permanente de NÓS-Unidade Popular

Galiza, 16 de Setembro de 2009

Enviado por:
NÓS-UP
-imprensa@nosgaliza.org-
17 de setembro de 2009 16:02

________________________